|
Με
αφορμή και κάποια ενδιαφέροντα δημοσιεύματα που διαβάσαμε
χθες και προχθές και με όλα τα βλέμματα να είναι στραμμένα
στις γερμανικές εκλογές του Σαββατοκύριακου, εμείς θα
γράψουμε την αίσθηση που έχουμε για το ελληνικό ζήτημα και
με εξελίξεις που φυσικά συνδέονται με την τρέχουσα
αξιολόγηση με τους δανειστές.
Υπάρχουν λοιπόν μεγάλες πιθανότητες οι διαπραγματεύσεις με
τους δανειστές να καθυστερήσουν για έναν πολύ βασικό λόγο.
Γιατί μπορεί σκοπίμως οι ξένοι να καθυστερήσουν τις όλες
συζητήσεις, οδηγώντας σε έναν συνολικό ανασχεδιασμό του
προγράμματος κατά τους επόμενους μήνες, με σημείο αναφοράς
το καλοκαίρι του 2018 όπου θεωρητικά ολοκληρώνεται το
ελληνικό πρόγραμμα. Έναν συνολικό ανασχεδιασμό του
προγράμματος που θα τα περιλαμβάνει όλα (στόχους
πλεονάσματος, χρέος κτλ) και επί της ουσίας θα μιλάμε για
ένα πρόγραμμα.
Και
ίσως το πιο βασικό. Το πιθανότερο είναι αυτές οι αποφάσεις
να έχουν σχέση με μια σειρά σημαντικών αλλαγών στην Ε.Ε. και
την ευρωζώνη. Μια νέα αρχιτεκτονική της Ε.Ε. - ευρωζώνης αν
το προτιμάτε. Και επειδή αυτήν την νέα αρχιτεκτονική, όπως
όλα δείχνουν θα τη σχεδιάσει ο Β. Σόιμπλε, δεν κρύβουμε την
ανησυχία μας ότι τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ πολύπλοκα
για τη χώρα μας, για να μην που δύσκολα.
Και σε σχέση με τα
παραπάνω, συμφωνούμε απόλυτα με αυτά τα οποία είχε γράψει ο
κ. Παπαχελάς πριν από λίγο καιρό. Το 2018 θα κριθούν πολλά
για την Ευρώπη και –κυρίως– για την Ελλάδα. Θα είναι μια
χρονιά-σταθμός. Το Βερολίνο έχει αποφασίσει ότι μετά τις
γερμανικές εκλογές θα ενδώσει στις γαλλικές απαιτήσεις για
μια νέα ΟΝΕ, ένα πιο ευρωπαϊκό ευρώ. Ο ESM θα μετατραπεί σε
έναν EMF, μια ευρωπαϊκή εκδοχή του ΔΝΤ.
Και όπως είχε
γράψει ο κ. Παπαχελάς αυτά είναι τα καλά νέα, που θα
δικαιώσουν, όντως, όσους ήθελαν να φύγει το ΔΝΤ από τη ζωή
μας και τη Γηραιά Ηπειρο. Ας μη βιαστούν να πανηγυρίσουν. Θα
κάνουν μεγάλο λάθος. Σύμφωνα πάντα με την άποψη του κ.
Παπαχελά, οι Γερμανοί έχουν θέσει σκληρούς όρους για να
δεχθούν τις γαλλικές θέσεις για την ΟΝΕ. Ζήτησαν από τον
πρόεδρο Μακρόν να κάνει πιο «γερμανική» τη Γαλλία για να
γίνει πιο «γαλλική» η Γερμανία. Το βλέπουμε ήδη ότι ο Γάλλος
ηγέτης προχωράει στις γενναίες μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά,
που αλλάζουν συθέμελα τα κεκτημένα δεκαετιών σε μια χώρα
όπου τίποτα δεν μπορούσε να αλλάξει ποτέ.
Τι κίνδυνος λοιπόν
υπάρχει;
Απλά η Ελλάδα να
καταστεί το «πειραματόζωο», επί του οποίου θα δοκιμασθούν οι
νέοι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί επιτήρησης. Οι Ευρωπαίοι ελεγκτές
θα είναι εξαιρετικά αυστηροί, ενδεχομένως και πιο αυστηροί
από τον κ. Τόμσεν. Θα πρέπει να πείσουν το Βερολίνο και τις
αγορές πως δεν θα ισχύσει το στερεότυπο ευρωπαϊκών
οργανισμών, οι οποίοι προβιβάζουν μετεξεταστέες χώρες
κάνοντας τα στραβά μάτια. Θα είναι απαιτητικοί οι Ευρωπαίοι
σε ζητήματα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Δεν θα ανεχθούν, σε
καμία περίπτωση, εκτροχιασμό ή αναίρεση οιουδήποτε μέρους
του προγράμματος που βρίσκεται σε εξέλιξη.
-------------------
Η αλήθεια είναι ότι
κρατάμε κάποιες επιφυλάξεις, πόσο αξιόπιστο θα μπορέσουν να
αποδειχθεί το ευρωπαϊκό ΔΝΤ. Ωστόσο τα όσα πολύ ενδιαφέροντα
περιγράφονται παραπάνω είναι ομολογουμένως ένα επικίνδυνο
«case» που σε καμία περίπτωση δε μπορεί να αποκλειστεί.
------------
Ασχέτως πάντως αν
πιστεύουμε ότι σχεδόν σίγουρα θα υπάρξουν νέα «παρατράγουδα»
στις σχέσεις της Ελλάδας με τους δανειστές, θα επαναλάβουμε
για πολλοστή φορά ότι είμαστε συγκρατημένα αισιόδοξοι ότι
γενικά τα χειρότερα ως χώρα τα έχουμε δει. Εμείς αυτό θα το
λέμε σε κάθε ευκαιρία, ελπίζοντας φυσικά να επιβεβαιωθούμε
γιατί η αλήθεια είναι ότι με τη χώρα και το λαό μας ποτέ
κανείς δε μπορεί να είναι σίγουρος. |
