|
Τα καλά νέα: Το θύμα είναι ακόμα ζωντανό. Η
δημοσιονομική πολιτική ετοιμάζεται για ένα καλό
2018. Η ορμή παίρνει κυρίως τη μορφή φορολογικών
περικοπών και εντοπίζεται στην Ασία, την Ευρώπη
και τις ΗΠΑ.
Έχουμε συνηθίσει τόσο στην ιδέα ότι όλα έχουν
πέσει στις πλάτες των κεντρικών τραπεζών που
αυτή η ανάκαμψη στην παγκόσμια δημοσιονομική
σκηνή έχει περάσει σχετικά απαρατήρητη. Το
σημαντικότερο, όπως σημειώνει η Erin Browne της
UBS, είναι ότι συμβαίνει την ώρα που τα ποσοστά
ανεργίας στις μεγάλες οικονομίες έχουν βυθιστεί
σε επίπεδα που ιστορικά συνδέονται με πλήρη ή
σχεδόν πλήρη απασχόληση.
Υπάρχει ένα δυνητικά ισχυρό κοκτέιλ εδώ: οι
κεντρικές τράπεζες αποσύρουν τα μέτρα στήριξης,
αλλά εξακολουθούν να εφαρμόζουν σχετικά
διευκολυντική πολιτική διανύοντας τον όγδοο
χρόνο οικονομικής ανάπτυξης και η δημοσιονομική
πολιτική αρχίζει να μπαίνει σε μια ρουτίνα. Αυτό
σε μια εποχή που όλοι βομβαρδίζονται με την
είδηση της γεωγραφικά συγχρονισμένης οικονομικής
ανάκαμψης. Δείτε το σαν μία έξτρα δόση στον καφέ
σας.
Τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Μπορεί να δούμε
ακόμη και πληθωρισμό και μια σημαντική αύξηση
των μισθών που ο κόσμος θα λέει ότι την
αισθάνεται. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Μπορεί να
θέσει υπό αμφισβήτηση την ευρεία άποψη ότι οι
τεχνολογικές αλλαγές και η παγκόσμια αγορά
εργασίας έχουν κάμψει τις τιμές και τις αμοιβές.
Η Browne έγραφε το περασμένο μήνα: "Θα μπορούσε
το 2018 να είναι η χρονιά ενός μεγάλου
οικονομικού πειράματος -με τη δημοσιονομική
πολιτική να δίνει την τελική πολύτιμη ώθηση για
να αρχίσει επιτέλους να δουλεύει η Καμπύλη
Philips και να επιταχυνθεί ο πληθωρισμός;
Πιστεύει πως η απάντηση είναι "ναι" και ότι οι
μισθοί θα αρχίσουν να αυξάνονται ούτως ώστε να
αντικατοπτρίζουν τη χαμηλή ανεργία, ακόμη και αν
η ώθηση δεν είναι ραγδαία. Συμφωνώ.
Ας ξεκινήσουμε με τις ΗΠΑ. Δεν λέω ότι είμαι
οπαδός του τρόπου με τον οποίο καταρτίζονται τα
ξεχωριστά φορολογικά σχέδια που ψηφίζουν η Βουλή
των Αντιπροσώπων και η Γερουσία, ούτε υποστηρίζω
την απουσία σωστών διαβουλεύσεων. Αλλά η αλλαγή
στη δημοσιονομική στάση είναι αναμφισβήτητη.
Κάτι που μοιάζει με το σχέδιο της Γερουσίας
είναι πιθανό να γίνει σύντομα νόμος.
Η επέκταση της Κίνας έχει τους επικριτές της,
αλλά είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς την
παγκόσμια επέκταση να είναι τόσο στέρεη, ευρεία
ή ανθεκτική χωρίς τη συνεισφορά της Κίνας.
Αυτό που επίσης δεν έχει τραβήξει ιδιαίτερα την
προσοχή είναι οι προοπτικές για μια
δημοσιονομική χαλάρωση στη Γερμανία. Κατά τη
διάρκεια της κρίσης χρέους του ευρώ πριν από
λίγα χρόνια, η Γερμανία χαρακτηρίστηκε ως ενός
είδους φρούριο του σφικτού χρήματος. Καθώς όμως
αγωνίζεται να σχηματίσει μια νέα κυβέρνηση
συνασπισμού, μπορεί να αναδυθούν στην επιφάνεια
πολλά πράγματα που επιθυμεί το Σοσιαλδημοκρατικό
Κόμμα. Η πλατφόρμα του SPD επιδιώκει μείωση των
φόρων για τα χαμηλά και τα μεσαία εισοδήματα,
κατάργηση της "εισφοράς αλληλεγγύης" που στήριζε
τη χρηματοδότηση της πρώην Ανατολικής Γερμανίας
για μια γενιά, καθώς και μια κεντροαριστερή
λίστα επιθυμιών, όπως περισσότερα χρήματα για τα
σχολεία, τις οδικές αρτηρίες και την έρευνα.
Από μια άποψη οι ακριβείς λεπτομέρειες όλων
αυτών έχουν μικρότερη σημασία από το γεγονός ότι
συμβαίνουν ή μπορεί να συμβούν. Ίσως τελικά να
εξοστρακίσουμε την αντίληψη ότι τα κοινοβούλια
και οι κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτα, με
αποτέλεσμα οι κεντρικές τράπεζες να κάνουν τα
πάντα. Αυτό είναι ευπρόσδεκτο.
Bloomberg
– Πρώτη μετάφραση
capital.gr |
