Δεν γνωρίζουμε αν θα έχει στοιχεία το πόρισμα
των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ διά του οποίου θα
ζητήσουν προανακριτική για πέντε πρώην υπουργούς.
Στην άλλη μεγάλη υπόθεση της Novartis δεν μάθαμε
καν τους μάρτυρες, που έβγαλαν στη σέντρα δύο
πρώην πρωθυπουργούς. Δεν ξέρουμε αν είναι του
ιδίου φυράματος με εκείνους τους μάρτυρες που
πήγαν στο ειδικό δικαστήριο κατά του Ανδρέα
Παπανδρέου, οι οποίοι είχαν ποινικό παρελθόν και
τους έδιωξε με σκαιό τρόπο ο τότε πρόεδρος του
Αρείου Πάγου, Βασίλης Κόκκινος. Αυτό που ξέρουμε
είναι οι ομολογημένες προθέσεις που διατυπώθηκαν
διά στόματος Πολάκη στην Κεντρική Επιτροπή του
ΣΥΡΙΖΑ: «Θα κερδίσουμε τις εκλογές αν βάλουμε
κάποιους στη φυλακή...».
Το άλλο που επίσης ξέρουμε είναι ότι στον τομέα
της διαφάνειας αυτή η κυβέρνηση όχι μόνο δεν
νομοθέτησε κάτι για την καταπολέμηση της
διαφθοράς, αλλά με το πρόσχημα του επείγοντος
εισήγαγε το 2015 στο νομοσχέδιο για τον «εκδημοκρατισμό
της δημόσιας διοίκησης» μία ύποπτη τροπολογία
για τη σίτιση και στέγαση των προσφύγων: «Για
θέματα στέγασης, σίτισης, υγιεινής, ίδρυσης και
λειτουργίας υποδομών... είναι δυνατή στις
σχετικές συμβάσεις δημόσιων έργων, εκπόνησης
μελετών, προμηθειών και υπηρεσιών, κατά
παρέκκλιση από τις ισχύουσες διατάξεις, η
εφαρμογή της διαδικασίας της διαπραγμάτευσης
χωρίς δημοσίευση προκήρυξης διαγωνισμού». Τώρα η
Αρχή Καταπολέμησης της Απάτης και της Διαφθοράς
(OLAF) της Ε.Ε. κάνει φύλλο και φτερό τις
χιλιάδες απευθείας αναθέσεις. Σύμφωνα δε με
ερώτηση του Ποταμιού στη Βουλή «υπάρχουν
διαδοχικές ανανεώσεις συμβάσεων –έως και 45
φορές!– στους ίδιους ανθρώπους· αναθέσεις “μέσω
διαπραγματεύσεων” (!) χωρίς να έχουν υπάρξει
δημόσιες προκηρύξεις...» (25.10.2018).
Γράφαμε και χθες ότι στο ζήτημα της
καταπολέμησης της διαφθοράς οι κυβερνήσεις
κρίνονται με βάση τους θεσμούς διαφάνειας που
κληροδοτούν στον τόπο και όχι με το αν θα
κλείσουν κάποιους πολιτικούς αντιπάλους στη
φυλακή. Δυστυχώς και σε αυτό το ζήτημα η
κυβέρνηση προσφέρει πολύ θέαμα και, αντί να
θωρακίσει το Δημόσιο από τα παντός χρώματος
αρπακτικά, κατέβασε και τις ασπίδες που το «παλιό,
κακό κι ανάποδο πολιτικό σύστημα» είχε σηκώσει.
Πάσχος
Μανδραβέλης (Καθημερινή)
|
