Μια από τις ειδήσεις - συζητήσεις που έχουνε ατονήσει είναι
ότι το ερχόμενο φθινόπωρο θα έχουμε την αντικατάσταση του Μ.
Ντράγκι. Και ναι μεν έχουνε γραφθεί πολλά. Ωστόσο τα
πράγματα δεν είναι καθόλου απλά. Ειδικά αν αναλογιστεί
κανείς πως η ευρωπαϊκή οικονομία παραμένει εύθραυστη. Και
ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να έχουμε μια κρίση, στην οποία ο
κεντρικός τραπεζίτης θα κληθεί να παίξει καθοριστικό ρόλο.
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που σχολίασε πριν από μερικές
ημέρες το Reuters. «Φανταστείτε για μια στιγμή η επιλογή του
επόμενου προέδρου της ΕΚΤ να γινόταν με βάση την αξία του.
Στην πραγματικότητα, η διαδικασία επιλογής του διαδόχου του
Μάριο Ντράγκι πιθανότατα θα περιλαμβάνει μια περίπλοκη
διελκυστίνδα μεταξύ αντίπαλων κυβερνήσεων καθώς θα μοιράζουν
τις ανώτατες θέσεις της Ε.Ε». Οπως είχε πει σε εκδήλωση του
Reuters Breaking views ο Φινλανδός κεντρικός τραπεζίτης Ολι
Ρεν, ο αποφασιστικός παράγοντας θα πρέπει να είναι οι
ικανότητες και όχι η εθνικότητα. Αν ήταν δυνατόν να πείσει
κανείς τους πολιτικούς να ακολουθήσουν αυτή την κατεύθυνση,
θα μπορούσαν να αξιολογήσουν τους υποψηφίους με βάση τρία
γενικότερα κριτήρια.
Το πρώτο προσόν θα πρέπει να είναι η εμπειρία στη διοίκηση
κεντρικής τράπεζας. Η έλλειψη γυναικών υποψηφίων είναι
απαράδεκτη. Ωστόσο, το να τοποθετήσει κανείς έναν υποψήφιο
που δεν έχει υπηρετήσει ως επικεφαλής εθνικής κεντρικής
τράπεζας θα ήταν λάθος. Ετσι αποκλείονται υποδιοικητές όπως
η Γαλλίδα Σιλβί Γκουλάρ, όπως και η επικεφαλής του ΔΝΤ,
Κριστίν Λαγκάρντ.
Το δεύτερο κριτήριο θα πρέπει να είναι η ικανότητα των
υποψηφίων να καλοπιάνουν και να πείθουν επενδυτές και
πολίτες της Ευρωζώνης. Η επάρκεια στην επικοινωνία εντός της
χώρας καταγωγής αποτελεί μια αρχή. Ωστόσο, όποιος καταλάβει
την κορυφαία θέση θα πρέπει να έχει την ικανότητα να πείθει
για την, ορισμένες φορές αμφιλεγόμενη, πολιτική της ΕΚΤ και
τα 19 μέλη της Ευρωζώνης. Οπότε, ενώ ο επικεφαλής της
γερμανικής κεντρικής τράπεζας Γενς Βάιντμαν είναι
επιτυχημένος στη Γερμανία, θα πρέπει να εργαστεί σκληρότερα
ώστε να κερδίσει τους Ιταλούς ή τους Ελληνες – ειδικότερα,
δεδομένης της έντονης αντίθεσης που είχε εκφράσει για την
πολύ χαλαρή νομισματική πολιτική της ΕΚΤ. Αντιθέτως, ο
Γάλλος κεντρικός τραπεζίτης Φρανσουά Βιλρουά ντε Γκαλό
μιλάει γαλλικά, γερμανικά και αγγλικά, ενώ καλές επιδόσεις
σε αυτό το πεδίο έχουν και οι Ρεν και Λίικανεν. Οπως και ο
Μπενουά Κερέ, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ, ο
οποίος είναι στενός συνεργάτης του Ντράγκι. Ο Γάλλος
ενδέχεται να αποκλειστεί εξαιτίας ενός κανόνα που ορίζει πως
δεν μπορούν να βάλουν υποψηφιότητα για επικεφαλής της ΕΚΤ
μέλη του εκτελεστικού συμβουλίου.
Ωστόσο, εάν επιθυμούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να έχουν στη θέση
του προέδρου της ΕΚΤ έναν λαμπρό ομιλητή σε μια εποχή που οι
ρητορικές ικανότητες αποτελούν βασικό εργαλείο των κεντρικών
τραπεζών θα καταφέρουν να βρουν μια λύση. Η ικανότητα να
είναι κανείς ανοιχτόμυαλος αποτελεί ένα ακόμη βασικό προσόν.
Ο επόμενος πρόεδρος της ΕΚΤ πιθανότατα θα αντιμετωπίσει μια
νέα οικονομική ύφεση, ενώ τα επιτόκια δανεισμού θα
βρίσκονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Αυτό θα απαιτήσει
δημιουργικότητα και την ικανότητα να σκέφτεται αντισυμβατικά
ο επικεφαλής της ΕΚΤ. Ο ζήλος της Γερμανίας και της Γαλλίας
να εξασφαλίσουν τις κορυφαίες θέσεις της Ε.Ε. σημαίνει πως
στην πραγματική ζωή οι επικρατέστεροι για να αντικαταστήσουν
τον Ντράγκι είναι οι Βάιντμαν και Ντε Γκαλό. Ομως, σε έναν
εναλλακτικό, περισσότερο αξιοκρατικό, κόσμο θα αντιμετώπιζαν
ισχυρότερο ανταγωνισμό.
|
