|
Στην Ελλάδα, το να ξαφνιάζεται κανείς από αυτή
δείχνει ξεκάθαρα ότι επιμένουμε να κάνουμε ότι
δεν κατανοούμε τι συμβαίνει δίπλα μας: ο χάρτης
με τον Ερντογάν μπροστά του δεν λέει τίποτα
νεότερο από όσα θα έπρεπε να γνωρίζουμε.
Η «Γαλάζια
πατρίδα» δεν είναι τίποτα άλλο από οπτικοποίηση
αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης. Είναι οι
συνεχείς παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου,
είναι η απόρριψη της υφαλοκρηπίδας του
Καστελλόριζου – και όχι μόνον -, είναι οι
γκρίζες ζώνες των Ιμίων. Ολα υπάρχουν πολύ πριν
από τον Ερντογάν.
Η
διαφορά που αυτός έκανε είναι ότι μετέτρεψε
αυτές τις απαιτήσεις από ζητήματα που η Τουρκία
ήθελε να επιβάλλει να συζητηθούν σε de facto
δεδομένα που δεν την ενδιαφέρει και πολύ αν θα
συζητηθούν. Ο Ερντογάν λέει «δικά μου είναι,
αδιαφορώ τι λένε οι άλλοι». Η άλλη διαφορά είναι
ότι ο Ερντογάν έκανε την Τουρκία πολύ πιο ισχυρή
από ό,τι ήταν πριν από αυτόν.
Ο
Ερντογάν όμως είπε και κάτι ακόμα προχθές σε
ομιλία του: ότι για να είσαι στο τραπέζι (της
διεθνούς πολιτικής και των διαπραγματεύσεων)
πρέπει να έχεις στρατιωτική παρουσία.
Εχει δίκιο. Αν δεν έχεις και αν δεν είσαι
αποφασισμένος να τη χρησιμοποιήσεις, δεν
υπάρχεις. Οταν μία χώρα βρίσκεται μπροστά σε
διαρκή απειλή ακρωτηριασμού και το μόνο που
ξέρει να κάνει είναι να λέει «εμείς μένουμε
ψύχραιμοι» και να ψελλίζει τα γνωστά περί «διεθνούς
δικαίου» και, ακόμα χειρότερα, περί «Ευρώπης»,
τότε είναι δεδομένο ότι δεν είναι σε θέση και
δεν προτίθεται να σταματήσει τις απειλές εις
βάρος της κυριαρχίας της. Αυτό, ο Ερντογάν το
ξέρει πάρα πολύ καλά.
Οπως το ξέρει και ο Ακάρ, όπως και η
αντιπολίτευση στην Τουρκία που δεν εγκαλεί την
κυβέρνηση για την επιθετικότητά της έναντι της
Ελλάδας αλλά για το ακριβώς αντίθετο: επειδή δεν
είναι αρκετά αποφασισμένη να πάρει πίσω τα νησιά
που της… ανήκουν.
Στη
συνεχώς διευρυνόμενη στρατιωτική ισχύ και
δραστηριότητα της Τουρκίας δεν απαντάς παρά
μόνον με έναν τρόπο: με το να καταλάβουν οι
Τούρκοι ότι η «Γαλάζια πατρίδα» σημαίνει πόλεμος.
Οτι
είναι αδύνατον να σημαίνει οτιδήποτε άλλο. Ούτε
ΟΗΕ, ούτε διεθνές δίκαιο, ούτε εξυπνακίστικες
δηλώσεις, ή, ακόμα χειρότερα, τοποθετήσεις υπέρ
της εκ προοιμίου παράδοσης της χώρας στις
τουρκικές βλέψεις.
Ομως, για να το καταλάβουν αυτοί πρέπει πρώτα να
το πιστέψουμε εμείς. Οχι να κοροϊδεύουμε τον
εαυτό μας και να μιλάμε για «ατυχήματα», για «νηφαλιότητα»
και άλλα συναφή… Ούτε το «ατύχημα» είναι το
πρόβλημα, ούτε νηφαλιότητα σημαίνει να μην
τολμάμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους
και να κάνουμε τη στρουθοκάμηλο. Οταν φοβόμαστε
ακόμα και να πούμε τις λέξεις, κάτι που οι
Τούρκοι καλά γνωρίζουν, δεν θα φοβηθούμε τη
σύγκρουση;
Γιώργος Μαλούχος (in.gr)
|
