|
Ας θυμηθούμε ότι πριν από το Δημοψήφισμα του
Ιουνίου η κυβέρνηση Ομπάμα πρωτοστάτησε σε
παρεμβάσεις υπέρ της παραμονής της Βρετανίας
στην ΕΕ, λέγοντας χωρίς περιστροφές ότι η ειδική
σχέση έχει αξία μόνο με το Ηνωμένο Βασίλειο
εντός Ευρώπης. Σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς
διαφορετικά, παρά το γεγονός ότι Τραμπ και Μέι
έχουν διαφορετικό πολιτικό στίγμα που δεν
παραπέμπει στο ειδύλλιο Ρέιγκαν-Θάτσερ στη
δεκαετία του '80.
Η Βρετανία, που διέγνωσε έγκαιρα την πρόθεση της
Γερμανίας να της επιβάλει για παραδειγματισμό
μια τιμωρητική υλοποίηση της αποχώρησης από την
ΕΕ, έκανε την επιλογή για διαπραγματευτικούς κατ'
αρχήν λόγους του σκληρού Brexit. Μία επιλογή που
θα ήταν αδύνατη αν η Κλίντον βρισκόταν στον
Λευκό Οίκο και, κυρίως, μία επιλογή που μπορεί
να ξεκίνησε ως τακτικός ελιγμός αλλά τώρα με την
πλήρη στήριξη Τραμπ έχει δυναμική μετάλλαξής της
σε στρατηγική επιλογή.
Λίγες μέρες πριν από την επίσκεψη Μέι, ο Τραμπ
σε συνέντευξή του προέβλεψε ότι και άλλες χώρες
θα ακολουθήσουν το Ηνωμένο Βασίλειο. Η στήριξη
Τραμπ στο σκληρό Brexit προαναγγέλλει την
ταύτιση ΗΠΑ - Βρετανίας στη διαχείριση της
κρίσης της ΕΕ - Ευρωζώνης: Με τον ίδιο τρόπο που
ο Τραμπ υιοθέτησε και έδωσε για πρώτη φορά
ορίζοντα στο Brexit, η Βρετανία θα στηρίξει κάθε
νέο κυβερνητικό σχήμα σε Ολλανδία και Ιταλία που
θα ζητά να διαπραγματευθεί συνολικά τη συμμετοχή
της χώρας στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Για πολλούς
μήνες το Brexit ήταν συνώνυμο της βρετανικής
αμηχανίας για να γίνει απειλή πλήρους ρήξης και
στη συνέχεια εχθρική στάση προς την ΕΕ.
Γιώργος Καπόπουλος (Έθνος) |
