|
Όπως και είναι δύσκολο να αρνηθεί κανείς την
προσφερόμενη οικονομική βοήθεια προς τις
ασθενέστερες ομάδες του πληθυσμού.
Εκεί έξω υπάρχουν πρόσωπα δυστυχισμένα και
οικογένειες πτωχοποιημένες, παιδιά που
μεγαλώνουν με τα ελάχιστα και γέροντες πένητες
που αναγκάζονται να ζητιανεύουν στο δρόμο.
Πολύ περισσότερο δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί το
προσφερόμενο - προβλεπόμενο από το πρόγραμμα και
εγκεκριμένο από τους θεσμούς - βοήθημα του 1,4
δισ. ευρώ παραμονές των γιορτών.
Ωστόσο, όσο αναγκαίο και απαραίτητο μπορεί να
φαντάζει για τους ασθενέστερους προφανώς δεν
αποτελεί λύση στο πρόβλημα της χώρας, ούτε καν
για τους ίδιους τους δικαιούχους.
Πρόκειται για εφάπαξ βοήθημα, ανακουφίζει μεν
πρόσκαιρα, αλλά δεν καλύπτει πάγιες ανάγκες, δεν
συνιστά σταθερό μέτρο του κοινωνικού κράτους και
άρα δεν δημιουργεί βάσεις σταθερού οικονομικού
αποτελέσματος.
Μοιάζει περισσότερο με χαρτζιλίκι παρά με
οτιδήποτε άλλο. Και ως τέτοιο μόνο ως μέτρο
συγκρότησης κομματικής πελατειακής βάσης μπορεί
να αξιολογηθεί.
Με άλλα λόγια, είναι μεν χρήσιμο στις παρούσες
οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, αλλά δεν
μπορεί να αποτελέσει όραμα για τη χώρα και τους
πολίτες της.
Με χαρτζιλίκια δεν αναγεννώνται χώρες, ούτε
ξαναχτίζονται οικονομίες ρημαγμένες. Άλλα
πράγματα θέλει η Ελλάδα σήμερα και άλλα
αποζητούν οι πολίτες, ιδιαιτέρως οι ανασφαλείς
και οι κλονισμένοι από τη μεγάλη κρίση.
Ευκαιρίες απασχόλησης, δυνατότητες επανένταξης
στην οικονομική ζωή της χώρας, σταθερό εισόδημα
και προοπτικές ευημερίας για τους ίδιους και τα
παιδιά τους επιθυμούν.
Αυτός είναι ο μεγάλος πόθος του ελληνικού λαού,
τον οποίο δεν μπορεί να καλύψει η κυβέρνηση
Τσίπρα και οι πάμπολλες εκδοχές της
κομματικοκρατίας που τη συνοδεύουν.
Και αυτός δεν εκπληρώνεται με χαρτζιλίκια, θέλει
σχέδιο οργανωμένο, αφοσιωμένα πρόσωπα και
κινητοποίηση όλων των εθνικών δυνάμεων χωρίς
αποκλεισμούς και πετροπόλεμο.
Είπαμε, τα χαρτζιλίκια μπορεί να είναι χρήσιμα
κι απαραίτητα σε πολλές περιπτώσεις, αλλά δεν
αποτελούν λύση.
Καρακούσης
Αντώνιος (Το Βήμα)
|
