Ο κακός επικρατεί στο εσωτερικό της Γερμανίας και τα δύο
μεγάλα κόμματα, με την Α. Μέρκελ και τον Μ. Σούλτς εν μέσω
μεγάλων διαφωνιών των στελεχών των κομμάτων τους, να
συμφωνούν τελικά στο σχηματισμό κυβέρνηση, με τoυς
σοσιαλοδημοκράτες να παίρνουν τελικά το γερμανικό υπουργείο
οικονομικών ή καλύτερα θα λέγαμε εμείς, το κεντρικό ΥΠΟΟΙΚ
της ευρωζώνης.
Και το μεγάλο ερώτημα είναι ένα. Τι μπορεί αυτό να σημαίνει
για το μέλλον της Ε.Ε. και κυρίως της ευρωζώνης. Χωρίς να
χρειάζονται υπερβολές, προσωπικά είμαστε αισιόδοξοι ότι
τελικά κάτι θα αλλάξει. Θα μπει ένα μερικό τέλος, στην
ακραία λιτότητα του ακραίου Β. Σόιμπλε. Πολλές απόψεις
λοιπόν έχουνε ακουστεί για το ζήτημα. Χαρακτηριστικά όπως
έγραψε το Reuters πριν από μερικές ημέρες, o γάμος
στηρίζεται στις αμοιβαίες υποχωρήσεις. Αυτός που
επισφραγίστηκε την προηγούμενη Τετάρτη μεταξύ της Γερμανίδας
καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ και των Σοσιαλδημοκρατών (SPD)
περιλαμβάνει μεγαλύτερες παραχωρήσεις απ’ όσες σκόπευε να
κάνει αρχικά ώστε να εξασφαλίσει την τέταρτη θητεία της. Ο
κυβερνητικός συνασπισμός που προέκυψε ενδέχεται να
αποδειχθεί πιο ευεργετικός για την Ευρώπη παρά για τα δύο
πολιτικά κόμματα που τον απαρτίζουν.
Το SPD κέρδισε σε αρκετά μέτωπα, μεταξύ άλλων τον περιορισμό
των συμβάσεων ορισμένων χρόνου. Ωστόσο, η πιο αξιοσημείωτη
παραχώρηση της Μέρκελ ήταν η παράδοση του υπουργείου
Οικονομικών στο SPD. Δύσκολα μπορεί κανείς να υποβαθμίσει τη
σημασία αυτής της παραχώρησης. Τη θέση κατείχε ο Βόλφγκανγκ
Σόιμπλε, συνώνυμο της δημοσιονομικής πειθαρχίας στο
εσωτερικό της Γερμανίας αλλά και στο εξωτερικό. Όπως έγραψε
το Reuters, εόπως έeίναι αλήθεια πως το γερμανικό
Κοινοβούλιο θα έχει την τελευταία λέξη επί οποιασδήποτε
πρότασης για παροχή νέων δανείων, πολύ περισσότερο για
δημοσιονομικές μεταφορές προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ωστόσο,
ο τόνος στις συνεδριάσεις του συμβουλίου υπουργών
Οικονομικών της Ευρωζώνης, του Eurogroup, όπου λαμβάνονται
οι σημαντικές αποφάσεις για τη νομισματική ένωση, πρόκειται
να αλλάξει. Το ίδιο αναμένεται να συμβεί και με την προθυμία
του Βερολίνου να συνάψει ισχυρότερους δεσμούς με την
Ευρωζώνη. Ολα αυτά ίσως να μην είναι επαρκή ώστε να
εντυπωσιάσουν τα μέλη του SPD, τα οποία ενδιαφέρονται
περισσότερο για ζητήματα όπως η κοινωνική συνοχή στη
Γερμανία. Η πιο χτυπητή παραχώρηση που έχουν κερδίσει οι
Σοσιαλδημοκράτες από τη Μέρκελ ήταν το 2013 ο καθορισμός
ομοσπονδιακού κατώτατου μισθού. Το σφυροκόπημα που δέχονται
οι Σοσιαλδημοκράτες στις δημοσκοπήσεις έχει κάνει ορισμένα
μέλη του κόμματος να διστάζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους
με τη Μέρκελ για ακόμη μία φορά. Η υποστήριξη προς το SPD
έχει υποχωρήσει ακόμη περισσότερο από το 20,5% που είχε
πάρει το κόμμα στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2017,
επίδοση που ήταν η χειρότερη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο
Πόλεμο.
Γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο τα μέλη των Σοσιαλδημοκρατών
να απορρίψουν τη συμφωνία για σχηματισμό κυβέρνησης με τους
Χριστιανοδημοκράτες (CDU).
Ομως, ούτε η Μέρκελ εξέρχεται αλώβητη από τη συμφωνία.
Ορισμένες από τις παραχωρήσεις που έκανε σε σχέση με τη
γερμανική πολιτική απέναντι στην Ευρώπη έχουν ήδη προκαλέσει
ανησυχία στο εσωτερικό των Χριστιανοδημοκρατών. Αν η Μέρκελ
έχει παραχωρήσει υπερβολικά πολλά στο SPD, υπάρχει ο
κίνδυνος να σπρώξει ορισμένους από τους φυσικούς
υποστηρικτές των Χριστιανοδημοκρατών στην αγκαλιά του
ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD). Το
AfD θα είναι το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης αν
ολοκληρωθεί τελικά η συμφωνία Χριστιανοδημοκρατών και
Σοσιαλδημοκρατών.
Και όπως είχε γράψει το Reuters. Τελικά, οι Γερμανοί
πολιτικοί που θα πάρουν μέρος στον μεγάλο κυβερνητικό
συνασπισμό ενδέχεται να βοηθήσουν περισσότερο την Ευρώπη απ’
ό,τι τον εαυτό τους.
|
