Στους ξένους εταίρους μας αρέσει αυτό το μοντέλο. Δεν καταλαβαίνουν πολύ πώς δουλεύει, αλλά τους βολεύει. Μας επισημαίνουν συχνά ότι σημαντικές αποφάσεις που παλιότερα θα ξεσήκωναν τον κόσμο αντιμετωπίζονται με αδιαφορία. Οι διαδηλώσεις δεν είναι μαζικές, το «πεζοδρόμιο» είναι σχετικώς ήσυχο. Διεθνείς και εγχώριοι παίκτες ψωνίζουν φθηνά.

Η Κεντροδεξιά σαρώθηκε από το τσουνάμι του μεταπολιτευτικού λαϊκισμού, ο οποίος στο τέλος μπόλιασε και την ίδια.

Η επιχειρηματικότητα είχε γίνει ταμπού. Πολλά κομματικά στελέχη προσχώρησαν στη λογική του κράτους-λάφυρου και τα ενδιέφερε μόνο πώς θα το στελεχώσουν με δικούς τους ανθρώπους. Οποιος προχωρούσε λίγο παραπέρα στιγματιζόταν ως στυγνός νεοφιλελεύθερος. Η Αριστερά και το πρώιμο ΠΑΣΟΚ είχαν τον τρόπο να αναβιώνουν τα φαντάσματα του παρελθόντος και να κάνουν την Κεντροδεξιά να ντρέπεται...

Εχουν περάσει 45 χρόνια από την πτώση της χούντας. Είναι πάρα πολλά. Ο υπόλοιπος πλανήτης τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και εμείς ζούμε ακόμη με διχασμούς και σκιές από το απώτερο παρελθόν. Τα νέα παιδιά δεν δίνουν δεκάρα για όλα αυτά και –δυστυχώς– αγνοούν ακόμη και για ποιο πράγμα μιλάμε. Θέλουν δουλειές, ασφάλιση, μια Παιδεία που τα προετοιμάζει για την αγορά.

Εχουμε φτάσει σε κρίσιμο σημείο. Για να βγούμε από το τέλμα και να απελευθερώσουμε τις ασύλληπτες δυνατότητες της χώρας, χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση που θα σπάει αυγά. Δεν θα λέει όμως «συγγνώμη, δεν φταίω εγώ αλλά οι ξένοι». Ούτε θα δειλιάζει στη σκέψη κάθε κρίσιμης μεταρρύθμισης. Εύκολο δεν θα είναι.

Η Αριστερά θα ξαναγίνει Αριστερά και θα φροντίζει με κάθε ευκαιρία να κλείνει τον δρόμο που η ίδια άνοιξε...

Αλέξης Παπαχελάς (Καθημερινή)

Greek Finance Forum

Σχόλια Χρηστών