|
Μάλιστα!!
Θα ξεκινήσουμε με τα της ελληνικής οικονομίας .. Και σε
σχέση με όλα αυτά που γράφουμε εδώ και καιρό, για τη σχετικά
αργή ανάκαμψη που θα έχει η οικονομία στην μετά covid-19,
ειδικά συγκριτικά με άλλες πιο παραγωγικές χώρες. Θα
μείνουμε στην εκτίμηση – πρόβλεψη του καθηγητή του
Πανεπιστημίου του Πότσνταμ και διευθυντή Ερευνών του
Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW) του
Βερολίνου, στην εφημερίδα «Die Welt».
Ειδικότερα …
«Αν είναι τυχερός ο κ. Μητσοτάκης, η Ελλάδα στο τέλος της
προγραμματισμένης θητείας του, το καλοκαίρι του 2023 θα
αποκτήσει το επίπεδο ΑΕΠ που υπήρχε όταν ανέλαβε την
κυβέρνηση», εκτιμά ο κ. Κρητικός και προσθέτει ότι θα
υπάρχουν ταυτόχρονα και τα προβλήματα που συνδέονται με την
αύξηση του χρέους, τη μείωση των δημοσίων εσόδων, την αύξηση
των κρατικών δαπανών, λόγω της στήριξης των κλάδων που
πλήττονται από την πανδημία, αλλά και την απειλή αύξησης των
«κόκκινων δανείων» στις ελληνικές τράπεζες.
Με απλά λόγια στο τέλος του 2023 θα έχουμε ΑΕΠ 194δις ευρώ,
απέχοντας 23% από τα 250δις ευρώ που ήτανε το peak του 2007.
Δηλαδή το 2023 θα έχουμε μικρότερα ΑΕΠ κατά 23% σε σχέση με
το ΑΕΠ που είχαμε 16 χρόνια πριν!!! Τώρα πόσο αισιόδοξος
μπορεί να είναι κανείς για τις ζωές μας …. Ειλικρινά δεν το
ξέρουμε .. |
|
Για αυτό κάποιες χώρες προκόβουνε
Αλλά όπως πολύ εύστοχα είχε γράψει προσφάτως σε άρθρο του
στο Protagon ο Άγγελος Κωβαίος. Τα τελευταία 72 χρόνια !!!!
Η Γερμανία έχει μόνο 8 καγκελάριους (Κόνραντ Αντενάουερ (CDU),
Λούντβιχ Έρχαρτ (CDU), Κουρτ-Γκέοργκ Κίζινγκερ (CDU), Βίλι
Μπραντ (SPD), Χέλμουτ Σμιτ (SPD), Χέλμουτ Κολ (CDU),
Γκέρχαρντ Σρέντερ (SPD), Ανγκελα Μέρκελ (CDU)) …
Ξέρετε πόσες
κυβερνήσεις έχουνε περάσει στην Ελλάδα. 55 ελληνικές!! Και
μάλιστα θα προσθέσουμε, με ελάχιστες συνεργασίας, τεράστια
φαγομάρα … Και μια συνεχή μιζέρια … Και που 10 χρόνια μιας
ιστορικής κρίσης που περάσαμε. Επί της ουσίας ελάχιστα
πράγματα άλλαξαν.. |
|
Aς τα λαμβάνουμε υπόψη
Θυμίζοντας πως από την πρώτη στιγμή, εμείς την πανδημία του
Covid-19 τι θεωρούμε κάτι γενικό στα πλαίσια αυτού που
λέγεται κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις που υπάρχουνε
στον πλανήτη από τις ανεξέλεγκτες δράσεις του ανθρώπινου
είδους.
Γενικά όσον αφορά τις εκτιμήσεις για τις εξελίξεις των
επόμενων δεκαετιών, είναι καλό να λάβει κανείς υπόψη τα
ακόλουθα:
Ειδικότερα, οι μολυσματικές ασθένειες και οι κρίσεις που
αφορoύν τα μέσα επιβίωσης είναι στην κορυφή των κινδύνων που
αναμένεται να αποτελέσουν σοβαρή απειλή για τον κόσμο τα
επόμενα δύο χρόνια, σύμφωνα με έρευνα μεταξύ 650 και πλέον
μελών του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ που προέρχονται από
επιχειρήσεις, κυβερνήσεις και τον πανεπιστημιακό χώρο.
Τα ακραία καιρικά
φαινόμενα και οι αποτυχίες της κυβερνοασφάλειας είναι επίσης
βασικοί κίνδυνοι, ανέφερε το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ
στην ετήσια έκθεσή του για τους κινδύνους που δόθηκε σήμερα
στη δημοσιότητα.
Η πανδημία της COVID-19
έχει ήδη καταστροφικές συνέπειες στα μέσα επιβίωσης πολλών
ανθρώπων, καθώς τα παγκόσμια lockdowns έχουν οδηγήσει σε
απώλεια θέσεων εργασίας και σε αναστολή λειτουργίας
επιχειρήσεων. Έχει επίσης διογκώσει ζητήματα όπως οι
αυξανόμενες ανισότητες αναφορικά με την πρόσβαση στην
τεχνολογία και η απειλή κοινωνικών αναταραχών.
«Η πανδημία έχει
επιταχύνει τάσεις που έρχονταν εδώ και καιρό», δήλωσε η
Καρολίνα Κλιντ, επικεφαλής διαχείρισης κινδύνων για την
ηπειρωτική Ευρώπη στην ασφαλιστική εταιρία Marsh.
Οι μεσοπρόθεσμες
ανησυχίες περιλαμβάνουν τις φούσκες σε περιουσιακά στοιχεία
και τις κρίσεις χρέους, σύμφωνα με την έρευνα, ενώ οι
μεγαλύτερες μακροπρόθεσμες ανησυχίες είναι η χρήση όπλων
μαζικής καταστροφής και η κατάρρευση κρατών.
«Καθώς κυβερνήσεις,
επιχειρήσεις και κοινωνίες αρχίζουν να βγαίνουν από την
πανδημία, πρέπει τώρα επειγόντως να διαμορφώσουν νέα
οικονομικά και κοινωνικά συστήματα που βελτιώνουν τη
συλλογική μας αντοχή και ικανότητα να απαντήσουμε σε σοκ ενώ
μειώνουν την ανισότητα, βελτιώνουν την υγεία και
προστατεύουν τον πλανήτη», ανέφερε η Σααντία Ζαχίντι, γενική
διευθύντρια του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.
Ο Πέτερ Γκίγκερ,
επικεφαλής του τμήματος διαχείρισης κινδύνων στην Zurich
Insurance, διατηρεί την αισιοδοξία του για την ανοικοδόμηση
μετά την πανδημία.
«Η Ιστορία της
Οικονομίας υποδηλώνει ότι κάθε μεγάλη δομική αλλαγή έχει
οδηγήσει σε αύξηση της απασχόλησης», δήλωσε.
Οι παγκόσμιοι ηγέτες θα
συζητήσουν την επόμενη εβδομάδα μέσω τηλεδιασκέψεων τα
θέματα στην Ατζέντα του Νταβός, αντί να πραγματοποιήσουν τη
συνηθισμένη διάσκεψη του Ιανουαρίου στην Ελβετία, ενώ θα
έχουν συνεδρίαση με φυσική παρουσία στη Σιγκαπούρη τον Μάιο.
Η έκθεση συντάχθηκε από
τις ασφαλιστικές εταιρίες Zurich και Marsh & McLennan και
τον νοτιοκορεατικό όμιλο SK Group. |
|
Ευρωπαϊκή Οικονομία - Τουρισμός
Τέλος και σε μια ενδιαφέρουσα έκθεση που παρουσίασε η
Ελευθερία Κούρταλη στο capital.gr, οι κυβερνητικές
παρεμβάσεις για τη στήριξη των οικονομιών εν μέσω της
πανδημίας, μείωσαν τεχνητά το ποσοστό των πτωχεύσεων των
εταιρειών της ευρωζώνης. Όμως, όπως εκτιμά η Oxford
Economics, καθώς οι κανόνες αφερεγγυότητας θα
επανενεργοποιηθούν κατά πάσα πιθανότητα κατά τη διάρκεια του
α’ εξαμήνου του 2021, είναι πολύ πιθανό να δούμε ένα κύμα
πτωχεύσεων να αρχίσει να ξετυλίγεται στην περιοχή. Αυτό θα
επιβαρύνει την αγορά εργασίας, την εμπιστοσύνη και τον
τραπεζικό κλάδο. Ωστόσο, δεδομένης της ισχυρής
δημοσιονομικής στήριξης, της αναμενόμενης οικονομικής
ανάκαμψης και του χαμηλού επιπέδου της "έντασης κεφαλαίου"
των κλάδων που επλήγησαν περισσότερο, ο οίκος δεν βλέπει
άμεσο κίνδυνο "ζομποποίησης" του επιχειρηματικού τομέα στην
περιοχή.
Όπως σημειώνει η Oxford Economics, οι πτωχεύσεις αυξήθηκαν
ελαφρά στο τρίτο τρίμηνο του 2020 στην ευρωζώνη συνολικά,
αλλά το επίπεδό τους παραμένει τεχνητά υποτονικό. Παρ' όλο
που αυτό μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στην πορεία προς την
ανάκαμψη, δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία που να δείχνουν "έκρηξη"
των εταιρειών-ζόμπι στο μπλοκ του ευρώ.
Η αναστολή των κανόνων πτώχευσης εμπόδισε τα ζητήματα
ρευστότητας που προκαλούνται από το lockdown, να
πυροδοτήσουν ένα κύμα "λουκέτων" που θα βάθαιναν την ύφεση
μέσω της επιδείνωσης των ισολογισμών των τραπεζών, της
πτώσης της προσφοράς πιστώσεων και της ασθενέστερης ζήτησης.
Όμως, ενώ η ανάκαμψη αναμένεται να περιορίσει τα περισσότερα
προβλήματα κερδοφορίας, δεν θα λύσει... μαγικά ορισμένα
προβλήματα φερεγγυότητας, προειδοποιεί ο οίκος.
Αν και είναι ακόμη πολύ νωρίς για να μετρηθεί ο αριθμός των
πτωχεύσεων, πρώτες εκτιμήσεις υπάρχουν και οι διαφορές
μεταξύ των χωρών είναι σημαντικές. Ενώ στη Γερμανία η
αφερεγγυότητα αναμένεται να παραμείνει σημαντικά χαμηλότερη
από τα επίπεδα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, άλλες έρευνες
δείχνουν ότι οι πιο ευάλωτες χώρες - η Ισπανία, η Ιταλία και
η Γαλλία - θα μπορούσαν να δουν μεγαλύτερες αυξήσεις στα "λουκέτα"
επιχειρήσεων. Η Ιταλία, η Ισπανία και η Γαλλία
αντιμετωπίζουν αυξημένους κινδύνους, δεδομένης της
σοβαρότερης ύφεσης και της ασυνήθιστης πτώσης της
αφερεγγυότητας, όπως εξηγεί η Oxford Economics. Σε κλαδικό
επίπεδο, το εμπόριο, οι μεταφορές και οι υπηρεσίες διαμονής
αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη απειλή, η οποία ενισχύει τον
κίνδυνο για την Ισπανία και την Ιταλία λόγω της εξάρτησής
τους από τη βιομηχανία φιλοξενίας.
Πιο αναλυτικά, οι προοπτικές της κάθε της χώρας "κρύβουν"
τις ευπάθειες συγκεκριμένων κλάδων, όπως τονίζει ο οίκος. Οι
εταιρείες σε αυτούς τους κλάδους που παρουσίασαν απότομη
πτώση της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας (GVA) κατά το
πρώτο εξάμηνο του 2020 και δεν ανέκαμψαν έντονα,
αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο να οδηγηθούν σε πτώχευση. Σε
αυτούς τοποθετούνται οι υπηρεσίες εμπορίου, μεταφορών και
διαμονής οι οποίες θεωρούνται πιο ευάλωτες σε αύξηση των
πτωχεύσεων, ακολουθούμενες από τις επιχειρηματικές υπηρεσίες
και τα έργα τέχνης. Στη Γαλλία και την Ισπανία, τόσο η
βιομηχανία όσο και ο κατασκευαστικός τομέας αντιμετωπίζουν
επίσης έντονες πτώσεις δραστηριότητας, αλλά από την άλλη
πλευρά, αυτοί οι τομείς πλήττονται λιγότερο σοβαρά από το
δεύτερο lockdown και επομένως θα ανακάμψουν γρηγορότερα.
Αντίθετα, οι υπηρεσίες με έντονη "επαφή" με το κοινό, θα
παραμείνουν ευάλωτες, αντιμετωπίζοντας νέο χτύπημα στο δ’
τρίμηνο του 2020 και μια πιο ευάλωτη ανάκαμψη στη συνέχεια.
Ανάλογα με το μερίδιο του αντίστοιχου στη συνολική παραγωγή,
αυτό εντείνει τον κίνδυνο για ορισμένες χώρες. Έχοντας
εντοπίσει την Ιταλία και την Ισπανία ήδη ως εξαιρετικά
ευάλωτες σε επίπεδο χωρών, η Oxford Economics σημειώνει πως
η κλαδική προοπτική υπογραμμίζει περαιτέρω μειονεκτήματα για
την Ισπανία.
Ο οίκος τονίζει πως όλα τα παραπάνω θα έχουν αναπόφευκτα
αντίκτυπο στην αγορά εργασίας καθώς και στην εμπιστοσύνη.
Αυτό σημαίνει συνεπώς πως μπορεί να δούμε στη συνέχεια την
παράταση της αναστολής των κανόνων περί πτωχεύσεων έως ότου
η ανάκαμψη αποκτήσει δύναμη, αλλά στις περισσότερες
περιπτώσεις, αυτό απλά θα καθυστερήσει το αναπόφευκτο.
Από την θετική πλευρά, η Oxford Economics διαπιστώνει ότι,
σε αντίθεση με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, οι
κλάδοι με υψηλά επίπεδα έντασης κεφαλαίου, όπως οι
κατασκευές, είναι λιγότερο προβληματικοί. Παράλληλα, κλάδοι
όπως το real estate δεν έχουν χτυπηθεί ιδιαίτερα έντονα από
την πανδημία και ήδη δείχνουν σημάδια ισχυρής ανάκαμψης.
Επίσης, οι κλάδοι που απειλούνται από το σοκ που έχει
υποστεί ο τουρισμός, έχουν χαμηλότερα επίπεδα έντασης
κεφαλαίου και αποτελούν διαχειρίσιμο κίνδυνο.
Αν και όλα αυτά δημιουργούν έναν ασύμμετρο κίνδυνο σε
επίπεδο χωρών, ειδικά στην περιφέρεια της ευρωζώνης, ωστόσο
όπως τονίζει η Oxford Economics, ο τραπεζικός κλάδος της
περιοχής είναι καλά "εξοπλισμένος" για να αντιμετωπίσει την
κρίση, με τα NPLs να κινούνται σε πτωτική τροχιά. Πάντως,
προειδοποιεί ότι τα μέτρα στήριξης όπως τα μορατόρια,
πιθανότατα εμποδίζουν προς το παρόν την αύξηση μη
εξυπηρετούμενων δανείων, γεγονός που συνεπάγεται με
αυξημένους κινδύνους "ζομποποίησης" μη βιώσιμων επιχειρήσεων.
Όπως πάντως καταλήγει ο οίκος, ενώ αυτή η κρίση τελικά θα
πυροδοτήσει ένα κύμα πτωχεύσεων, έχει επίσης αποδειχθεί ότι
έχει δημιουργήσει εύφορο έδαφος για τη δημιουργία νέων
επιχειρήσεων... |
