|
Διάσπαση της ΠΓΔΜ σημαίνει ακύρωση σε μεγάλο
βαθμό των συνόρων που είχαν χαραχθεί το 1913 με
τις Συνθήκες του Λονδίνου και του Βουκουρεστίου
και επαναφορά της διανομής της χώρας πάνω-κάτω
στη διαχωριστική γραμμή που χάραξαν στα μέσα του
1941 η Βουλγαρία και η ιταλοκρατούμενη Αλβανία
μετά την κατάληψη της Γιουγκοσλαβίας από τον
γερμανικό στρατό.
Το μόνο που θα απομείνει από τη Συνθήκη του
Βουκουρεστίου θα είναι η βόρεια μεθοριακή γραμμή
της χώρας μας. Και βέβαια αν η αλβανική
συνιστώσα οντότητα της ΠΓΔΜ προσεγγίσει το
Κοσσυφοπέδιο και το σλαβομακεδονικό στοιχείο
αναζητήσει ασφάλεια και προστασία στη γειτονική
και συγγενική Βουλγαρία, θα είναι ζήτημα χρόνου
οι Σέρβοι της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης και του
Κοσσυφοπεδίου να ζητήσουν τη δική τους
χειραφέτηση και να πυροδοτήσουν αντίστοιχες
διεκδικήσεις των Αλβανών στο Πρέσεβο και των
μουσουλμάνων στο Σαντζάκ.
Τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην ΠΓΔΜ είναι
προαναγγελθείσα έκπληξη από την άνοιξη του 1999,
όταν ΗΠΑ και ΝΑΤΟ κήρυξαν τον πόλεμο στη
Γιουγκοσλαβία για να εγκαταλείψει το
Κοσσυφοπέδιο, το οποίο το 2008 ανακηρύχθηκε σε
δεύτερο αλβανικό κράτος. Σήμερα οι Αλβανοί της
ΠΓΔΜ διεκδικούν ό,τι πέτυχαν οι ομοεθνείς τους
στο Κοσσυφοπέδιο με τους οποίους συγκατοικούσαν
στην Ενιαία Γιουγκοσλαβία μέχρι το 1991.
Στα τέλη του 1991 η τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα των
12 έθεσε ως προϋπόθεση αναγνώρισης των
δημοκρατιών της πρώην Γιουγκοσλαβίας τον σεβασμό
των εσωτερικών συνόρων. Το 1999 ΗΠΑ και ΕΕ
απέσπασαν βίαια τμήμα της Σερβίας, το
Κοσσυφοπέδιο, και νομιμοποίησαν τις σημερινές
διεκδικήσεις των Αλβανών της ΠΓΔΜ.
Η διάλυση της χώρας ως σταδιακή δυναμική
νομιμοποιήθηκε με τη συμφωνία της Οχρίδας το
φθινόπωρο του 2001, που επέβαλε ο τότε υπεύθυνος
της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ των 15 Χαβιέ
Σολάνα στην κυβέρνηση των Σκοπίων.
Γιώργος Καπόπουλος (Έθνος) |
