|
Μπορεί να υπάρξει λαθρεμπόριο, μπορεί να
υπάρξουν λεηλασίες και ληστείες, όχι όμως
οργανωμένη οικονομική ζωή. Συνεπώς, χωρίς Δίκαιο,
δε μπορεί να γίνουν επενδύσεις, δε μπορεί να
εγκατασταθούν επιχειρήσεις που θα παράγουν
αποτελέσματα και θα αποδίδουν κέρδη.
Η εύλογη και ευνόητη αυτή συνθήκη στις σχέσεις
του σύγχρονου πολιτισμού και στις οικονομικές
συναλλαγές υποστηρίζεται από το σύνολο των
διεθνών οργανισμών της παγκόσμιας ανθρώπινης
κοινότητας και γίνεται σεβαστή από τα κράτη μέλη
τους, εφόσον αυτά θέλουν να συνυπάρχουν και
ευημερούν. Βεβαίως είναι ήδη γνωστό και
επισημασμένο από τον Θουκυδίδη στην αναφορά του
για την σφαγή των Μηλίων από τους Αθηναίους πως
το δίκαιο υπάρχει για να υπερασπίζεται τους
αδυνάμους και για να παραβιάζεται από τους
ισχυρούς. Και σε αυτή την περίπτωση, της
παράβασης και παραβίασης και αιμοδιψούς,
πολεμοχαρούς, βάρβαρης καταπάτησης του Διεθνούς
Δικαίου υποπίπτει η Τουρκία επί σαράντα τρία
(43) χρόνια κατέχοντας στρατιωτικά το 38% της
Κυπριακής Δημοκρατίας. Και, επιχειρεί τώρα να
επεκταθεί σε βάρος και της οριοθετημένης,
διεθνώς νομιμοποιημένης και κατοχυρωμένης,
κυπριακής ΑΟΖ. Χωρίς μάλιστα η Τουρκία να έχει
αποδεχθεί το Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών ((UNCLOS),
οριοθετώντας όμως βάσει αυτού την δική της
θαλάσσια ζώνη στην Κασπία θάλασσα.
Η Τουρκία σε αυτή την συγκεκριμένη Άτη ( δηλαδή
στην άφρονα Ύβρι) έχει ανάλογο προηγούμενο από
την Κίνα, που αγνοεί την απόφαση του Μονίμου
Διαιτητικού Δικαστηρίου της Χάγης σε βάρος της
και υπέρ των Φιλιππίνων. Αλλά: 1) η Τουρκία δεν
έχει τις διαστάσεις, την βαρύτητα και τις
προοπτικές της Κίνας, 2) έχει ήδη αντιμέτωπες
πολυεθνικές -μεταξύ τους και αμερικανικές- στην
κυπριακή ΑΟΖ στις οποίες έχουν παραχωρηθεί
δικαιώματα έρευνας και εξόρυξης και, 3) έχει
αβυσσαλέα εσωτερική πολιτική και κοινωνική και
εθνοτική διάσπαση. Έτσι, για πρώτη φορά από το
1974, ήδη εξαναγκάσθηκε σε αναδίπλωση αφότου
προέκυψε το ενδεχόμενο να εμπλακεί σε σύγκρουση
με στόλους των ΗΠΑ και της Γαλλίας,
συμπαρασύροντας εναντίον της την διεθνή
κοινότητα, άλλες ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις
της περιοχής και περιερχόμενη στη Νέμεσι.
Για την ελληνική πλευρά, στην Ελλάδα και στην
Κύπρο, προκύπτει ιστορική ευκαιρία άσκησης και
ανάκτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αλλά και
οικονομικής ανασυγκρότησης σε παραγωγική -και
όχι παρασιτική- αειφόρο βάση. Πρέπει να υπάρξει
ο απαραίτητος πολυεπίπεδος και πολύμορφος
στρατηγικός σχεδιασμός. Με πρώτη προϋπόθεση, την
αταλάντευτη αποφασιστικότητα. Που πρόσφατα,
συγκεκριμένα στο Crans Montana της Ελβετίας και
κατά τις διαπραγματεύσεις για το κυπριακό,
απεδείχθη τελεσφόρος, πολιτικά. Είναι εξάλλου
βέβαιο πως σήμερα ούτε οι Έλληνες είναι Μηλίοι
ούτε η Τουρκία είναι η παντοκράτειρα Αθηναϊκή
ηγεμονία.
Νίκος Καραβαζάκης
Πηγή: ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ |
