Στην
πολιτική και στη ζωή δεν υπάρχει μόνο άσπρο και
μαύρο. Στα μνημόνια μπήκαμε από σοβαρές
παραλείψεις και παθογένειες του ελληνικού
κράτους και των ελληνικών κυβερνήσεων.
Η
συντριπτική πλειοψηφία αυτών δεν έχει
αντιμετωπισθεί και άρα αποτελεί ευκαιρία μα
διορθωθούν πολλά. Η συζήτηση για το αν
μπορούσαμε να αποφύγουμε τα μνημόνια θα
απαντηθεί από τον ιστορικό του μέλλοντος.
Τι πρέπει
να γίνει στην επόμενη μέρα; Η είσοδος στην
ανάπτυξη δεν μπορεί να είναι το τυπικό ευχολόγιο
των ελληνικών πολιτικών κομμάτων. Ανάπτυξη χωρίς
το κατάλληλο περιβάλλον δεν μπορεί να υπάρξει.
Ανάπτυξη χωρίς δομημένο αξιόπιστο παραγωγικό
μοντέλο δεν γίνεται.
Αυτή θα
πρέπει να είναι η συζήτηση σήμερα. Και σε αυτό
θα πρέπει να συμφωνήσει ο πολιτικός κόσμος. Αν
δεν μειώσουμε το κόστος παραγωγής, αν δεν έχουμε
αυτάρκεια σαν χώρα, αν δεν αλλάξουμε υπέρ μας το
ισοζύγιο εξαγωγών-εισαγωγών, αν δεν
αξιοποιήσουμε τις ιδιαίτερες δυνατότητες που
έχουμε σαν χώρα, αν δεν δώσουμε βάρος στον
πρωτογενή τομέα που έχουμε εγκαταλείψει πλήρως
και τελικά αν δεν οργανώσουμε ένα σχέδιο εθνικής
ανασυγκρότησης με άξονα την περιφερειακή
ανάπτυξη θα είμαστε πάντα σε καθεστώς επιτήρησης,
με τους αριθμούς να ευημερούν για το κράτος και
τους λίγους ενώ ο λαός απλά θα επιβιώνει, με
ελαστικές συμβάσεις εργασίας.
Μια βόλτα
αυτές τις ημέρες του θέρους στην ελληνική
ύπαιθρο θα διαπιστώσει τις αστείρευτες
δυνατότητες που υπάρχουν και την μεγάλη διάθεση
νέων ανθρώπων να δημιουργήσουν. Απλά θέλουν και
τις κατάλληλες πολιτικές από το Κράτος που
πρέπει να είναι όχι δυνάστης, αλλά αρωγός στις
προσπάθειές τους.
Η Ελλάδα
μπορεί να κάνει μεγαλύτερα άλματα. Δεν θέλει
κόπο, άλλα τρόπο.
Άρης
Ραβανός (in.gr)
|
