|
Είναι και οι ταλαίπωροι τουρίστες – επισκέπτες
της μιας μέρας που φαίνεται να μην γνώριζαν όλοι
για τα μέσα επαρκούς ατομικής προστασίας που
θα΄πρεπε να έχουν μαζί τους. Πολλοί είναι και οι
περαστικοί τριτοκοσμικοί ποικίλλουσας
νομιμότητας, επομένως και ποικίλλουσας αντοχής
στην εκμετάλλευση. Οι αλλοδαποί στην πρωτεύουσα
δεν είναι από αυτούς που πληρώνοντας ένα
εικονικό ποσό «αγοράζουν» άδειες παραμονής,
ακόμα και υπηκοότητα (για χάρη μιας επίκτητης …εθνικής
περηφάνειας!). Αυτά συμβαίνουν μόνο στον
αιγιαλό! Τα πολυώροφα της πρωτεύουσας μόλις τώρα
άρχισαν να κτίζονται… Τις ίδιες μέρες
συνεχιζόταν έξω από το Προεδρικό η απεργία δυο
Κούρδων που διεκδικούν κι αυτοί (χωρίς να την
αγοράσουν) την κυπριακή υπηκοότητα,
υποστηρίζοντας πως ικανοποιούν τα κατά τον νόμο
κριτήρια.
Η Πολιτεία το αμφισβητεί αλλά δυο μήνες μετά
ήταν δεν …πρόλαβε να το τεκμηριώσει και ακόμα το
μελετά. Πάντως, νοικοκυρεμένα πράματα, πριν την
επετειακή εκδήλωση στο Προεδρικό, τους μάντρωσε
μέσα σε ένα διαχωριστικό, να μην τους βλέπουν οι
προσερχόμενοι…
Τα μικρά λεωφορεία του Δήμου Λευκωσίας
συνεχίζουν αενάως τις μοναχικές (για τους
οδηγούς τους) κυκλικές διαδρομές τους. Οι
ιθαγενείς δεν θέλουν να τα ξέρουν. Δεν έγινε και
καμμιά προβολή του γεγονότος που είναι σημαντικό
γιατί ίσως αποτελεί την τελευταία ελπίδα για
δραστική μείωση των καυσαερίων που πνίγουν την
πόλη, ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακο. Ας ελπίσουμε
πως με την επιστροφή όλων θα γίνει μια
αποτελεσματική προσπάθεια ενημέρωσης και μια
κατάλληλη προσαρμογή βασικών στοιχείων του
εγχειρήματος.
Τα σταστιστικά στοιχεία για τον τουριστικό τομέα
είναι ευχάριστα για όσους επικεντρώνονται στους
αριθμούς. Η διερεύνηση των στοιχείων αειφορίας
της συγκεκριμένης ανάπτυξης, με συνεκτίμηση και
της ποιότητας θα πρέπει, επιτέλους, κάποια ώρα
να γίνει. Βέβαια όταν λέμε ποιότητα να μην τη
συγχύζουμε με την πολυτέλεια. Η ποιοτική
επάρκεια σε σχέση με συγκεκριμένες απαιτήσεις
και η πολυτέλεια σπάνια συμβαδίζουν!
Εκεί που μετράμε τους ξένους και τις
παρατηρούμενες τάσεις στις αφίξεις τους κατά
χώρα, πού να το φανταζόμαστε πως θα προέκυπταν
και άλλες στατιστικές – αυτές των συμπατριωτών
μας που κάνουν διακοπές στα κατεχόμενα. Το
είχαμε πάρει απόφαση πως δεν μας ενδιαφέρουν οι
καζινοπαίχτες και οι περί πονηράν «ψυχαγωγίαν»
εξορμούντες… Αυτοί ξεκίνησαν νωρίς. Οι υπόλοιποι
όμως, που πλαισιώνουν τις στατιστικές του
εξευτελισμού, είτε ταξιδευτές μέσω του παράνομου
αεροδρομίου της Τύμπου, είτε αγοραστές της κάθε
φτηνιάρικης ασπιρίνης, είτε μαστούρηδες των
κατοχικών πετρελαιοειδών… Μα και οι άλλοι, συχνά
οικογενειάρχες, που σπεύδουν να ξεκουραστούν (μπράβο
στην κράση τους!) περνώντας τις διακοπές τους σε
κλεμμένα υποστατικά… Μη μας πούνε πως κάνουν και
αντίσταση! Μη μας πούνε πως αξιοποιούν τις
δυνάμεις της αγοράς για την ειρήνη και πως αυτοί
«θέλουν Λύση» – αυτή ακριβώς που προωθούν στην
πράξη για δυο αργύρια προμήθεια…
Πάντως ο Σεπτέμβρης δεν μας φέρνει φέτος
επίσκεψη «ως οικοδεσπότες» στο κατεχόμενο θέατρο
της Σαλαμίνας. Σίγουρα δεν περίμενε κανείς πως
θα ερχόταν λύση του Κυπριακού με τις παραστάσεις
αρχαίου δράματος τις προηγούμενες δύο χρονιές.
Εδώ ούτε για την κατά «δέσμευση» εφαρμογή των
αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας για την
Αμμόχωστο δεν έγινε οποιοδήποτε βήμα – αντίθετα,
κατοχικό ήταν το προφορικό μήνυμα πως αν θέλουν,
λέει, οι Βαρωσιώτες μπορούν να επιστρέψουν, υπό
τουρκική κατοχή, επιβεβαιωτική πως μαζί με την
πόλη θα είναι και οι ίδιοι σκλαβωμένοι. Έχει
γούστο να μας πουν πως οι (τουρκικές) εγγυήσεις
θα χρειαστούν στους υπό κατοχή επιστρέφοντες για
να μην …έχουν τον φόβο μέσα στους.
Δεν συνεχίστηκε, λοιπόν, φέτος στη Σαλαμίνα, η
παράδοση (με κάθε έννοια) και δεν φταίει το
πρόσφατο ναυάγιο (ατυχές, όπως όλα) των
συνομιλιών. Πιθανόν κάποιοι να διάβασαν
προσεκτικά την υπογραφείσα τον Μάϊο εδώ, όχι
μακριά, Σύμβαση της Λευκωσίας για την
πολιτιστική κληρονομιά. Ο Υπουργός Εξωτερικών,
τότε Προεδρεύων της Επιτροπής Υπουργών του
Συμβουλίου της Ευρώπης, ήταν σαφής καλώντας τα
κράτη «να υπογράψουν και να επικυρώσουν τη
Σύμβαση της Λευκωσίας το συντομότερο δυνατόν»,
σημειώνοντας ότι «έχουμε συλλογική ευθύνη να
προστατέψουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά και
την κληρονομιά της ανθρωπότητας».
Στο τελευταίο Εθνικό Συμβούλιο ήταν φανερό πως
όλοι ήταν έτοιμοι για διακοπές. Μπορεί να
λειτουργούσαν κάποιοι συνειρμοί τής δικής τους
παιδικής ηλικίας. Μια κατασκήνωση στο βουνό ή τη
θάλασσα, μια βδομάδα με τον παππού και τη γιαγιά
στο χωριό, λίγες μέρες μ΄ένα καλάμι στην παραλία.
Λογικό κι ανθρώπινο. Μακάρι να έρθουν πίσω, με
ιδέες και (κανονικές) δεσμεύσεις, ζωηροί και
αγωνιστικοί – εκλογές έρχονται. Περίπου μάς το
είπαν «Ραντεβού τoν Σεπτέμβρη!» ή, όπως λένε στα
νεοκυπριακά, «back to schools!». Για τη διδακτέα
ύλη, θα επανέλθουμε…
Του Κυριάκου Τσιμίλλη
kctsimillis@cytanet.com.cy
 |
