|
Πέρα από την διαφορά και την παράσταση νίκης,
στοιχεία τα οποία πάντα κυριαρχούν στο δημόσιο
διάλογο, εάν δει κανείς τα ποιοτικά
χαρακτηριστικά και δεν είναι φανατικός, θα
πρέπει να προβληματιστεί. Στο ερώτημα εάν
παρακολούθησαν τον Πρωθυπουργό στη ΔΕΘ, το 47%
είπε όχι, ενώ για τον πρόεδρο της Ν.Δ. στο ίδιο
ερώτημα, το ποσοστό αυτό έπεφτε στο 41%.
Σε κάθε περίπτωση, ένας στους δυο πολίτες που
ερωτήθηκαν δεν παρακολούθησαν τις ομιλίες των
δυο βασικών διεκδικητών της εξουσίας. Την ίδια
στιγμή σε όλες τις μετρήσεις, είτε η διαφορά της
Ν.Δ. με το ΣΥΡΙΖΑ είναι 13 μονάδες, είτε 10,
είτε 7, ένα άλλο στοιχείο είναι άκρως
ανησυχητικό, αλλά και αυτό φαίνεται να αφήνει
παγερά αδιάφορες τις ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και της
Ν.Δ. Στο ερώτημα ποιος είναι κατάλληλος για
Πρωθυπουργός, περίπου 40-45% (ανάλογα τη
δημοσκόπηση και την εταιρεία) δηλώνει κανένας.
Την ίδια στιγμή στο δείκτη εμπιστοσύνης, τα
κόμματα είναι πολύ χαμηλά, καθώς οι πολίτες δεν
τα εμπιστεύονται. Π.χ. στην πρόσφατη μέτρηση της
Καπα Research για το Βήμα, τα κόμματα
συγκεντρώνουν το 11% και είναι τρίτα από το
τέλος (ακολουθούν τα ΜΜΕ), αν και αυξήθηκε η
εμπιστοσύνη κατά 6,5% σε σχέση με το Νοέμβριο
του 2016. Παράλληλα, στην μέτρηση της ίδιας
εταιρείας, πολύ υψηλός είναι ο δείκτης
δημοφιλίας του Κυρ. Μητσοτάκη και του Αλ. Τσίπρα:
για τον πρόεδρο της Ν.Δ. το 65% έχει μάλλον
αρνητική ή αρνητική γνώμη, έναντι του 34% που
δηλώνει ότι έχει θετική ή μάλλον θετική άποψη,
ενώ για τον πρόεδρο της κυβέρνησης, το 73% έχει
αρνητική και μάλλον αρνητική άποψη, ενώ θετική
και μάλλον θετική άποψη μόλις το 26,5%!
Εάν, κανείς ξεφύγει από την οπαδικού τύπου
αξιολόγηση, θα διαπιστώσει ότι οι πολίτες, είναι
«κουμπωμένοι» και δυσανασχετούν, ενώ είναι
απαισιόδοξοι για το μέλλον τους. Σε όλες τις
μετρήσεις καταγράφεται απαξίωση του υπάρχοντος
πολιτικού προσωπικού. Τα μνημόνια διέλυσαν
κόμματα, εξουδετέρωσαν πολιτικές προσωπικότητες
και άλλαξαν τα δεδομένα στον πολιτικό χάρτη.
Την περίοδο των μνημονίων, η πολιτική γεωγραφία
σχηματοποιήθηκε πολλές φορές: πρωθυπουργοί
έκλεισαν τον κύκλο τους πολύ νωρίς, κραταιά
κόμματα (ΠΑΣΟΚ) κατέρρευσαν και το πολιτικό
προσωπικό χάθηκε στη «μαύρη μνημονιακή τρύπα»,
καθώς η σύνθεση του Κοινοβουλίου άλλαξε αρκετά.
Και παρά τις πολλές και συνεχείς προειδοποιήσεις
και τα αρνητικά μηνύματα των πολιτών, το
πολιτικό σύστημα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων,
αδυνατεί να αντιληφθεί την κρισιμότητα των
στιγμών. Δεν μπορεί να αποκωδικοποιήσει τα νέα
δεδομένα και το πώς αντιλαμβάνονται σήμερα οι
πολίτες την πολιτική.
Σε μια κρίσιμη στιγμή για την χώρα, το πολιτικό
σύστημα και όσοι το υπηρετούν συνεχίζουν τα
πολιτικά τους παίγνια. Αδυνατούν να πιάσουν το
σφυγμό της κοινωνίας και αντί για την κατάθεση
ουσιαστικών προτάσεων και λύσεων για τα μύρια
όσα προβλήματα υπάρχουν, κοκορομαχούν. Αγνοούν
ποιο είναι το διακύβευμα για τον τόπο και τους
πολίτες του και επιβεβαιώνουν ότι ζουν σε
εικονική πραγματικότητα.
Το καμπανάκι κτυπά: η ιδιαίτερα υψηλή αποχή _ίσως
και πάνω του 50%_ ίσως είναι το βασικό στοιχείο
των προσεχών εκλογών. Εξάλλου, ίσως για κάποιους
να ισχύει η γκραμσιανή λογική, «το παλιό
πεθαίνει, αλλά το καινούργιο δεν έχει ακόμα
προλάβει να γεννηθεί».
Ραβανός Άρης (Το Βήμα) |
