Tweet

Η συμφωνία σηματοδοτεί μια στροφή από τα πρόσφατα πρότυπα καθορισμού των μισθών της Γερμανίας. Η ανεργία μειώθηκε απότομα, δίνοντας στις συνδικαλιστικές ενώσεις μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ απέναντι στους εργοδότες. Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων εκμεταλλεύτηκαν αυτή τη θέση για να πιέσουν για υψηλότερους μισθούς καθώς και για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η περίοδος των συγκρατημένων μισθών -η οποία αναφέρεται στη δεκαετία μετά τις μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας το 2002- φαίνεται να έχει παρέλθει.

Το επιχείρημα για υψηλότερους μισθούς στη Γερμανία μοιάζει σήμερα ισχυρό, ωστόσο εξελίσσεται περίπου από την αρχή αυτής της δεκαετίας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000, το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στη Γερμανία αυξήθηκε με βραδύτερο ρυθμό από τον στόχο του πληθωρισμού της ΕΚΤ. Σε συνδυασμό με το ευρώ, αυτό επέτρεψε στη Γερμανία να γίνει πολύ πιο ανταγωνιστική από τους εταίρους της, παρόλο που η παραγωγικότητα στη χώρα σημείωσε ήπια άνοδο. Από το 2011, το μοναδιαίο κόστος εργασίας στη Γερμανία άρχισε να αυξάνεται σε ευθυγράμμιση με τους στόχους της κεντρικής τράπεζας. Ωστόσο, ακόμη και αυτές οι αυξήσεις δεν ήταν επαρκείς για την κάλυψη του χάσματος ανταγωνιστικότητας που άνοιξε με τα άλλα κράτη μέλη. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο για την ΕΚΤ να επιτύχει το στόχο της εάν το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στη Γερμανία αυξανόταν με ρυθμό υψηλότερο από 2% ετησίως. Αυτό θα συνέβαλε επίσης στη μείωση του πλεονάσματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας -το οποίο μετρά τη ροή αγαθών, υπηρεσιών και επενδύσεων. Ενώ αυτό έχει αρχίσει να συρρικνώνεται, παραμένει σχεδόν στο 8% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.

Η συμφωνία της IG Metall είναι περίπλοκη, δεδομένου ότι περιλαμβάνει ένα συνδυασμό εφάπαξ πληρωμών και απευθείας μισθολογικών αυξήσεων. Ωστόσο, οι περισσότεροι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι θα αυξήσει τις ετήσιες αποδοχές στον βιομηχανικό τομέα κατά περισσότερο από 3,5% φέτος και το 2019. Και δεδομένου ότι η συμφωνία αυτή αποτελεί σημείο αναφοράς για άλλες διαπραγματεύσεις, η γενική αύξηση των μισθών στη Γερμανία αναμένεται τώρα να επιταχυνθεί περαιτέρω. Η Bundesbank είχε προβλέψει αύξηση των μισθών κατά 2,7% το 2018 και 3,1% το 2019, αλλά ο Frederik Ducrozet, οικονομολόγος της Pictet WealthManagement, πιστεύει ότι τα νούμερα αυτά θα μπορούσαν να αναθεωρηθούν ανοδικά έως και κατά μισή ποσοστιαία μονάδα μετά τη συμφωνία IG Metall.

Φυσικά, οι αυξήσεις των μισθών ενδέχεται να ήταν ακόμη υψηλότερες εάν οι ηγέτες των συνδικάτων είχαν εμμείνει στις προηγούμενες απαιτήσεις τους για αύξηση 6%. Ωστόσο, προτίμησαν να καταλήξουν σε μια συμφωνία που δίνει επίσης στους εργαζομένους το δικαίωμα να εργάζονται μόνο 28 ώρες την εβδομάδα για έως δύο χρόνια. Δεδομένου ότι οι εργαζόμενοι δεν θα αποζημιωθούν για τις ώρες που μένουν εκτός εργασίας, το μέτρο ισοδυναμεί με ένα σύστημα ευέλικτου χρόνου εργασίας και όχι με πρόσθετη αύξηση μισθών. Οι εταιρείες θα αντιμετωπίσουν μερικές απώλειες παραγωγικότητας -που συνδέονται με την ανάγκη να απασχολούν και να εκπαιδεύουν περισσότερους υπαλλήλους- αλλά που φαίνονται γενικά διαχειρίσιμες.

Ένα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο αντίκτυπος που θα έχουν αυτές οι μισθολογικές αυξήσεις στην ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας εάν διατηρηθούν. Το ζήτημα θα προκύψει μόνο εάν η αύξηση της παραγωγικότητας στη Γερμανία παραμείνει υποτονική. Η νεοσυσταθείσα κυβέρνηση συνασπισμού έχει να διαδραματίσει κάποιο ρόλο, όπως για παράδειγμα μέσω της αύξησης των δαπανών για υποδομές -που ήδη έχει προγραμματίσει- προς ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της οικονομίας. Η Γερμανία μπορεί να έχει την πολυτέλεια να πληρώνει περισσότερο τους εργαζομένους της, αλλά δεν θα αντέξει οικονομικά να το κάνει επ άπειρον χωρίς να επενδύει και στη μελλοντική ανάπτυξη.

Του Ferdinando Giugliano – Bloomberg – Πρώτη μετάφραση capital.gr