Αυτές τις
ημέρες διαβάσαμε κάτι πολύ ενδιαφέρον. Τα στοιχεία του ΔΝΤ
σύμφωνα με τα οποία οι τιμές των ακινήτων στην Αθήνα
αυξήθηκαν με μέσο ετήσιο ρυθμό της τάξεως του 5% την περίοδο
2013-2017, με την Αθήνα μάλιστα να είναι η πόλη με τη 13η
μεγαλύτερη αύξηση στις τιμές των κατοικιών, σε σύνολο 44
πόλεων (και 40 χωρών).
Και αν και
υπάρχουν κάποιες διευκρινήσεις για τα στοιχεία που έχουν
χρησιμοποιηθεί και αν και σίγουρα η αγορά ακινήτων στο
κέντρο της Αθήνας έχει ευνοηθεί από την άνοδο του τουρισμού,
τη δημιουργία νέων ξενοδοχειακών μονάδων και τις επενδύσεις
σε ακίνητα λόγω Airbnb. Πιστεύουμε ότι η ανάλυση των
οικονομολόγων του ΔΝΤ είναι τουλάχιστον εσφαλμένη. Δε
γίνεται να μιλάς για άνοδο περίπου 20% των τιμών των
ακινήτων την περίοδο 2013 – 2017. Υπάρχει πλήθος ακινήτων
στην Αθήνα που βρίσκεται στα αζήτητα και ουσιαστικά έχει
υποστεί μείωση που αγγίζει ακόμη και το 30 με 40%. Και σε
καμία περίπτωση η μέση τιμή των ακινήτων την εν λόγω
περίοδο δεν έχει παρουσιάσει μια τέτοια σημαντική αύξηση.
Ειδικά αν πιάσουμε την ευρύτερη περιοχή των Αθηνών, οι
μειώσεις που αναφέρουμε παραπάνω μπορεί να είναι ακόμη
μεγαλύτερες.
Σε κάθε
περίπτωση πάντως, πιο ρεαλιστικές είναι οι εκτιμήσεις των
οικονομολόγων του ΔΝΤ για τη μείωση των τιμών ακινήτων
πανελλαδικά. Με αναφορές σε μια ετήσια μείωση από το 2013
μέχρι το 2017, της τάξης περίπου του 5%. Δηλαδή μια
σωρευτική μείωση περίπου 21-22%, αν και εδώ η εκτίμηση
νομίζουμε ότι είναι κάπως πιο συντηρητική από την πραγματικά
κατάσταση που επικρατεί στην αγορά ακινήτων στην Ελλάδα (αν
και τους τελευταίους 6 μήνες έχει αρχίσει να υπάρχει κάποια
βελτίωση).
Σε όλα τα
παραπάνω και ειδικά στις αναφορές μας στις εκτιμήσεις των
οικονομολόγων του ΔΝΤ για την πορεία των τιμών των ακινήτων
στην Αθήνα βάζουμε και λίγο υπερβολή. Και αυτό το κάνουμε
κυρίως για ένα λόγο. Για να «ειρωνευτούμε» τον τρόπο με τον
οποίο σχεδιάστηκαν και τα ελληνικά προγράμματα. Όταν οι
κορυφαίοι οικονομολόγοι του ΔΝΤ προέβλεπαν πως η χώρα μας θα
αναπτύσσονταν 2 και 3% από τα πρώτα χρόνια των μνημονίων.
Και ότι η χώρα μας θα μπορούσε να πετύχει πλεόνασμα 4,5% (όπως
ήταν αρχικά ο στόχος). Ή για παράδειγμα τα μεγάλα λάθη με
τους πολλαπλασιαστές που το ίδιο το ΔΝΤ έχει παραδεχθεί.
Φυσικά και
φταίμε σε μεγάλο βαθμό και εμείς (Σύριζα, Βαρουφάκης και όλα
τα γνωστά με το αντιμνημόνιο). Αλλά και πάλι τα λάθη των
δανειστών είναι τεράστια. Σίγουρα χωρίς τους δανειστές η
χώρα θα είχε βουλιάξει (χωρίς σε καμία διάθεση να θέλουμε να
κινδυνολογήσουμε). Αλλά τα λάθη είναι λάθη. Και ειλικρινά
πιστεύουμε πως έφτασε η ώρα, να αναλάβουν και αυτοί την
ευθύνη τους και να υιοθετήσουν πιο ρεαλιστικές αποφάσεις για
το χρέος και το ελληνικό πρόγραμμα. Και συνεχίζουμε να
πιστεύουμε πως αν δεν κάνουμε την τελευταία στιγμή το
μοιραίο λάθος (δηλαδή «να χύσουμε την καρδάρα με το γάλα»),
οι αποφάσεις για το χρέος (πιθανόν και όχι μόνο) θα
μπορούσαν να μας εκπλήξουν θετικά. Και ας ακούγεται αυτό
αρκετά αισιόδοξο.
ΥΓ:
Ευχόμαστε η αρχή να γίνει από τη σημερινή πρώτη συνάντηση
του νέου γερμανού ΥΠΟΙΚ με τον Ε. Τσακαλώτο.
|
