Όπως πριν από μερικές ημέρες έγραψαν οι New York Times, η
πρώτη σοβαρή δοκιμασία για την αποφασιστικότητα της
κυβέρνησης του Εμανουέλ Μακρόν μπορεί και να είναι η
πρόσφατη μεγάλη απεργία που ακινητοποίησε τα τρένα στη
Γαλλία. Οι πλατφόρμες έμειναν άδειες και εκατομμύρια
επιβάτες ταλαιπωρήθηκαν. Τα γαλλικά συνδικάτα αιφνιδιάστηκαν
από τους ταχύτατους ρυθμούς των μεταρρυθμίσεων του προέδρου
σε εργασιακά και δημοσιονομικά θέματα. Στο στόχαστρό του
έχει μπει το ευνοϊκό εργασιακό καθεστώς των υψηλά
αμειβόμενων σιδηροδρομικών που συνταξιοδοτούνται πρόωρα. Εν
συνέχεια τα συνδικάτα αντεπιτέθηκαν. Οπως ήταν αναμενόμενο,
διάλεξαν ως πεδίο μάχης το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας.
Χρησιμοποιείται ευρέως και έχει νευραλγική σημασία για τη
μετακίνηση των πολιτών αλλά και για την οικονομία. Αν
παραλύσουν οι μετακινήσεις, ίσως ο Εμανουέλ Μακρόν
υποχωρήσει. Ενδεχομένως να εξοργιστούν οι πολίτες και να
στραφούν κατά των συνδικάτων. Και στο παρελθόν πολλές
κυβερνήσεις στη Γαλλία έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από
απεργίες των σιδηροδρομικών, και αυτή τη φορά οι
κινητοποιήσεις μπορεί να παραταθούν έως τον Ιούνιο.
Το διακύβευμα είναι μείζον και ένας από τους στόχους του
Γάλλου προέδρου είναι να άρει το καθεστώς υπερπροστασίας του
συγκεκριμένου κλάδου. Κατά τον Γκι Γκρου, ειδήμονα
εργασιακών θεμάτων στο έγκριτο ινστιτούτο πολιτικής
επιστήμης Sciences Po, «αν επιτύχει, θα μείνει στην ιστορία
ως μέγας αναμορφωτής, αλλιώς κινδυνεύει να βρεθεί εκτός
παιχνιδιού, όπως και άλλοι προκάτοχοί του στο παρελθόν».
Ταυτόχρονα, σε αμφισβήτηση τίθεται και το κύρος του
σκληροπυρηνικού αριστερού συνδικάτου του CGT.
Σύμφωνα με τους New York Times, οι συνδικαλιστικοί ηγέτες
αποφάσισαν να απεργούν δύο από τις πέντε εργάσιμες ημέρες
της εβδομάδας, αλλά ακόμα κι έτσι δημιουργείται χάος στις
μετακινήσεις. Τα τρένα που λειτουργούν εντός Παρισιού και
πέριξ αυτού είναι λίγα και δεν ανταποκρίνονται στη ζήτηση. «Εκανα
δύο ώρες από το σπίτι μου στα προάστια για να πάω στο κέντρο
του Παρισιού και τώρα έχω κολλήσει», λέει ο 28χρονος Ντομάντ
Αμπού, μηχανικός υπολογιστών, που εργάζεται σε άλλο προάστιο.
«Είναι σωστό να γίνεται απεργία, αλλά μας εμποδίζει όλους να
πάμε στη δουλειά μας.
Πέραν των σιδηροδρομικών, και καθώς φτιάχνει ο καιρός, οι
φοιτητές και οι φοιτήτριες σε ορισμένα πανεπιστήμια
προετοιμάζονται για τις καθιερωμένες ανοιξιάτικες
διαδηλώσεις τους, διαμαρτυρόμενοι αυτή τη φορά για το ότι ο
κ. Μακρόν θέλει να θέσει αυστηρότερους όρους για την
εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Ορισμένοι προσάπτουν στον Γάλλο
πρόεδρο ότι δεν έχει επαρκώς εξηγήσει τις μεταρρυθμίσεις του
και δεν έχει προετοιμάσει την κοινή γνώμη. Ειδικά, πάντως, ο
κλάδος των σιδηροδρομικών και το καθεστώς στο οποίο υπάγεται,
είχαν απασχολήσει από την αρχή της θητείας του τον Εμανουέλ
Μακρόν. Η θέση του έγκειται στο ότι οι υπερπροστατευμένες
ομάδες στην κοινωνία και την οικονομία της Γαλλίας
παρεμποδίζουν κάθε προοπτική κινητικότητας των εργαζομένων
και χρήζουν αλλαγής. Τα όσα απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι στα
τρένα θεωρούνται κατάλοιπο παλιότερων εποχών και ξεπερασμένα.
Συνάπτουν συμβάσεις αορίστου διαρκείας, μπορούν και στα 52
τους να πάρουν σύνταξη, ενώ το ποσόν της σύνταξης
υπολογίζεται βάσει των υψηλότερων μισθών και έχουν και
επιδότηση ενοικίου. Ο οργανισμός γαλλικών σιδηροδρόμων (SNCF)
επωμίζεται χρέος 68 δισ. ευρώ. Το λειτουργικό κόστος του
ξεπερνά το αντίστοιχο των γερμανικών, και διαθέτει
υπερσύγχρονα τρένα μεν, όχι όμως επαρκώς επικερδή. Απέναντί
του σε αυτή τη συμβολική και ουσιαστική μάχη ο Εμανουέλ
Μακρόν θα βρει το CGT και τον επικεφαλής του, Φιλίπ Μαρτινέ,
ο οποίος κάνει λόγο για «λαϊκή δυσαρέσκεια και είναι έτοιμος
να τη εκμεταλλευθεί». Σε δημοσκοπήσεις, τέλος, στη Γαλλία η
πλειονότητα των ερωτηθέντων τάσσεται υπέρ των μεταρρυθμίσεων
Μακρόν.
|
