Ενα πράγμα αρνούμαστε να δοκιμάσουμε. Αυτό που με βδελυγμία σχεδόν απέκρουσε ο υποψήφιος δήμαρχος κ. Παύλος Γερουλάνος. Τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα. Αυτό απεχθάνεται και ο κ. Νάσος Ηλιόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Νίκος Σοφιανός του ΚΚΕ και ο νταής της Χρυσής Αυγής. Μόνο ο κ. Κωστής Μπακογιάννης διαφοροποιήθηκε και στο πρώτο ντιμπέιτ που έγινε στον Ιανό (5.2.2019) είπε το λογικό: «δεν έχουμε κανένα λόγο να δαιμονοποιούμε το οτιδήποτε (...) Τα σκουπίδια δεν έχουν ιδεολογία».

Μιλώντας στον «Αθήνα 9,84» ο κ. Γερουλάνος αναφέρθηκε σε διαλογή στην πηγή και την ανακύκλωση (11.2.2019). Θαυμάσιο, αν και μας τα ’πε προηγουμένως και η κ. Ρένα Δούρου. Ναι, ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, αρκεί να υπάρχει χώρος. Στα στενά μπαλκόνια που ζουν οι περισσότεροι Αθηναίοι δεν μπορεί να γίνει κομποστοποίηση, διαχωρισμός υλικών και άλλα τέτοια οικολογικά. Μπορεί στο μέλλον η τεχνολογία να λύσει το πρόβλημα, αλλά προς το παρόν θα βοηθούσε αν οι πολίτες θα μπορούσαν να πωλούν τα ανακυκλωμένα υλικά τους. Δυστυχώς οι άσπρες γάτες των μεγάλων σοσιαλιστικών οραμάτων, δεν πιάνουν ποντίκια. Ουδείς πρόκειται να θυσιάσει τον λιγοστό του χώρο για να διαφοροποιεί σκουπίδια στην πηγή. Με μια αμοιβή –μια (Θου Κύριε...) εμπορευματική συναλλαγή– μπορεί κάτι να γίνει. Αλλά αυτό απαιτεί άλλη οπτική.

Είναι εντυπωσιακό πόσοι συνασπίζονται κατά της συμμετοχής των ιδιωτών σε οποιονδήποτε τομέα. Από τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι τη Χρυσή Αυγή και από τον κ. Γερουλάνο μέχρι τον κ. Νάσο Ηλιόπουλο. Πιο εντυπωσιακή όμως είναι η γκάμα των επιχειρημάτων που παραμένει αναλλοίωτη από την εποχή της «Ολυμπιακής Αεροπορίας», τότε που ως δημόσιος φορέας έχανε 1,5 εκατ. ημερησίως και οι Αριστεροί κάθε απόχρωσης μας ζάλιζαν για τη ζημιά που θα πάθουμε αν ιδιωτικοποιηθεί και χάσουμε κάποια «χρυσά σλοτς» που είχαμε και κανένας δεν ξανάκουσε γι’ αυτά.

Τώρα ακούμε τον κ. Ηλιόπουλο να λέει ότι «το Οσλο αντιστρέφει την ιδιωτικοποίηση των σκουπιδιών». Μπα; Δοκίμασε η πρωτεύουσα της σοσιαλιστικής Νορβηγίας ιδιωτικοποίηση των σκουπιδιών; Γιατί να μην το δοκιμάσουμε κι εμείς αφού ξέρουμε από πρώτο χέρι τα κακά της αμιγούς δημοτικής διαχείρισης; Στη μεταπολίτευση οι Αθηναίοι είχαν δώδεκα δημάρχους και η Αθήνα φημίζεται για τη βρωμιά της. Ορθώς αναρωτήθηκε ο κ. Μπακογιάννης «ήταν όλοι για τα μπάζα;». Μήπως τελικώς δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά το σύστημα που αποτυγχάνει; Ή εκτός αν ο κ. Γερουλάνος πιστεύει ότι εκεί που απέτυχαν οι άλλοι, ή ο κ. Ηλιόπουλος, που διακατέχεται από γνήσια αντιεπιχειρηματικότητα, μπορεί να πετύχει...

Πάσχος Μανδραβέλης (Καθημερινή)

Greek Finance Forum

Σχόλια Χρηστών