Με πολύ
ενδιαφέρον διαβάσαμε το άρθρο του Bloomberg για το
παρασκήνιο της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής, τη «μάχη» της Μέι
κατά της Ρωσίας και την αμήχανη στάση στην οποία βρέθηκε ο
Α. Τσίπρας, προσπαθώντας να μετριάσει τις αντιδράσεις των
ευρωπαίων προς τους ρώσους.
Και με αφορμή
αυτήν την ιστορία, θα εκφράσουμε μια απορία. Μια απορία την
οποία έχουμε από την εποχή που ακούγαμε τις βλακείες περί
οικονομικής βοήθειας από την Ρωσία για να γλυτώσουμε από
τους κακούς ευρωπαίους, μια ιστορία που έπαιξε και στην
κυπριακή κρίση, όταν ο Χριστόφιας πήγε για οικονομική
βοήθεια στην Ρωσία και έφυγε με άδειες τσάντες.
Τι κακό είναι
αυτό που μας έχει πιάσει με αυτήν την λατρεία προς τη Ρωσία;
Δε μπορούμε να το καταλάβουμε αυτό; Χωρίς να υπάρχει ο
παραμικρός ιστορικός λόγος, οι ρώσοι και προσωπικά ο Πούτιν
εμφανίζεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις ως ο αγαπημένος λαός
των ελλήνων, με τους περισσότερους να αγνοούν πόσες
πραγματικά φορές μας έχουν αδειάσει οι ρώσοι (και το
εννοούμε αυτό). Ιστορικά ποτέ η Ρωσία δεν υπήρξε πραγματικός
σύμμαχος της Ελλάδος. Το εναντίον. Για παράδειγμα ήταν
εξαιρετικά ύποπτος ο ρόλος της Ρωσίας στη Μικρασιατική
καταστροφή, όταν ο Στάλιν
προτίμησε να βοηθήσει τον Ατατούρκ να μας καταστρέψει παρά
να βοηθήσει τους Ρώσους οι οποίοι πέθαιναν στους δρόμους από
την πείνα.
Ο Νορβηγός καθηγητής και
διπλωμάτης Φρ. Νάνσεν, ο οποίος είχε ορισθεί από την
Κοινωνία Των Εθνών ως Ύπατος Αρμοστής για τον επαναπατρισμό
των απανταχού αιχμαλώτων έγραψε τo 1928 ότι η πείνα του
Ρωσικού λαού το 1921 ήταν φρικιαστική, πολλοί πέθαιναν από
την πείνα, υπήρχε ανθρωποφαγία, έκαναν εκταφή πτωμάτων για
να φάνε και το τραγικότατο, γονείς σκότωναν και έτρωγαν τα
νήπια παιδιά τους. Όπως όμως είπε Φρ. Νάνσεν, ο Στάλιν
προτίμησε να βοηθήσει τον Ατατούρκ να μας καταστρέψει παρά
να βοηθήσει τους ίδιους τους Ρώσους.
Δε
λέμε ότι η Ελλάδα πρέπει να γίνει εχθρική απέναντι στην
ομόθρησκη Ρωσία. Δε λέμε ο Α. Τσίπρας να μην επισκεφτεί τον
Πούτιν στην Ρωσία (μετά την επίσημη πρόσκληση). Αυτό που
λέμε είναι ότι πρέπει επιτέλους να δούμε τα πράγματα
ψύχραιμα.
Δεν προκύπτει από πουθενά στην ιστορία
ότι η Ρωσία είναι σύμμαχος μας.
Δεν ξέρουμε τι προβλέπουν μια σειρά από
καλόγερους και «αγίους». Ότι δήθεν η Ρωσία θα σώσει την
Ελλάδα και άλλα τέτοια. Αλλά η πραγματικότητα μόνο έτσι δεν
είναι, τουλάχιστον με τα όσα έχουνε συμβεί μέχρι τώρα.
Θέλουμε ντε και καλά να θεωρούμε μια
χώρα «σωτήρα» μας. Πραγματικό σύμμαχο μας. Ας το κάνουμε
έστω με τη Γαλλία, η οποία και πάλι πριν από μερικά χρόνια
μας έσωσε, με τον Ολάντ την τελευταία στιγμή να μεταπείθει
την Α. Μέρκελ να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ (μετά τα
εγκλήματα που είχαν κάνει η παρέα του κ. Τσίπρα και του κ.
Βαρουφάκη).
Και πάμε και στα ακόμη πιο σημαντικά. Ο
μεγάλος σύμμαχος της Τουρκίας αυτή τη στιγμή (έστω και αν
υπάρχουν ιδιαιτερότητες) είναι η Ρωσία. Δεν υπάρχει καμία
αμφιβολία πως πολλά από τα σχέδια για αγωγούς στην Ευρώπη
μέσω της Μεσογείου και του Αιγαίου τις επόμενες δεκαετίες,
αν πλήττουν μια χώρα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, αυτή
είναι η Ρωσία. Και αυτό ίσως το πιο βασικό. Και αυτός ήταν ο
λόγος που πολλές φορές στο παρασκήνιο ο Πούτιν φαίνεται να
πιέζει τον Α. Τσίπρα να τα βρει με την Τουρκία για τον αγωγό
Turkish Stream, κάτι το οποίο ουσιαστικά προϋποθέτει και
διαχείριση του Αιγαίου.
Είναι ξεκάθαρο πως στην περίπτωση που
υλοποιηθεί ο αγωγός EAST MED (αφορά Ισραήλ- Ελλάδα -Ιταλία
–Κύπρο), η Ρωσία αφενός βλέπει τον αγωγό Turk Stream να
χάνει τη σημασία του και κάπως έτσι χάνει ένα μεγάλο μέρος
της δυνατότητας ελέγχου της ΕΕ μέσω αγωγών. Σύμφωνα με το
σχεδιασμό, ο αγωγός θα είναι 2,200 χλμ και το αέριο θα ρέει
μέσω αγωγών από το Ισραήλ στην Κύπρο, την Ελλάδα και από την
Ιταλία στην καρδιά της Ευρώπης. Μάλιστα πρόκειται για ένα
σχέδιο που έχει ξεκάθαρα τις ευλογίες της Ε.Ε. (και των
αμερικανών για άλλους λόγους βέβαια) που θέλει με κάθε τρόπο
να μειώσει την ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία.
Μόνο αυτό αν αναλογιστεί κανείς, θα
διαπιστώσει αμέσως ότι όλο αυτό το σκηνικό που ζούμε τον
τελευταίο καιρό στη Μεσόγειο και το Αιγαίο, συμφέρει πάρα
πολύ δύο χώρες. Φυσικά την Τουρκία και τη Ρωσία, οι οποίες
και πλέον έχουν έλθει αρκετά κοντά, με τον Ερντογάν να είναι
φανερό ότι κινείται πιο επιθετικά σε όλες τις πλευρές,
έχοντας ένα μεγάλο σύμμαχο. Αυτό είναι που συμβαίνει και στη
Συρία, όπου και πάλι το ζήτημα των αγωγών διαδραματίζει
μεγάλο ρόλο σε αυτά που ζούμε τους τελευταίους μήνες.
Κατά την άποψη μας λοιπόν, καλό θα
είναι η Ελλάδα να είναι εξαιρετικά προσεκτική με τη Ρωσία,
να σταματήσει αυτή η λατρεία. Οι έλληνες πρέπει επιτέλους να
μάθουν ποίοι είναι οι πραγματικοί σύμμαχοι τους. Και να
πούμε και ένα καρφί. Αν ντε και καλά κάποια ελληνικά
πανεπιστήμια (όπως έγινε προσφάτως) θέλουν να τιμήσουνε
κάποια χώρα, ας μην το κάνουνε με τη Ρωσία. Ας το κάνουμε με
τη Γαλλία.
|
