Και όπως σχολιάζουν οι αρθρογράφοι της WSJ, σε
οποιαδήποτε άλλη περίπτωση αυτή η εξέλιξη θα
μπορούσε να υποδηλώνει ότι τα ελληνικά ομόλογα
είναι «ασφαλέστερα» από τα αμερικανικά.
Όμως συνεχίζουν οι αρθρογράφοι της WSJ, η
σύγκριση αυτή είναι εσφαλμένη. Τα αμερικανικά
και τα ελληνικά ομόλογα αποτιμώνται σε
διαφορετικά νομίσματα, τα οποία διέπονται από
πολύ διαφορετικές ρυθμίσεις νομισματικής
πολιτικής. Η απόδοση του διετούς αμερικανικού
ομολόγου, η οποία χθες βρισκόταν στο 1,96%,
αυξάνεται σταθερά καθώς η Federal Reserve
προχωρά σε αυξήσεις επιτοκίων, σηματοδοτώντας
ότι θα έρθουν κι άλλες. Αντιθέτως, η Ευρωπαϊκή
Κεντρική Τράπεζα συνεχίζει να τυπώνει χρήμα,
μέσω του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης που
συνεχίζει να εφαρμόζει, έστω και με βραδύτερο
ρυθμό, ενώ το βασικό επιτόκιό της είναι αρνητικό.
Σύμφωνα πάντα με τα όσα γράφει η
WSJ,
οι αγορές δεν θεωρούν ότι η Ελλάδα ενέχει
μικρότερο ρίσκο από τις ΗΠΑ, όπως θα υποδήλωναν
οι αποδόσεις των ομολόγων τους, γιατί αυτή η
σύγκριση δεν έχει λογική.
Και όπως σχολιάζεται, για να διαμορφώσει κανείς
ακριβέστερη εικόνα για το τι συμβαίνει, θα
πρέπει να συγκρίνει τις αποδόσεις των ελληνικών
ομολόγων με των αντίστοιχων γερμανικών. Σε αυτήν
την περίπτωση, η απόδοση του ελληνικού 2ετούς
ομολόγου, η οποία έχει πλέον υποχωρήσει στο
επίπεδο του 1,399% (σε επίπεδα Νοεμβρίου 2009)
έρχεται σε αντιδιαστολή με εκείνη του
αντίστοιχου γερμανικού τίτλου που βρισκόταν στο
-0,61%. Μάλιστα, η απόδοση του ελληνικού 2ετούς
τίτλου (στην πραγματικότητα, μια απόδοση με
ορίζοντα 16 μηνών, αφού το ομόλογο λήγει τον
Απρίλιο του 2019) εξακολουθεί να είναι, στην
πραγματικότητα, υψηλότερη ακόμη και από την
απόδοση του γερμανικού 30ετούς τίτλου που είναι
1,25%. Αυτό που συμβαίνει, λοιπόν, είναι ότι οι
αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων έχουν αρχίσει,
απλώς, να επαναπροσεγγίζουν τις αποδόσεις των
υπολοίπων κρατών της Ευρωζώνης.
Έστω κι έτσι, όμως, μπορεί να βγάλει κανείς
ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Το κυνήγι των
αποδόσεων συνεχίζεται και, στην Ευρωζώνη, η
Ελλάδα είναι το τελευταίο οχυρό.
Σύμφωνα πάντα με τα όσα γράφει η
WSJ,
η τεράστια υποχώρηση των αποδόσεων των ελληνικών
ομολόγων θα μπορούσε να είναι, λοιπόν, λόγος για
να είναι κανείς επιφυλακτικός: η υποχώρηση ίσως
είναι υπερβολικά μεγάλη, υπερβολικά γρήγορα.
Δεδομένου, όμως, ότι η Ελλάδα είναι πιθανό πλέον
να βγει από τα προγράμματα διάσωσης μέσα στο
2018, η σύγκλιση των ελληνικών αποδόσεων με της
υπόλοιπης Ευρωζώνης θα μπορούσε πολύ απλά να
είναι απαραίτητο κομμάτι αυτής της διαδικασίας…
 |
