|
 |
|
|
|
του Γκαετάν ντε Καπέλ (*)
Στον μακρύ δρόμο της λύτρωσης για
την αποκατάσταση του κύρους της
Γαλλίας στα μάτια της Ευρώπης, ο
Εμανουέλ Μακρόν παίζει αυτή τη
στιγμή έναν σημαντικό ρόλο. Θα
μπορέσει να εκπληρώσει - επιτέλους!
-τον στόχο της μείωσης του
ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ,
όπως έκαναν όλοι οι γείτονές μας; Αν
το καταφέρει, θα αποκτήσει απόλυτη
νομιμότητα για να πάρει στα χέρια
του την επανίδρυση της Ευρώπης που
προτείνει στους εταίρους του. Αν
αποτύχει, θα αναγκαστεί να
ξαναδιαβάσει τα μαθήματά του: πώς να
διεκδικήσει έναν ηγετικό ρόλο αν δεν
σέβεται ο ίδιος τις υπάρχουσες
συνθήκες, και πολύ περισσότερο αν
δεν μπορεί να χειριστεί τις δημόσιες
δαπάνες; |
|
|
Στα χαρτιά, αν πιστέψουμε το υπουργείο
Οικονομικών, η Γαλλία επιστρέφει στην τάξη. Οι
ειδικοί των Βρυξελλών όμως μπορεί να έχουν πολλά
ελαττώματα, αλλά δεν είναι αφελείς. Ξεσκονίζουν
λοιπόν μεθοδικά τον προϋπολογισμό μας και
αναρωτιούνται, δικαίως, τι μανία είναι αυτή να
εγγράφονται οι τάδε δαπάνες στη δείνα χρονιά που
συμφέρει τους λογαριασμούς. Πρέπει να
αναγνωρίσουμε ότι, χωρίς να φτάνει το μαγείρεμα
της προηγούμενης πενταετίας, η σημερινή
κυβέρνηση παραβιάζει σε ορισμένα πεδία την
κόκκινη γραμμή.
Στην πραγματικότητα, αυτές οι συζητήσεις με τις
Βρυξέλλες δεν θα έπρεπε να γίνονται καν. Όπως
και η υπόλοιπη Ευρώπη, η Γαλλία θα έπρεπε να
έχει αξιοποιήσει εδώ και καιρό τα μηδενικά
επιτόκια, τη μείωση της τιμής της ενέργειας, την
πορεία του ευρώ και την επιστροφή της ανάπτυξης
για να βάλει σε τάξη τα οικονομικά της. Αντίθετα
όμως με τον κυρίαρχο λόγο για μια φανταστική
λιτότητα, καμιά κυβέρνηση δεν έχει στα σοβαρά
μειώσει τις δημόσιες δαπάνες, οι οποίες
βαραίνουν σε ολόκληρη την οικονομία.
Κι έτσι συνεχίζουμε να τρέχουμε χωρίς σταματημό
πίσω από τη χαμένη μας αξιοπιστία.
(*) Ο Γκαετάν ντε Καπέλ είναι αρθρογράφος της
Figaro
(Πηγή: Le Figaro) |
