|
Συγκεκριμένα, στις 9 Μαρτίου ο Επίτροπος,
μιλώντας από το βήμα του 3ου Συνεδρίου του
Economist για την Αγροτική Επιχειρηματικότητα
που έγινε στην Θεσσαλονίκη, αναφέρθηκε στην «τρύπα»
ύψους 3 δισεκατομμυρίων ευρώ που οφείλει να
επιστρέψει η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ)
από πρόστιμα, παράνομες επιδοτήσεις και
δημοσιονομικές διορθώσεις. Όπως είπε, παρουσία
του Έλληνα υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Ευαγ.
Αποστόλου, τα μισά από αυτά τα χρήματα αφορούν
ποσά αγροτικών ενισχύσεων που έπρεπε να είχε
επιστρέψει η Ελλάδα ήδη από το 2012, ωστόσο η
Επιτροπή έδειξε κάποια ευελιξία και έδωσε
παράταση στην αποπληρωμή συνεκτιμώντας την
κατάσταση κρίσης στην οποία βρίσκεται η ελληνική
οικονομία.
Ας σημειωθεί ότι ένα ποσό που ξεπερνά τα 650
εκατ. ευρώ και αποτελεί την κορυφή του
παγόβουνου αφορά στην περίφημη «επιδότηση
Χατζηγάκη» επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή, όταν
ο τότε υπουργός Γεωργίας, υποκύπτοντας στην
εκβιαστική απεργία των αγροτών της Θεσσαλίας,
μοίρασε ένα πακέτο 500 εκατ. ευρώ για να κάνουν
κάποιοι την πλάκα τους. Επίσης, την περίοδο
2005-2012, δόθηκαν –και πάλι ύστερα από
εκβιασμούς– και κάποια πρόσθετα εκατομμύρια ευρώ
στους αγρότες, με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχει
στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ένας φάκελλος με
βεβαιωμένα πρόστιμα που φθάνουν τα 3
δισεκατομμύρια ευρώ.
Πιο αναλυτικά, πέραν του γνωστού «πακέτου
Χατζηγάκη», υπάρχει και το αντίστοιχο του
υπουργού Κοντού, το οποίο επίσης αφορά στην
ανάκτηση 150 εκατ. ευρώ παράνομων κρατικών
ενισχύσεων σε αγροτικούς συνεταιρισμούς. Με τους
τελευταίους να έχουν πάρει 500 εκατ. ευρώ τα
οποία πιθανώς κανείς δεν γνωρίζει ούτε πού πήγαν,
αλλά ούτε και ποιοι τα ενθυλάκωσαν.
Την ίδια ώρα, η ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής
Ανάπτυξης καλείται να διαχειρισθεί έναν φάκελλο
με καταλογισμούς ύψους άνω των 1,3
δισεκατομμυρίων ευρώ. Πρόκειται για τις
λεγόμενες δημοσιονομικές διορθώσεις, δηλαδή ποσά
που η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει στην ΕΕ.
Σχετίζονται με το Ολοκληρωμένο Σύστημα Υποβολής
Δηλώσεων και αφορούν ουσιαστικά καθυστερήσεις
στις αιτήσεις των παραγωγών-δικαιούχων για τις
επιδοτήσεις.
Είναι έτσι κατάδηλο ότι, για μία ακόμη φορά, το
απίθανο βαθύ πελατειακό-συντεχνιακό κράτος, και
αυτοί οι άρπαγες που το στηρίζουν και το
συνθέτουν, έκανε το θαύμα του. Χρεώνοντας ως
συνήθως την παραπληροφορημένη και εξαπατημένη
κοινωνία των πολιτών, η οποία βεβαίως σε τελική
ανάλυση πληρώνει και τα σπασμένα. Κατά τα λοιπά,
κάποιοι αμφιβάλλουν ακόμα ποιοι «φάγανε» και
ποιοι όχι στην Ελλάδα της αρπακόλας και του
στρατού κατοχής.
Αθαν.
Χ.
Παπανδρόπουλος
– European Business Review |
