|
Αφορά το μέλλον της Ευρώπης. Η δεύτερη
μεγαλύτερη οικονομία της Γηραιάς Ηπείρου,
πυλώνας του ευρώ και ευρύτερα της ευρωπαϊκής
ενοποίησης, πυρηνική δύναμη, μόνιμο μέλος του
Συμβουλίου Ασφαλείας, μια χώρα με ιστορικούς
δεσμούς με την υπερδύναμη, αλλά και πρώην
αυτοκρατορία με αμφίδρομες σχέσεις με πολλά
κράτη του αναπτυσσόμενου κόσμου, καλείται να
διασώσει την Ευρωπαϊκή Ενωση ή, τουλάχιστον, να
μην αποτελέσει το σημείο εκκίνησης της
κατάρρευσής της.
Η Γαλλία δεν είναι για την Ε.Ε. ό,τι ήταν η
Βρετανία, που όχι μόνο δεν εντάχθηκε ποτέ στο
κοινό νόμισμα, αλλά είχε και τις γνωστές
παραδοσιακές ιδιαιτερότητες που τη
διαφοροποιούσαν. Αντίθετα, εάν οι Γάλλοι
ψηφίσουν για πρόεδρο τη Μαρίν Λεπέν, θα
σηματοδοτήσουν την αρχή του τέλους του ευρώ,
ενδεχομένως και της Ενωσης.
Η αίσθηση που έχει κάποιος έχοντας ζήσει στη
Γαλλία και που γνωρίζει, ώς ένα βαθμό, τη
γαλλική κοινωνία, είναι ότι οι μέχρι τώρα
δημοσκοπήσεις δεν αντανακλούν την πραγματικότητα
καθώς δεν καταγράφεται επαρκώς στις μετρήσεις
μια «κρυφή ψήφος» υπέρ της Λεπέν. Παρά την περί
του αντιθέτου περιρρέουσα ατμόσφαιρα, το σκηνικό
παραμένει ρευστό. Οι γαλλικές προεδρικές εκλογές
είναι οι σημαντικότερες της χρονιάς για το
μέλλον της Ευρώπης. Οι πρόσφατες ολλανδικές
εκλογές είχαν σημειολογική αξία λόγω των
προοπτικών επικράτησης του ακροδεξιού Βίλντερς,
ενώ η «κόντρα» με την Τουρκία τις έφερε πολύ
έντονα στο πανευρωπαϊκό προσκήνιο. Ωστόσο, το
μέγεθος της χώρας, όπως και η βεβαιότητα ότι ο
ακροδεξιός υποψήφιος δεν επρόκειτο να ηγηθεί της
κυβέρνησης, τις τοποθετούσαν σε διαφορετική
κατηγορία. Με ανάλογο σκεπτικό, αν και πολλοί
αποδίδουν μεγάλη σημασία στις εκλογές του
Σεπτεμβρίου στη Γερμανία, την ηγέτιδα δύναμη της
Ευρώπης, η αλήθεια είναι πως και σε αυτές δεν
διακυβεύονται όσα στις γαλλικές. Η Αγκελα Μέρκελ
και ο Μάρτιν Σουλτς είναι δεδηλωμένοι
ευρωπαϊστές μετριοπαθείς πολιτικοί. Μπορεί να
διαφωνούν σε επιμέρους δράσεις και πολιτικές,
αλλά σε καμία περίπτωση η νίκη του ενός ή του
άλλου δεν απειλεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ο
Σουλτς δεν πρόκειται να αλλάξει ριζικά την
πορεία της Ε.Ε. Με δεδομένο μάλιστα τον
διαφαινόμενο σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας,
όποιος και αν κερδίσει, το πιθανότερο σενάριο
είναι και πάλι ένας συνασπισμός Σοσιαλδημοκρατών
και Χριστιανοδημοκρατών.
Αντιθέτως, η περίπτωση της Γαλλίας είναι
διαφορετική. Γι’ αυτό τα βλέμματα όλων –πολιτών
και αγορών, εταίρων και αντιπάλων– είναι
στραμμένα στις εκλογές της 23ης Απριλίου και της
7ης Μαΐου. Εδώ πραγματικά κρίνεται το μέλλον της
ενωμένης Ευρώπης, όπως τουλάχιστον είχαμε την
τύχη να τη ζήσουμε τις τελευταίες δεκαετίες
Αθανάσιος Έλλις (Καθημερινή) |
