|
Αντ’ αυτού, ο κ. Χρήστος Σπίρτζης βρήκε άλλο
μονοπάτι. Κάλεσε τους πολίτες να μην πηγαίνουν
στους σταθμούς ΗΣΑΠ και μετρό, αλλά να
καταθέτουν τα προσωπικά τους στοιχεία σε έναν
ανοιχτό φάκελο και να περιμένουν σπίτι τους την
κάρτα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάρουν την κάρτα
σε εύλογο χρονικό διάστημα –κάτι που επιχειρούν
όσοι περιμένουν με τις ώρες στις ουρές– αλλά θα
λείψουν τα ρεπορτάζ για την ταλαιπωρία. Ο
υπουργός δεν θα έχει λύσει το πραγματικό
πρόβλημα των πολιτών, αλλά το δικό του, της
εικόνας του.
Μία από τις βασικές αναπηρίες της κυβέρνησης
είναι ότι φροντίζει τόσο πολύ για το φαίνεσθαι,
που δεν της μένει χρόνος για το πράττειν, δηλαδή
να λύσει προβλήματα. Ουδείς έχει παρατηρήσει το
γεγονός ότι τον μόνο ανασχηματισμό που κάνει σε
τακτά διαστήματα ο πρωθυπουργός είναι στο
επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου. Υπάρχουν
κραυγαλέες περιπτώσεις αποτυχημένων υπουργών που
ο κ. Τσίπρας δεν μετακινεί από τη θέση τους.
Αντιθέτως, οι υπεύθυνοι του γραφείου Τύπου πάνε
κι έρχονται...
Το ίδιο άγχος της επικοινωνίας έχουν και τα
στελέχη της κυβέρνησης. Οι υπουργοί ζουν για τα
δελτία ειδήσεων, εξ ου και οι βιτριολικές
επιθέσεις σε αυτά όταν δείχνουν το έλλειμμα
κυβερνητικού έργου, τις γκάφες και τη
συνακόλουθη ταλαιπωρία των πολιτών. Ετσι
βολεύονται. Ολοι μεταθέτουν τις ευθύνες τους.
Κάθε Πολάκης μπορεί να πει: «Δεν φταίω εγώ για
την κατάσταση στα νοσοκομεία. Η επικοινωνία
φταίει, τα βοθροκάναλα της διαπλοκής». Δεύτερον,
ουδείς μπαίνει στον κόπο να σκεφτεί, να αναλύσει
λίγο παραπέρα για τα ζητήματα που ταλανίζουν τον
τόπο. Ολοι πετούν ένα βαρύγδουπο «το πρόβλημα
είναι επικοινωνιακό» και νομίζουν ότι
ξεμπέρδεψαν από τα πραγματικά προβλήματα.
Η αποθέωση της επικοινωνίας που γίνεται στην
κυβέρνηση δείχνει τη φτώχεια της ανάλυσης,
συνοδευόμενη από τη σχεδόν έμφυτη συνωμοσιολογία
της. Αφαιρούν από την πολιτική την ουσία της,
που είναι οι λύσεις των προβλημάτων του τόπου
και τη συρρικνώνουν σε ασκήσεις επικοινωνίας. Αν
ήταν, όμως, η επικοινωνία πολιτική, τότε δεν θα
χρειαζόμασταν πολιτικούς. Θα αναθέταμε τη
διακυβέρνηση της χώρας σε διαφημιστές.
Η επικοινωνία είναι μία συνιστώσα της πολιτικής.
Δεν είναι το άπαν. Είναι όπως το μέικαπ στις
γυναίκες. Βοηθά να τονίζονται τα όμορφα
χαρακτηριστικά και να υποβαθμίζονται τα άσχημα,
αλλά δεν μπορεί να κάνει το άσπρο μαύρο. Ακόμη
κι αν το επιτύχει μία φορά, ακυρώνεται μετά
συνολικά. Οι ψεύτες τον πρώτο χρόνο χαίρονται...
Πάσχος Μανδραβέλης (Καθημερινή) |
