Θα το πω από την αρχή αυτού του κειμένου: Ότι
και να έδινε ο κ. Νίκος Αναστασιάδης στους
Τούρκους, ακόμα και αν εκτός της Κύπρου τους
παρέδιδε και το μισό Αιγαίο, δεν υπήρχε
περίπτωση να συμφωνήσουν για να επιλυθεί το
Κυπριακό. Και πρέπει, μετά την περιπέτεια της
Ελβετίας, να αντιληφθούμε το απλό και το
αυτονόητο: ότι η Τουρκία, η κατοχική δύναμη -και
απαιτείται να ξαναρχίσει και η κυπριακή
διπλωματία να την χαρακτηρίζει έτσι- δεν θα μας
αφήσει ποτέ ήσυχους και δεν θα δεχθεί ποτέ, μα
ποτέ, μία διευθέτηση, που θα μειώνει τον έλεγχο
και την επιρροή της στο νησί. Το δείχνει σε κάθε
ευκαιρία. Έχω να σας δείξω εκατοντάδες, για να
μην πω χιλιάδες όλα αυτά τα χρόνια, δηλώσεις
Τούρκων αξιωματούχων. Αλλά, έχω να σας
παρουσιάσω και ένα σωρό αποδείξεις από τις κατά
καιρούς διασκέψεις που παρακολούθησα για το
Κυπριακό: Κάνουν τα πάντα οι Τούρκοι για να μην
καταλήξουν σε επιτυχία οι όποιες
διαπραγματεύσεις. Οι υποχωρήσεις γίνονται πάντα
από την πλευρά μας -από τον Μακάριο μέχρι τον
Νίκο Αναστασιάδη η πορεία είναι αυτή: «Πικροί
συμβιβασμοί» και οδυνηρές υποχωρήσεις. Και
φτάσαμε στο σημείο, από θύμα η Κύπρος να γίνει …θύτης
ρε διάολε, τη στιγμή που όλα τα γεγονότα, όλα τα
δεδομένα είναι εναντίον της κατοχικής δύναμης.
Μόνο εμείς, θα καταφέρναμε μετά από την εισβολή
και τη συνεχιζόμενη κατοχή, να μας κατηγορούν οι
πάντες, ότι φέρουμε την ευθύνη για τη μη λύση.
Μετά το φιάσκο στο Κραν Μοντάνα, πρέπει να
προβληματιστούν πρωτίστως όσοι πιέζουν τον
Πρόεδρο της Δημοκρατίας «να δώσει και άλλα» για
να …επανενώσουμε την Κύπρο. Ζουν σε ένα
φανταστικό κόσμο, διότι αρνούμαι να σκεφθώ
οτιδήποτε άλλο. Μερικοί αναγνώστες, ίσως να
περίμεναν σήμερα, ότι θα ασκούσα κριτική στον κ.
Αναστασιάδη για το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων
και για την απόφασή του να δώσει γραπτές
προτάσεις. Εγώ δεν κτυπώ ανθρώπους που
βρίσκονται ήδη στο καναβάτσο. Όσο και να
εκπλήσσονται μερικοί, εγώ θα αναγνωρίσω ότι
προσπάθησε και έφτασε στα άκρα του. Πήρε ένα
ρίσκο που πιστεύω του ψιλοβγήκε, υπό την έννοια
ότι μετά από την κίνηση της υποχώρησης από
βασικές αρχές, η Τουρκία και οι ευθύνες της
βγήκαν στον αφρό. Την ίδια στιγμή το ρίσκο που
πήρε του δημιουργεί τεράστια προβλήματα για τη
συνέχεια ή και για τον επόμενο Πρόεδρο στην
περίπτωση που ο κ. Αναστασιάδης δεν
επαναδιεκδικήσει την προεδρία ή χάσει τις
εκλογές του Φεβρουαρίου Διαφώνησα κάθετα και
οριζόντια με την απόφασή του «να τα δώσει όλα»,
και αν οι μπουνταλάδες οι Τούρκοι δεν ήταν τόσο
μα τόσο βλάκες, σήμερα θα κλαίγαμε όλοι ομαδικά.
Έτσι είναι κύριε Πρόεδρε. Δεν δίνεις «το όλον»
για να πάρεις μόνο την ασφάλεια και τις
εγγυήσεις και αυτές κολοβές. Διότι, εάν
δεχόντουσαν την πρόταση οι ισλαμιστές της
Τουρκίας, το νέο κράτος δεν θα λειτουργούσε και
ένας νέος κύκλος αίματος ίσως θα άνοιγε, διότι
τρελούς και εθνικιστές έχουν και οι δύο πλευρές.
Η λύση, όποια και νάναι, πρέπει να είναι καθαρή.
Δεν πρέπει να έχουν το παραμικρό περιθώριο για
να δράσουν όσοι δεν θέλουν να λυθεί δίκαια και
καθαρά το πρόβλημα της Κύπρου. Δεν γνωρίζω τι
πρόκειται να συμβεί απ’ εδώ και πέρα, ούτε εάν
επιβεβαιωθεί η πληροφορία ότι η Τουρκία θεωρεί
πως μετά το Κραν Μοντάνα το Κυπριακό «λύθηκε
στην πράξη». Όπως έχω ξαναπεί η Άγκυρα βρίσκεται
σε μία δύσκολη και ταραγμένη γειτονιά. Το
Κυπριακό είναι το μικρότερό της πρόβλημα. Στη
Συρία και το Ιράκ θα χάσει. Από τους Κούρδους θα
«φάει» ταπεινωτική ήττα. Το υποστηρίζουν όλοι οι
σοβαροί αναλυτές. Γιατί πρέπει να επιτρέψουμε να
κερδίσει μόνο στα θέματα της Κύπρου και του
Αιγαίου. Θα ήθελα να πω και κάτι άλλο, που
επίσης θα εκπλήξει τους αναγνώστες μου: Οι
μεγαλύτεροι χαμένοι του Κραν Μοντάνα είναι οι
Τουρκοκύπριοι. Θα αφομοιωθούν εντελώς από την
Τουρκία, θα είναι ανύπαρκτοι όπως ανύπαρκτος
ήταν στην Ελβετία ο κατοχικός ηγέτης Ακιντζί.
Εμείς ας κατεβάσουμε τους τόνους, ας μείνουμε
ενωμένοι, ειδικά στην περίπτωση που η Τουρκία
υλοποιήσει τις απειλές της στην κυπριακή ΑΟΖ…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Την περασμένη Κυριακή, εν μέσω
διαπραγματεύσεων έλαβα το παρακάτω μήνυμα, που
ήταν η αφορμή να αποδειχθεί ότι αν συζητούμε στα
πλαίσια της ευγένειας, χωρίς φανατισμό, μπορούμε
να συνεννοηθούμε για το καλό της πατρίδας. Ο κ.
Γιαννάκης Ηρακλέους μου έγραψε: Ξεκαθαρίζω από
την αρχή ότι τις απόψεις μας, τις δικές σας και
δικές μου, τις χωρίζει άβυσσος. Και φυσικά, ούτε
εσείς ούτε εγώ πρέπει να νιώθουμε ενοχή ή άσχημα
γι’ αυτό. Μαγκιά σας και μαγκιά μου. Και ενώ με
τις απόψεις σας, παρά το ότι όπως σας είπα στην
αρχή διαφωνώ, εν τούτοις τις σέβομαι και δεν σας
κολλώ καμιάν ετικέτα, δεν μπορώ να πω το ίδιο
για τη συνήθειά σας να αποκαλείτε οπαδούς της
“όποιας λύσης” όσους έχουν διαφορετική από τη
δική σας άποψη. Δεν αμφισβητώ ότι είναι το καλό
της Κύπρου που θέλετε αλλά μήπως εγώ, επειδή
διαφωνώ μαζί σας, θέλω το καλό της Τουρκίας; Εγώ
δεν είμαι ούτε πιο έξυπνος ή πιο πατριώτης από
σας. Ισχύει και για σας το ίδιο; Και αν ναι,
εσείς πως θα νιώθατε αν, επειδή διαφωνούμε, σας
αποκαλούσα οπαδό της “όποιας διχοτόμησης;”. Που,
διευκρινίζω, θεωρώ ότι ΔΕΝ είστε. Στον κ.
Ηρακλέους απάντησα ως εξής: Σας ευχαριστώ για το
μήνυμα και για την ευγένεια σας. Το πιο
σημαντικό είναι ότι είμαστε όλοι Κύπριοι και
αγαπάμε το ίδιο την πατρίδα μας. Εσείς σίγουρα
ΔΕΝ είστε οπαδός της όποιας λύσης. Είστε οπαδός
της λύσης. Το ίδιο και εγώ. Άρα και οι δύο
απορρίπτουμε την όποια λύση και την όποια
διχοτόμηση. Να είστε καλά, και όποτε θέλετε θα
φιλοξενήσουμε τη θέση σας χωρίς καμία λογοκρισία.
Αλλά πάνω απ’ όλα επαναλαμβάνω ότι αγαπάμε το
ίδιο την Κύπρο μας. Δημοσιεύω τον διάλογο με τον
κ. Ηρακλέους διότι πρέπει. Και διότι ο εχθρός
είναι απέναντι, δεν πρέπει να είναι ανάμεσά μας…
Ο καθένας έχει τις απόψεις του που είναι
σεβαστές. Θα επιμείνω σε όσα γράφω παραπάνω:
Εμείς διαπραγματευόμαστε με τους εαυτούς μας,
και αφήσαμε στο απυρόβλητο την Τουρκία.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Του Νίκου Κοτζιά δεν του αρέσουν «τα
γλυκά» και ταυτόχρονα «τα ψεύτικα τα λόγια τα
μεγάλα». Γι’ αυτό θα περιοριστώ στο «πολλά
συγχαρητήρια κύριε υπουργέ». Στάθηκε δίπλα στον
κ. Αναστασιάδη και την Κύπρο σαν λιοντάρι.
Προστάτευσε τον Πρόεδρο της Κύπρου ιδιαίτερα
στις στιγμές που ήταν απελπιστικά μόνος του.
Προσέφερε πολλές υπηρεσίες και σ’ αυτές τις
διαπραγματεύσεις και στην κυριολεξία γείωσε τους
επικίνδυνους Βρετανούς, στην πιο κατάλληλη
στιγμή. Ότι είναι εθνικό και πατριωτικό, είναι
καλό…
Μιχάλης Ιγνατίου (mignatiou.com)
|
