|
Με αυτά τα ερωτήματα, απορίες και συνολική
αμηχανία θα υποδέχθηκαν χθες στη Λούκα της
Τοσκάνης οι ΥΠΕΞ Ιταλίας, Γαλλίας, Βρετανίας,
Γερμανίας, Ιαπωνίας και Καναδά τον ομόλογό τους
των ΗΠΑ Τίλερσον για τη διήμερη Σύνοδο Κορυφής
των υπουργών Εξωτερικών των G7. Στην πιο δύσκολη
θέση σε σχέση με τη Χάλεϊ και τον ΜακMάστερ
βρίσκεται ο Τίλερσον, που πρέπει να προσέξει όσα
διαρρεύσουν από τη Σύνοδο στη Λούκα να μην
επηρεάσουν προκαταβολικά τον επόμενο σταθμό του,
τη Μόσχα, όπου φθάνει σήμερα το βράδυ. Επιπλέον,
το να προσπαθείς να πείσεις ότι ύστερα από μια
πυραυλική ομοβροντία δεν υπάρχει ανατροπή
πολιτικής παραπέμπει στον γνωστό πίνακα του
Μαγκρίτ που απεικονίζει μια πίπα καπνίσματος και
έχει τον τίτλο «Αυτό δεν είναι μία πίπα»!
Σε κάθε περίπτωση, η διγλωσσία ή ακόμη και η
πολυγλωσσία στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ δεν
οφείλεται στον Τραμπ. Ποιος δεν θυμάται την
πρέσβη των ΗΠΑ στη Βαγδάτη που είπε στον Σαντάμ
ότι η χώρα της δεν αναμειγνύεται σε ενδοαραβικές
διενέξεις; Ποιος έχει ξεχάσει στα τέλη του 1993
τον τότε ΥΠΕΞ της κυβέρνησης Κλίντον, Κρίστοφερ,
που αναφερόμενος στη σύγκρουση της
Γιουγκοσλαβίας τη χαρακτήρισε περιφερειακή
πολεμική σύρραξη στην οποία δεν διακυβεύονται
ζωτικά αμερικανικά συμφέροντα; Δύο μήνες μετά,
οι ΗΠΑ απειλούσαν το Βελιγράδι με βομβαρδισμούς.
Τέλος, λίγο πριν από την επίθεση της Βορείου
Κορέας στη Νότιο τον Ιούνιο του 1950,
υψηλόβαθμος αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ
αναφέρθηκε σε «κόκκινη γραμμή» των ΗΠΑ στον
Ειρηνικό, στην οποία δεν συμπεριλαμβανόταν η
Νότιος Κορέα...
Γιώργος Καπόπουλος (Έθνος) |
