|
Όπως
έγραψε σε άρθρο – ανάλυση του ο Florian Hense (οικονομολόγος,
ειδικευμένος σε ευρωπαϊκά θέματα στην τράπεζα Berenberg)
έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που αναφερθήκαμε σε μία «χρυσή
δεκαετία» στην οποία εισέρχεται η Γαλλία και σήμερα δεν
έχουμε λόγο να μεταβάλουμε την εκτίμησή μας. Μέσα στους
πρώτους πέντε μήνες, αφότου ανέλαβε την εξουσία ο πρόεδρος
Εμανουέλ Μακρόν, προώθησε δυναμικά μεταρρυθμίσεις στην
εργατική νομοθεσία και περικοπές στη φορoλογία των
επιχειρήσεων. Ακόμα σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι από
τότε και μέχρι σήμερα δεν έχει επιβραδύνει τον ρυθμό των
μεταρρυθμίσεων. Αντιθέτως, συνεχίζει να προωθεί και νέες που
αφορούν την αναδιοργάνωση του οργανισμού σιδηροδρόμων SNCF,
την ασφάλιση των ανέργων, το εκπαιδευτικό και το
συνταξιοδοτικό σύστημα. Πάντως, αυτήν την περίοδο η Γαλλία
βρίσκεται αντιμέτωπη με τις μεγαλύτερες απεργίες από το
1995. Τις προκήρυξαν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι
οποίες αντιτίθενται στις αλλαγές που θέλει να κάνει ο
Εμανουέλ Μακρόν στους σιδηροδρόμους, αλλά και στις
μεταρρυθμίσεις του συνολικά. Υπενθυμίζεται πως το 1995 η
τότε κυβέρνηση της Γαλλίας, μπροστά στην πίεση που υφίστατο
από τις εκτεταμένες απεργιακές κινητοποιήσεις, αναγκάστηκε
να αναδιπλωθεί.
Απέσυρε
τις μεταρρυθμιστικές της προτάσεις και έχασε στην εκλογική
αναμέτρηση που ακολούθησε. Οπότε, με αυτά τα δεδομένα
τίθεται το ερώτημα μήπως ο Εμανουέλ Μακρόν θα έχει την ίδια
τύχη. Βέβαια, η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται με τον ίδιο
ακριβώς τρόπο. Ο νυν Γάλλος πρόεδρος ενδεχομένως να κάνει
περιορισμένους συμβιβασμούς προς τα συνδικάτα, αλλά δεν θα
αποσύρει συλλήβδην το πρόγραμμά του. Το 1995 ο τότε πρόεδρος
Ζακ Σιράκ αποπειράθηκε να εφαρμόσει πολιτικές τις οποίες δεν
είχε εξαγγείλει προεκλογικά. Συν τοις άλλοις, σήμερα πολλοί
Γάλλοι δεν συμφωνούν με τις απεργίες, θεωρώντας ότι τα
συνδικάτα παλεύουν για προνόμια που είναι κατάλοιπα άλλης
εποχής. Πέρυσι ο κ. Μακρόν ξεκίνησε τον μετασχηματισμό της
γαλλικής οικονομίας υπό ευνοϊκές συνθήκες. Στις αρχές του
2018, όμως, το κλίμα επιδεινώθηκε λόγω ανησυχιών για ξαφνικό
εκτροχιασμό του πληθωρισμού και εξάπλωσης των τάσεων
προστατευτισμού, που εκπορεύονταν από τις ΗΠΑ. Ισως σε αυτές
τις συνθήκες να δυσκολευτεί ο κ. Μακρόν να επιτύχει τους
στόχους του, αλλά προς το παρόν η Ευρώπη και η Γαλλία
βρίσκονται σε θετική οικονομική πορεία.
Εξετάζοντας το παρελθόν, συμπεραίνει κανείς πως οι καρποί
των μεταρρυθμίσεων αργούν να φανούν. Τα οφέλη από τις
μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας μπορεί να μη γίνουν
πλήρως αισθητά μέχρι τις επόμενες προεδρικές εκλογές του
2022. Παρ’ όλα αυτά, εάν ο Εμανουέλ Μακρόν υλοποιήσει όλους
τους στόχους του εντός του επόμενου 12μήνου, θα ενισχυθούν
οι μακροπρόθεσμες προοπτικές ανάπτυξης της οικονομίας. Είναι
πολύ πιθανό, τέλος, να αυξηθούν οι νέες θέσεις εργασίας τα
επόμενα χρόνια, όπως συνέβη και σε άλλες χώρες που
προχώρησαν σε κρίσιμες μεταρρυθμίσεις. |
