Τουλάχιστον
σύμφωνα με τις πληροφορίες, αντίστροφα μετράει πλέον ο
χρόνος για έξοδο της χώρας στις αγορές, με 5ετές ομόλογο και
ένα κόστος που αναμένεται να αγγίξει περίπου το 3%.
Και ασχέτως
αν η έξοδος στις αγορές, έστω και με αλμυρό κόστος, θα είναι
μια θετική είδηση. Ειλικρινά δεν ξέρουμε κατά πόσο θα πρέπει
να είμαστε ευτυχισμένοι που τόσο πολύ παιδευόμαστε να
πετύχουμε, κάτι το οποίο μετά από σχεδόν 10 χρόνια κρίσης,
θα έπρεπε να είναι αυτονόητο.
Να βγούμε
στις αγορές.
Κακά τα ψέματα και πέραν της απαξίωσης
που υπάρχει στο Χ.Α κατά τους τελευταίους μήνες.
Υπάρχουν δύο πράγματα που δείχνουνε ότι
επενδυτικά είμαστε επί της ουσίας στα αζήτητα.
Αρχικά την
δυσκολία που έχει η χώρα να βγει στις αγορές. Μια δυσκολία
που πολύ φοβούμαστε πως θα την βρούμε μπροστά μας κατά τους
επόμενους μήνες και ειδικά όσο η παρατεταμένη προεκλογική
περίοδος συνεχίζεται. Και μπορεί να υπάρχει το περιβόητο
μαξιλάρι ασφαλείας, αλλά εύκολα το ένα φέρνει το άλλο, με
τις καθυστερήσεις να αυξάνουνε την αβεβαιότητα
επιδεινώνοντας την κατάσταση στην ελληνική οικονομία.
Δεύτερον
και αυτό που κυρίως θα μείνουμε. Η εικόνα των ελληνικών
ομολόγων, συγκριτικά με την εικόνα των ομολόγων όλων των
άλλων χωρών του νότου. Δε θα σταθούμε στη Γερμανία. Θα
σταθούμε στις προβληματικές χώρες και κυρίως την Πορτογαλία,
με την οποία πάρα πολλές φορές συγκρίνεται η Ελλάδα.
Από την
σύγκριση λοιπόν τα πράγματα για τη χώρα μας είναι θλιβερά.
Γιατί μπορεί μεν να υπάρχει βελτίωση σε σχέση με τα
προηγούμενα χρόνια. Αλλά δεν έχει νόημα οι άλλοι να τρέχουνε
με 100 και εμείς με 20.
Και να μην
παραβλέπουμε πως τα τελευταία χρόνια τα πράγματα στην
παγκόσμια οικονομία πηγαίνουνε εξαιρετικά. Με τη χώρα μας να
πετυχαίνει μεν ανάπτυξη, αλλά με αργούς ρυθμούς (αναλογικά
με την κρίση που έχει βιώσει). Και εδώ υπάρχει ένας μεγάλος
κίνδυνος. Οι επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία, από το
αρκετά πιθανό σενάριο ενός μεγάλου «slowdown» (επιβράδυνσης)
στην παγκόσμια οικονομία, για την περίοδο 2019 – 2021.
Επιπτώσεις οι οποίες θα μπορούσαμε να οδηγήσουμε μέχρι και
σε μια νέα κρίση.
Όπως λοιπόν
φαίνεται παρακάτω, ακόμη και στην Πορτογαλία, οι αποδόσεις
των ομολόγων μέχρι και το 3ετές ομόλογο είναι αρνητικές!!!
Δηλαδή οι επενδυτές πληρώνουνε το πορτογαλικό δημόσιο, ενώ
στο 5ετές ομόλογο η απόδοση είναι μόλις 0,378%.
Και όλα
αυτά την ώρα που στην Ελλάδα θα μιλάμε για επιτυχία αν
δανειστούμε 2 ή 3δις ευρώ, για 5ετη, με επιτόκιο 3%!!
Πέραν όμως της Πορτογαλίας. Αρνητικές
αποδόσεις υπάρχουν σε όλες τις χώρες. Στην Ισπανία μέχρι και
τα 3ετή ομόλογα. Στην Ιταλία (που θεωρητικά συνεχίζει να
βρίσκεται σε μεγάλη κρίση) μέχρι και τα 3ετή ομόλογα.
Στην περίπτωση της Γαλλίας (πλέον
μιλάμε για μια αρκετά μεγαλύτερη οικονομία), οι αρνητικές
αποδόσεις επεκτείνονται μέχρι και τα 5ετή ομόλογα, ενώ για
τις αποδόσεις άλλων πιο αναπτυγμένων χωρών (όπως της
Ιρλανδία – και εδώ μέχρι τα 5 χρόνια μιλάμε για αρνητικές
αποδόσεις) δεν υπάρχει κανένας λόγος να αναφερθούμε.
Στην περίπτωση της χώρας μας, μέχρι και
για εκδόσεις 6 μηνών πληρώνουμε επιτόκιο 1,49%, όσο δηλαδή
πληρώνει η Πορτογαλία για εκδόσεις 10ετών ομολόγων !!!!! Και
νομίζουμε πως αυτό τα λέει όλα.
Και δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει επειδή
η κρίση στη χώρα μας ήταν πολύ μεγαλύτερη. Αυτό συμβαίνει
γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε μυαλό. Γιατί στην Πορτογαλία,
ανάμεσα σε άλλα (και από τα πιο βασικά) …. Τα κόμματα τα
βρήκανε (ουσιαστικά από την αρχή υπήρχε η ανοχή της
αντιπολίτευσης). Έγινε δουλειά. Και παρά τα όποια προβλήματα
έχει αφήσει πίσω η κρίση. Σήμερα η Πορτογαλία έχει ΑΕΠ
μεγαλύτερο από πριν ξεκινήσει η κρίση.
Στην χώρα μας, το κοντέρ της μείωσης
του ΑΕΠ συνεχίζει να βρίσκεται περίπου στο -25%, και την
ίδια ώρα είμαστε υπερήφανοι για την όποια ρηχή ανάπτυξη και
μια έξοδο στις αγορές, κατά την οποία πληρώνουνε αστρονομικά
επιτόκια, για τα δεδομένα που υπάρχουνε παγκοσμίως και στην
ευρωζώνη. |
