|
Ακόμη και αν ένα μαγικό χέρι διέγραφε το χρέος
της Ελλάδας η οικονομία μας δεν θα ξεπερνούσε
την κρίση αν δεν κατάφερνε να εξαφανίσει τα
ελλείμματά της. Γι' αυτό και εξαρχής ετέθη
ζήτημα επίτευξης ισχυρών πρωτογενών πλεονασμάτων,
ικανών να καλύπτουν τις ετήσιες δαπάνες και να
δημιουργούν κάποιο απόθεμα για την αποπληρωμή
μέρους των τοκοχρεολυτικών δόσεων.
Στη βάση αυτής της λογικής συζητείται άλλωστε η
ρύθμιση του χρέους ώστε να περιοριστεί το βάρος
εξυπηρέτησης του και να διευκολυνθεί η
δημοσιονομική διαχείριση. Υπό τον όρο πάντα ότι
δεν θα δημιουργούνται νέα ελλείμματα και δεν θα
χρειάζονται καινούργια δανεικά για την
χρηματοδότησή τους.
Η ελληνική πολιτική ουδέποτε στα επτά χρόνια της
κρίσης συμβιβάστηκε με αυτή τη γενική αρχή άρσης
των συνθηκών της χρεοκοπίας και κατά καιρούς
προέβαλε διάφορες διεκδικήσεις που αλλοίωναν την
προσπάθεια και οδηγούσαν στην παράταση της
κρίσης.
Επί της ουσίας το πολιτικό σύστημα δεν υιοθέτησε
πλήρως τον στόχο άρσης των συνθηκών της
χρεοκοπίας και δεν πειθάρχησε όπως οι συνθήκες
απαιτούσαν. Τώρα, έπειτα από επτά χρόνια
ανολοκλήρωτων προσπαθειών, μπορεί να πει κανείς
ότι είμαστε κοντά στον στόχο εξασφάλισης ελέγχου
των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και επίτευξης
πρωτογενών πλεονασμάτων ικανών να εξυπηρετήσουν
υποτυπωδώς το χρέος. Αν μάλιστα επιβεβαιωθεί
αυτή η συνθήκη είναι βέβαιο ότι θα μπορεί να
διεκδικηθεί και μια ικανοποιητική ρύθμιση του
χρέους που θα περιορίζει σημαντικά το μέγα βάρος
της εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους.
Όσοι κατά καιρούς υπερασπίστηκαν αυτήν την
εμφανώς εξαρχής μονοδρομική επιλογή υβρίστηκαν,
λοιδορήθηκαν και πολλές φορές προπηλακίστηκαν,
στην καλύτερη περίπτωση αντιμετωπίστηκαν ως
εχθροί του λαού.
Αποδόθηκαν και σε εμάς κατηγορίες αντίστοιχες,
θεωρηθήκαμε ως εκφράσεις συστημικές και
αντιμετωπιστήκαμε ως υποτελείς των δανειστών και
εκφράσεις της διεφθαρμένης ελίτ που έχει
πουλήσει την ψυχή της στον διάολο.
Έφθασε όμως ο καιρός που απεδείχθη ότι δεν
υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν τη άρσης των
συνθηκών που έφεραν τη χρεοκοπία. Αυτή είναι η
μόνη αλήθεια. Και τώρα, κατά τα φαινόμενα, είναι
η στιγμή για μεγάλες πολιτικές αποφάσεις.
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα αφού εξάντλησε τις
θεωρούμενες διαπραγματευτικές δυνατότητες της
και κατανόησε ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις,
δείχνει να αποδέχεται το βάρος που της αναλογεί.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, αν όντως είδε το φως
το αληθινό, το συμφέρον της χώρας επιβάλλει την
ενθάρρυνσή της ώστε να βάλει το ταχύτερο τη
υπογραφή της σε μια συμφωνία εξόδου, επιτέλους,
από την κρίση.
Όπως έχουμε ξαναπεί, φάγαμε το γάιδαρο, μας
έμεινε η ουρά του.. Ας βοηθήσουν όλοι, ας κάνουν
και εκείνοι που δεν μπορούν τα στραβά μάτια
μήπως και τελειώσουμε επιτέλους με την κρίση και
κάνουμε μια καινούργια αρχή που τόσο έχει ανάγκη
ο τόπος.
Καρακούσης Αντώνιος (Το Βήμα) |
