«Η προσδοκία της ελληνοκυπριακής πλευράς και της Ελλάδας είναι να αρθούν οι εγγυήσεις και να μην μείνει ο τουρκικός στρατός στην Κύπρο. Από αυτό το όνειρο πρέπει να ξυπνήσουν». Το είπε ξεκάθαρα, δημόσια και εντός της αιθούσης. Η Πενταμερής κατέρρευσε όταν χρειάστηκε να διατυπωθεί γραπτώς η θέση για τις εγγυήσεις και τα επεμβατικά δικαιώματα.  Όταν ο Νίκος Κοτζιάς ανέφερε πως η κατάργησή τους θα πρέπει να γίνει αμέσως αντέδρασε ο Τσαβούσογλου, που εξήγησε πως αυτό θα μπορούσε ίσως να γινόταν σε δεκαπέντε χρόνια εάν και εφόσον συμφωνούσαν κατά την επαναξιολόγηση η Ελλάδα και η Τουρκία. Μπορούσε, βέβαια, να εξετάσει, όπως είπε,  το θέμα η Τουρκία στα 12-13 χρόνια αναλόγως της συμπεριφοράς των Ελληνοκυπρίων (τόση γενναιοδωρία!!!). Επειδή άρχισαν τα όργανα στις ελεύθερες περιοχές από τους γνωστούς οπαδούς της όποιας λύσης, θα πρέπει εδώ που έχει φθάσει το Κυπριακό να ξεκαθαρίσουν όλοι και δημόσια. Αποδέχονται εσαεί στρατεύματα της Τουρκίας στο νησί; Εμπιστεύονται την Τουρκία να συμμετέχει σε μηχανισμούς ελέγχου και παρακολούθησης, σε πολυεθνική δύναμη και να έχει μιας μορφής εμπλοκή στα θέματα ασφάλειας της Κύπρου; Εάν ναι, να το πουν χωρίς περιστροφές. Και επειδή άρχισε να αναπτύσσεται η άποψη ότι θα μπορούσε να υπάρξει επιστροφή στα αγήματα του 1960 (950 Έλληνες και 650 Τούρκοι στρατιώτες), να υπενθυμίσουμε πως σε αυτό το σύστημα είχε στηριχθεί η Τουρκία όταν εισέβαλε στην Κύπρο το 1974. Αυτοί που αποδέχονται εσαεί παρουσία στρατευμάτων της Τουρκίας στο νησί και μιας μορφής εγγυήσεις με αμφιβόλου ποιότητος μεταβατικές περιόδου, να αποκτήσουν το θάρρος να το πουν. Το «δεν χάθηκε ο κόσμος να μείνουν κάποια στρατεύματα…» που έλεγαν στα πηγαδάκια στο Κραν Μοντάνα, να το αναφέρουν και δημόσια. Στον Πρόεδρο Αναστασιάδη μπορεί κανείς να του φορτώσει ευθύνες για πολλά. Για τις υποχωρήσεις που έκανε με τις προτάσεις που κατέθεσε την περασμένη Πέμπτη στην Πενταμερή. Προτάσεις που εάν γινόντουσαν αποδεκτές θα οδηγούσαν σε μη βιώσιμο και μη λειτουργικό κράτος (θα προηγείτο βέβαια η απόρριψη τους από τους πολίτες). Κρίνεται για την τακτική των πολλών αυτοαναιρέσεων του, που έδειχνε να προχωρά χωρίς πυξίδα και προσανατολισμό. Μπορεί να του χρεωθεί πως για να βρεθεί με την Τουρκία στο ίδιο τραπέζι, να αποκαλύψει τις προθέσεις της, πήγε ως εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής κοινότητας αφήνοντας στη Λευκωσία την Κυπριακή Δημοκρατία (ο Γ.Γ. του ΟΗΕ στη δήλωσή του μετά το ναυάγιο ήταν ξεκάθαρος για το καθεστώς των συμμετασχόντων, τρεις χώρες και δυο πλευρές). Δεν μπορεί, όμως, κανείς να του χρεώσει το αδιέξοδο και την κατάρρευση της διαδικασίας στην Πενταμερή. Αυτή η ευθύνη βαραίνει την Τουρκία αλλά και τους Οηέδες για τους χειρισμούς τους. Αντί να τσακωνόμαστε μεταξύ μας, και με τάσεις αυτοχειρίας να επιχειρούν κάποιοι να φορτώσουν την ευθύνη στη Λευκωσία, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την επόμενη ημέρα. Κι αυτό θα γίνει με παραδοχές για την αποτυχία της ακολουθούμενης στρατηγικής, ώστε να διαμορφωθεί μια νέα, που θα διασφαλίζει την συνέχιση του κυπριακού κράτους και του κυπριακού ελληνισμού στην Κύπρο και θα έχει πιθανότητες για συμφωνία και όχι μια διευθέτηση που θα αφορά μετεξέλιξη  του κατοχικού στάτους κβο σε άβουλο τουρκικό προτεκτοράτο. ΓΙΑ ΓΝΩΜΕΣ ΚΑΙ

Κώστας Βενιζέλος

https://www.apopseis.com/sta-pigadakia-tou-kran-montana-na-vroun-to-tharros-na-poun-oti-dechonte-parousia-stratevmaton

Greek Finance Forum

Σχόλια Χρηστών