Tweet

Η εξέλιξη αυτή συµβαδίζει µε τη σηµαντική εξασθένηση των επιχειρηµατικών προσδοκιών σε όλους τους τοµείς της οικονοµίας και αντανακλά µια διόρθωση, ίσως των υπερβολικά αισιόδοξων προσδοκιών, που σηµειώθηκαν τους προηγούµενους µήνες. Αν αυτή η εξέλιξη είναι συγκυριακή ή θα διαµορφωθεί σε τάση, θα αξιολογηθεί στο επόµενο δίµηνο. Εξάλλου, µε δεδοµένη την ισχυρή εξωτερική ζήτηση για αγαθά και υπηρεσίες, σε κάποιο βαθµό η επιδείνωση αυτή θα µπορούσε να σχετιστεί µε αβεβαιότητες σε ευρύτερα θέµατα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.

Στο εσωτερικό, οι αβεβαιότητες συνδέονται κυρίως µε την ασάφεια στους όρους χρηµατοδότησης της χώρας µετά τη λήξη του τρέχοντος προγράµµατος, περίοδος που θα είναι πρωτόγνωρη για τη χώρα στην τελευταία οκταετία. Στο εξωτερικό έχουν ενισχυθεί οι αβεβαιότητες στις σχέσεις µε γειτονικές χώρες, ενώ ευρύτερος προβληµατισµός υπάρχει για τις γενικότερες πολιτικές προστατευτισµού που φαίνεται να επανέρχονται στο προσκήνιο, µετά και τις πρόσφατες δηλώσεις προθέσεων του Προέδρου των ΗΠΑ. Γι΄ αυτό άλλωστε όπως θα φανεί και στη συνέχεια έχουν αποκλιµακωθεί οι αισιόδοξες προβλέψεις για την πορεία των εξαγωγών. Ενδεικτικά για την εγχώρια βιοµηχανία αλουµινίου και χάλυβα – εφόσον υλοποιηθεί η απόφαση για επιβολή δασµών 25% και 10% στα συγκεκριµένα προϊόντα – σηµαίνει ότι δυσκολεύουν οι εξαγωγές προς ΗΠΑ, αν και θα πρέπει να σηµειωθεί ότι αυτές είναι χαµηλού όγκου. Όµως µε την αµερικάνικη αγορά να «περιορίζεται» π.χ. στις κινέζικες εισαγωγές, σηµαίνει µε τη σειρά του ότι αυτές θα προωθηθούν στην Ευρώπη ή σε άλλες αγορές και άρα θα αναδιατάξουν τον σχετικό ανταγωνισµό παγκοσµίως. Ήδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξετάζει την επέκταση για πέντε ακόµη χρόνια της εισαγωγής δασµών και µέτρων προστασίας κατά αθέµιτων πρακτικών σε συγκεκριµένα χαλυβουργικά προϊόντα από την Κίνα. Οι αβεβαιότητες αυτές για την ώρα έχουν οδηγήσει σε άνοδο των τιµών αλουµινίου, εξέλιξη που ωφελεί την ελληνική βιοµηχανία, αν και τα συµβόλαια είναι µακροχρόνια και συνήθως ενσωµατώνουν αυτόν τον κίνδυνο. Σε κάθε περίπτωση πάντως η µεγαλύτερη απειλή δεν είναι η επιβράδυνση του παγκόσµιου ρυθµού ανάπτυξης. αλλά τυχόν επιδείνωση της επιχειρηµατικής και καταναλωτικής εµπιστοσύνης, που, τελικά καταλήγει σε µείωση των επενδύσεων στη βιοµηχανία.