Όπως έγραψε πριν λίγες ημέρες το
Reuters,
tο
2018 οι ηγέτες της Ευρωζώνης θα αρχίσουν το πολυδιάστατο
παζάρι καθώς θα ετοιμάζονται να μοιράσουν τις πιο σημαντικές
θέσεις της Ε.Ε. Σύμφωνα με το
Reuters,
οι βασικοί υποψήφιοι που θα θελήσουν να αντικαταστήσουν τον
πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι,
και άλλους υψηλόβαθμους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ενωσης
είναι πιθανό πως θα προκύψουν στη διάρκεια του έτους. Η
Γερμανία πιθανότατα θα δείξει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το
ποιος θα ελέγχει το ταμείο –αν συσταθεί ευρωπαϊκό ΔΝΤ– παρά
για το ποιος θα θέτει τα επιτόκια δανεισμού. Το παιχνίδι της
διαδοχής θα διαρκέσει πολύ. Η θητεία του Ντράγκι και του
προέδρου της Κομισιόν, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ολοκληρώνεται τον
Οκτώβριο του 2019, και ένα μήνα αργότερα εκπνέει η θητεία
του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ. Το
ποιος θα αντικαταστήσει τους δύο Ευρωπαίους πολιτικούς θα
καθοριστεί μέσω σειράς αποφάσεων.
Η πρώτη απόφαση είναι ποιος θα αντικαταστήσει τον Βίτορ
Κονστάνσιο, αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η
θητεία του οποίου λήγει τον Μάιο του 2018. Κράτη-μέλη που
θεωρούν πως δεν έχουν ιδιαίτερες ελπίδες να εξασφαλίσουν
κάποια από τις κορυφαίες θέσεις στις Βρυξέλλες ή στη
Φρανκφούρτη θα προσπαθήσουν να προωθήσουν κάποιον
συμπατριώτη τους στη θέση του Πορτογάλου κεντρικού τραπεζίτη.
Ισχυρότερα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης θα υποστηρίξουν τους
υποψηφίους των πιο αδύναμων εταίρων τους σε αντάλλαγμα για
την παροχή υποστήριξης αργότερα. Το συνηθισμένο παζάρι
μεταξύ κρατών-μελών θα γίνει ακόμη πιο περίπλοκο εάν
καταφέρει ο Εμανουέλ Μακρόν, πρόεδρος της Γαλλίας, να
διορίσει τον εκλεκτό του στη θέση του νέου υπουργού
Οικονομικών της Ευρωζώνης. Μία ακόμη πανίσχυρη θέση θα
προκύψει εάν υιοθετηθεί η πρόταση για τη δημιουργία ενός
Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου (EMF) το οποίο θα έχει την
εξουσία να προσφέρει οικονομική βοήθεια σε κράτη-μέλη της
Ευρωζώνης που θα βρίσκονται σε οικονομική κρίση. Η
εθνικότητα των υποψηφίων έχει σημασία, ιδιαίτερα όσον αφορά
στους υποψηφίους για θέσεις στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Μέχρι σήμερα η κεντρική τράπεζα της Ευρωζώνης δεν είχε ποτέ
Γερμανό διοικητή, οπότε έχει έρθει ενδεχομένως η εποχή να
αποκτήσει. Ωστόσο είναι πιθανό το Βερολίνο να μην
ενδιαφερθεί τόσο πολύ να εξασφαλίσει την προεδρία ενός
θεσμικού οργανισμού που προστατεύει τόσο έντονα την
ανεξαρτησία του και το οποίο λαμβάνει όλες τις σημαντικές
αποφάσεις μέσω ψηφοφορίας στο διοικητικό του συμβούλιο. Ισως
το Βερολίνο να ενδιαφερθεί για το ποιος θα αποφασίζει πώς θα
κατανέμονται τα χρήματα. Ενας υπουργός Οικονομικών της
Ευρωζώνης ή ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου
ενδέχεται να ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο επί της ακολουθούμενης
πολιτικής. Η γερμανική κυβέρνηση θα θελήσει μία από τις δύο
θέσεις, τουλάχιστον, να καταλάβει κάποιος Γερμανός. Ή
κάποιος που θα προέρχεται από χώρα που ασπάζεται τις
γερμανικές απόψεις περί δημοσιονομικής πειθαρχίας. Σε αυτό
το πλαίσιο, η θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής
Τράπεζας ίσως να μην είναι το μεγαλύτερο έπαθλο.
|
