|
Κατά την άποψη μας, ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που γίνονται
στην Ελλάδα, εδώ και δεκαετίες, είναι ότι ποτέ δεν
προβλήθηκε στο λαό και ιδιαίτερα στους νέους, το πρότυπο του
επιτυχημένου επιχειρηματία Προβάλλονται ως πρότυπο μέχρι και
barmen
και παίχτες
reality,
αλλά ποτέ δεν προβλήθηκαν ως πρότυπο οι επιχειρηματίες. Και
ο λόγος προφανής, Αφενός γιατί σε αυτή τη χώρα, ο
επιχειρηματίας έχει συνδυαστεί με την λοβιτούρα, αλλά και
γιατί σε ένα βαθμό στη χώρα αυτή κυριαρχεί η λογική της «κατσίκας
του γείτονα», με έναν λαό που μέσα σε ένα σκηνικό πλήρους
αναξιοκρατίας αρνείται να παραδεκτοί τον όποιον μπορεί
πραγματικά να έχει επιτύχει. Το σωστό επιχειρηματία θα
λέγαμε, όπου υπάρχουν και τέτοιοι στη χώρα μας. Ένα πολύ
ενδιαφέρον άρθρο έγραψε ο
Julie Meyer σύμβουλος
επιχειρήσεων και συγγραφέας, τονίζοντας ότι πραγματικά Οι
επιχειρηματίες είναι πραγματικά οι φορείς αλλαγής.
Όπως έγραψε ο Julie Meyer,
όταν ένας άνθρωπος έχει καλές ιδέες που ξεφεύγουν από την
ρουτίνα της καθημερινότητας, δύσκολα θα αποτύχει στην ζωή
του. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για το επιχειρείν –και το
γράφω με βάση την προσωπική μου εμπειρία.
Στην επαγγελματική μου ζωή τα 20 τελευταία χρόνια έμαθα ότι
τα χρήματα έρχονται από μόνα τους σε σένα. Πρέπει να έχεις
μία μεγάλη ιδέα. Πρέπει να είσαι πειστικός. Πρέπει να είσαι
διαβασμένος. Πρέπει να θυσιάσεις την «φυσιολογική» ζωή σου.
Πρέπει να δουλέψεις σκληρά. Και δεν πρέπει ποτέ να
εγκαταλείπεις, να δέχεσαι το «όχι» των άλλων ή να αποχωρείς,
ακόμη και όταν αυτό θέλουν «οι άλλοι». Αλλά να είσαι
σίγουρος: τα χρήματα πράγματι θα έρθουν σε σένα.
Εάν ανατρέξει κανείς στην ιστορία σε όλους εκείνους που
άλλαξαν τους κανόνες του παιχνιδιού για την εποχή στην οποία
έζησαν, θα παρατηρήσει ότι είχαν υποστήριξη από χρηματοδότες,
οικογένειες ή προνομιούχες ομάδες, που τούς προσλάμβαναν ή
χρηματοδοτούσαν την δουλειά τους –πολλές φορές προκειμένου
να εξασφαλίσουν ότι δεν θα τούς υποστήριζε κάποιος άλλος.
Η αντιζηλία ανάμεσα στον Λεονάρντο ντα Βίντσι και τον Μιχαήλ
Άγγελο 500 χρόνια πριν, γεννήθηκε από την προσπάθειά τους να
εξασφαλίσουν την ανάθεση των πιο περίτεχνων καλλιτεχνικών
δημιουργιών από τους ισχυρότερους άρχοντες της εποχής.
Η καθεστηκυΐα τάξη (είτε αυτή ήταν οι Βοργίες, είτε η
οικογένεια των Μεδίκων) ήθελε να χρηματοδοτήσει τις νέες
ανακαλύψεις στην τέχνη, στην ιατρική, στα ταξίδια. Ο
Χριστόφορος Κολόμβος μπορεί να πέρασε στην Ιστορία για την
ανακάλυψη της Αμερικής, όμως η βασίλισσα Ισαβέλλα είχε
φροντίσει να τον βγάλει από την αγορά εξασφαλίζοντας κατ’
αποκλειστικότητα τις υπηρεσίες του.
Εάν διαβάσετε για τις τραπεζικές δυναστείες των Rothschild,
των Warburg και άλλων γνωστών οικογενειών, θα δείτε ότι
βασική τους επιδίωξη πάντοτε ήταν η χρηματοδότηση των
βιομηχανικών κολοσσών της εποχής τους. Οι επιχειρηματίες
είναι το σύγχρονο ανάλογό τους. Είναι οι φορείς των ιδεών,
τις οποίες εφαρμόζουν στην αγορά και από τις οποίες
φτιάχνουν επιχειρήσεις. Οι χρηματοδότες τούς υποστηρίζουν
προκειμένου να διασφαλίσουν το καλύτερο οικονομικό
πλεονέκτημα που απορρέει από αυτές τις ιδέες.
Από την οδό Sand Hill –τον δρόμο στην Σίλικον Βάλεϊ όπου
εδρεύουν όλοι οι μεγάλοι συντελεστές των επιχειρηματικών
κεφαλαίων– έως το Μέϊφερ του Λονδίνου, από τον τεχνολογικό
κόμβο του Κέϊμπριτζ έως τα χιλιάδες γκαράζ όπου οι νέοι
επιχειρηματίες σκαρώνουν το επόμενο νέο προϊόν, οι άνθρωποι
αλλάζουν τον κόσμο με τις ιδέες που έχουν για το πώς θα
πρέπει να λειτουργεί ο κόσμος.
Το χρήμα απλώς ρέει προς τις καλύτερες ιδέες και προς τα
άτομα που μπορούν να αποφέρουν τα μεγαλύτερα κέρδη. Δεν
είναι το χρήμα η αφετηρία, η αφετηρία είναι ο επιχειρηματίας.
Το χρήμα είναι το εργαλείο που θα χρησιμοποιηθεί για να
επιτευχθεί κάτι. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα μέσον
για να επιτευχθεί ένας στόχος. Δεν θα πρέπει να γίνεται
αυτοσκοπός.
Ο κλάδος των οικονομικών υπηρεσιών αγνόησε αυτόν τον χρυσό
κανόνα τις τελευταίες δύο δεκαετίες και έγινε μία τρομερά
περίπλοκη δραστηριότητα από μόνος του, γεγονός που συνέβαλε
στην οικονομική κρίση της περιόδου 2008-2011. Ο κλάδος των
οικονομικών υπηρεσιών θα πρέπει απλά να λειτουργεί σαν μέσον
παροχής υπηρεσιών για κάθε οικονομική δραστηριότητα, έχοντας
τη ευθύνη για:
*την υποστήριξη των επιχειρηματιών του ψηφιακού κόσμου,
*την διευκόλυνση των εταιρικών συναλλαγών,
*την δημιουργία νέων τομέων ανάπτυξης για τις επιχειρήσεις,
*την υποστήριξη προσπαθειών για την βελτίωση συνθηκών ζωής.
Όταν οι πράξεις διαχωρίζονται από τα αποτελέσματα που
φέρνουν, τότε προκύπτουν προβλήματα. Ο στόχος πρέπει να
είναι η συντονισμένη κίνηση προς την βελτίωση του
παραγωγικού χώρου. Η λατρεία της χρηματο-οικονομικής δύναμης
και δράσης ως αυτοσκοπού, ή για τα μπόνους, ή για τις
φοροαπαλλαγές, δεν θα βοηθήσει στην πρόοδο της πραγματικής
οικονομίας του λιανεμπορίου, των κατασκευαστών, των
επιχειρηματιών και των τεχνολόγων.
Οι χρηματοδότες θα πρέπει να αξιολογούν τις επιδόσεις τους
βάσει των βιώσιμων αποτελεσμάτων τα οποία οι επιχειρήσεις
και ο χώρος μπορούν να παράγουν μέσω της χρήσης των
οικονομικών υπηρεσιών. Αυτό θα πρέπει κάποτε να γίνει
κατανοητό και στην Ευρώπη, αν θέλει να παρακολουθήσει τα
τεκταινόμενα στην ψηφιακή εποχή. |
