|
Όχι από μένα. Θεωρώ υπέροχο το γεγονός ότι το
Ίδρυμα Νόμπελ επέλεξε τον Thaler. Το οικονομικό
βραβείο Νόμπελ έχει ήδη απονεμηθεί σε πολλούς
ανθρώπους που μπορούν να χαρακτηριστούν
οικονομολόγοι συμπεριφοράς, όπως οι George
Akerlof , Robert Fogel, Daniel Kahneman, Elinor
Ostrom και εγώ.
Με την προσθήκη του Thaler, αντιπροσωπεύουμε
τώρα περίπου το 6% όλων των βραβείων Νόμπελ
οικονομίας που έχουν απονεμηθεί ποτέ.
Αλλά πολλοί στην οικονομία και στη χρηματοδότηση
εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο καλύτερος τρόπος
για να περιγράψουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά
είναι να αποφύγουμε την ψυχολογία και αντ 'αυτού
να μοντελοποιήσουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά ως
μαθηματική βελτιστοποίηση από ξεχωριστά και
αμείλικτα εγωιστικά άτομα, με την επιφύλαξη
δημοσιονομικών περιορισμών. Φυσικά, δεν είναι
όλοι οι οικονομολόγοι, ή ακόμη και η πλειοψηφία,
προσκολλημένοι σε αυτήν την άποψη, όπως
αποδεικνύεται από το γεγονός ότι και ο Thaler
και εγώ είμαστε εκλεγμένοι πρόεδρος, σε
διαδοχικά έτη, του Αμερικανικού Οικονομικού
Συλλόγου , του κύριου επαγγελματικού σώματος για
τους οικονομολόγους οι Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά
πολλοί από τους συναδέλφους μας αναμφισβήτητα
είναι.
Συναντήθηκα για πρώτη φορά τον Thaler το 1982,
όταν ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Cornell. Επέστρεψα
για λίγο τον Κορνέλ, και μαζί με ένα μακρύ
περίπατο στην πανεπιστημιούπολη μαζί,
ανακαλύπτοντας κατά μήκος του τρόπου που είχαμε
παρόμοιες ιδέες και ερευνητικούς στόχους. Για 25
χρόνια, ξεκινώντας από το 1991, ο ίδιος και εγώ
συνεργαζόμαστε μια σειρά ακαδημαϊκών διασκέψεων
για τη συμπεριφορική οικονομία, υπό την αιγίδα
του Εθνικού Γραφείου Οικονομικών Ερευνών των ΗΠΑ.
Σε όλα αυτά τα χρόνια, ωστόσο, υπήρξε
ανταγωνισμός προς το ερευνητικό μας πρόγραμμα. Ο
Thaler μου είπε κάποτε ότι ο Μέρτον Μίλερ, ο
οποίος κέρδισε το οικονομικό Νόμπελ το 1990 (πέθανε
το 2000), δεν θα έφτανε ούτε καν σε επαφή με τα
μάτια όταν τον πέρασε στο διάδρομο στο
Πανεπιστήμιο του Σικάγο.
Ο Miller εξήγησε τη συλλογιστική του (αν όχι τη
συμπεριφορά του) σε ένα ευρέως αναφερόμενο άρθρο
του 1986 με τίτλο " Behavioral Rationality in
Finance. "Ο Miller παραδέχθηκε ότι μερικές φορές
οι άνθρωποι είναι θύματα της ψυχολογίας, αλλά
επέμεινε ότι οι ιστορίες για τέτοια λάθη είναι"
σχεδόν εντελώς άσχετες "για τη χρηματοδότηση. Η
τελική πρόταση της ανασκόπησής του αναφέρεται
ευρέως στους θαυμαστές του: «Ότι αφηγούμαι από
όλες αυτές τις ιστορίες στην οικοδόμηση των
μοντέλων μας δεν είναι επειδή οι ιστορίες δεν
είναι ενδιαφέρουσες αλλά επειδή μπορεί να είναι
πολύ ενδιαφέρουσες και έτσι να μας αποσπούν από
τις διαδεδομένες δυνάμεις της αγοράς να είναι το
κύριο μέλημά μας. "
Ο Stephen A. Ross του MIT, ένας άλλος θεωρητικός
της οικονομίας, ο οποίος ήταν πιθανός
μελλοντικός βραβευμένος με Νόμπελ μέχρι να
πεθάνει απροσδόκητα τον Μάρτιο, υποστήριξε
παρόμοιες απόψεις. Στο βιβλίο του Neoclassical
Finance του 2005 , απέφυγε επίσης
την ψυχολογία, προτιμώντας να οικοδομήσει μια «μεθοδολογία
χρηματοοικονομικών ως συνέπεια της απουσίας
αρμπιτράζ».
Τόσο ο Μίλερ όσο και ο Ρος έκαναν υπέροχες
συνεισφορές στη χρηματοοικονομική θεωρία. Αλλά
τα αποτελέσματά τους δεν είναι οι μοναδικές
περιγραφές των οικονομικών και χρηματοπιστωτικών
δυνάμεων που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν και ο
Thaler συνέβαλε σημαντικά σε ένα ερευνητικό
πρόγραμμα συμπεριφοράς που το έδειξε αυτό.
Για παράδειγμα, το 1981, ο Hersh Shefrin του
Πανεπιστημίου Thaler και του Πανεπιστημίου της
Santa Clara προχώρησε σε μια « οικονομική θεωρία
αυτοέλεγχου» που περιγράφει τα οικονομικά
φαινόμενα από την άποψη της ανικανότητας των
ανθρώπων να ελέγχουν τις παρορμήσεις τους. Σίγουρα,
οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να
κινητοποιήσουν τον εαυτό τους για να πάρουν ένα
πάρουν ένα πορτοφόλι με 10 δολάρια που θα βρουν
στον δρόμο. Δεν υπάρχει θέμα αυτοέλεγχου εκεί. Αλλά
θα έχουν πρόβλημα να αντισταθούν στην παρόρμηση
να το ξοδέψουν. Ως αποτέλεσμα, οι περισσότεροι
άνθρωποι σώζουν πολύ λίγα για τα έτη
συνταξιοδότησής τους.
Οι οικονομολόγοι πρέπει να γνωρίζουν τα λάθη που
κάνουν επανειλημμένα οι άνθρωποι. Κατά τη
διάρκεια μακράς επακόλουθης σταδιοδρομίας, η
Thaler πρότεινε μηχανισμούς που, όπως το έθεσε ο
Cass Sunstein στο βιβλίο Nudge
του Harvard Law School , αλλάζουν
την "αρχιτεκτονική επιλογής" αυτών των αποφάσεων. Οι
ίδιοι άνθρωποι, με τα ίδια προβλήματα
αυτοελέγχου, θα μπορούσαν να έχουν τη δυνατότητα
να λαμβάνουν καλύτερες αποφάσεις.
Η βελτίωση της συμπεριφοράς διάσωσης των
ανθρώπων δεν είναι ένα μικρό ή ασήμαντο θέμα. Σε
κάποιο βαθμό, πρόκειται για ζήτημα ζωής ή
θανάτου και, πιο διαδεδομένα, καθορίζει εάν
επιτυγχάνουμε ικανοποίηση στη ζωή.
Ο Thaler έχει δείξει στην έρευνά του πώς να
εστιάσει την οικονομική έρευνα πιο αποφασιστικά
σε πραγματικά και σημαντικά προβλήματα. Ο ίδιος
έχει δημιουργήσει μια ερευνητική πορεία για
νέους επιστήμονες και κοινωνική μηχανικούς που
σηματοδοτεί την έναρξη μιας πραγματικής και
διαρκή επιστημονική επανάσταση.
Robert J. Shiller
Ο Robert J. Shiller, ένας βραβευμένος με το
Νόμπελ το οικονομικό έτος 2013, είναι Καθηγητής
Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Yale και
συν-δημιουργός του δείκτη Case-Shiller των τιμών
των κατοικιών των ΗΠΑ. Είναι ο συγγραφέας της εξευτελιστικής
εξωστρέφειας , η τρίτη έκδοση
της οποίας δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 2015,
και πιο πρόσφατα το Phishing
for Phools: The Economics of Manipulation and
Deception ,συν-συγγραφέας
του George Akerlof. |
