|
Την ίδια στιγμή είναι αυστηρή απέναντι στην
Ιταλία, παρά το γεγονός ότι συντρέχουν οι ίδιοι,
αν όχι πιο βαρύνοντες λόγοι εκπτώσεων πολιτικής
σκοπιμότητας, καθώς πρόωρες εκλογές μπορούν να
προκύψουν ανά πάσα στιγμή μετά τον Μάιο, οπότε
προβλέπεται η επανεκλογή του Ρέντσι στην ηγεσία
του Δημοκρατικού Κόμματος.
Γιατί λοιπόν η Κομισιόν εξαντλεί την κατανόησή
της απέναντι στο Παρίσι και το Βερολίνο και
απειλεί με κυρώσεις τη Ρώμη αν δεν πάρει μέτρα
περιορισμού της αύξησης του δημόσιου χρέους
μέχρι τον Απρίλιο; Η απάντηση είναι απλή: η
Ιταλία δεν είναι μόνο μία από τις πολλές εστίες
πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας στην ΕΕ -
Ευρωζώνη, αλλά ταυτόχρονα ένα δημοσιονομικό και
χρηματοπιστωτικό ατύχημα σε αναμονή!
Ακόμη και αν μετατεθούν οι εκλογές για τις αρχές
του 2018, με την πρωτιά του Γκρίλο να
διογκώνεται, η Ιταλία, με έναν συνδυασμό
ατυχημάτων στην ανακεφαλαίωση των προβληματικών
τραπεζών της και αύξησης του κόστους δανεισμού,
μπορεί να κατρακυλήσει στην αξιολόγηση της
πιστοληπτικής της ικανότητας και να βρεθεί στην
γκρίζα ζώνη μεταξύ ακριβού δανεισμού και ανάγκης
διάσωσης. Με άλλα λόγια η Κομισιόν δεν μπορεί να
κάνει εκπτώσεις στο όνομα της απειλής που
συνιστά η δυναμική νίκης του Γκρίλο και του
Κινήματος των Πέντε Αστέρων, γιατί πολύ απλά η
καταστροφή μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή στη
διάρκεια όσης θητείας απομένει στον μεταβατικό
Τζεντιλόνε.
Η Ιστορία παίζει περίεργα παιχνίδια συμβολισμών,
καθώς η πανηγυρική Σύνοδος Κορυφής στη Ρώμη στις
25.3 για τα εξήντα χρόνια από την υπογραφή της
ομώνυμης συνθήκης θα πραγματοποιηθεί με
οικοδεσπότη έναν μεταβατικό πρωθυπουργό, στην
πιο απρόβλεπτη και ασταθή χώρα-μέλος της ΕΕ -
Ευρωζώνης. Εκτός εάν η αγωνία μιας Ιταλίας σε
οριακές πολιτικές, δημοσιονομικές και
χρηματοπιστωτικές ισορροπίες εμπνεύσει ρεαλισμό
στους 27.
Γιώργος Καπόπουλος (Έθνος) |
