|
Μπορεί τις τελευταίες ημέρες σχεδόν οι πάντες να ασχολούνται
με το ζήτημα της Βόρειας Κορέας, ωστόσο το ζήτημα του
Obamacare είναι ένα ζήτημα που απασχολεί πολύ κόσμο και κατά
κάποιον τρόπο, σχεδόν όλους τους μέσους αμερικάνους.
Όπως έγραψε πριν από μερικές ημέρες στην προσωπική του στήλη
στους New York Times, o διάσημος οικονομολόγος P. Krugman,
φαίνεται πως η προσπάθεια να ακυρωθεί το πρόγραμμα Obamacare
έχει αποτύχει. Υπάρχει ακόμη ο κίνδυνος ενός σαμποτάζ από
την κυβέρνηση Τραμπ, αλλά έχει διαμορφωθεί διακομματική
συναίνεση να περιορισθεί η ζημία, καθώς οι Δημοκρατικοί, που
θέλουν να διατηρηθούν τα οφέλη, έχουν συμμαχήσει με όσους
από τους Ρεπουμπλικανούς φοβούνται πως ο κόσμος θα τους
κατηγορήσει ότι περιόρισαν την κάλυψη σε ιατροφαρμακευτική
περίθαλψη και αύξησαν το κόστος της.
Πρόκειται για μεγάλη νίκη των προοδευτικών. Πώς όμως οι
Δημοκρατικοί θα εκμεταλλευθούν την ευκαιρία; Μερικοί
προοδευτικοί που γενικά είχαν υποστηρίξει τον Μπέρνι Σάντερς
στις προκαταρκτικές εκλογές προσπαθούν ήδη να επαναφέρουν
μία από τις βασικές τους προτάσεις: την επέκταση του
προγράμματος Medicare ώστε να καλύπτει το σύνολο του
πληθυσμού. Ορισμένοι θέλουν, μάλιστα, να κριθούν εφεξής οι
Δημοκρατικοί με κριτήριο το κατά πόσον υποστήριξαν την
επέκταση του Medicare.
Όπως έγραψε ο
Krugman,
είναι
επομένως καιρός να ασκηθούν πιέσεις. Πρέπει πραγματικά να
αποτελέσει κριτήριο για τους Δημοκρατικούς το κατά πόσον
δεσμεύονται να επεκτείνουν την κάλυψη από το Medicare.
Ωστόσο, όσο θετικά στοιχεία κι αν έχει αυτό το πρόγραμμα,
δεν είναι ο μοναδικός τρόπος για να φτάσει κανείς στην
παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλον τον πληθυσμό.
Εκείνο που πρέπει να καταλάβουμε για να επιτύχουμε την
κάλυψη για όλον τον πληθυσμό είναι πως γνωρίζουμε ήδη πολλά
για το τι προϋποθέτει, επειδή υπάρχει σε όλες τις άλλες
πλούσιες χώρες. Η τελευταία έκθεση του ιδρύματος
Commonwealth Fund συγκρίνει τα προγράμματα υγείας προηγμένων
χωρών. Η Αμερική έρχεται τελευταία, ενώ τις πρώτες θέσεις
καταλαμβάνουν η Βρετανία, η Αυστραλία και η Ολλανδία και το
θέμα είναι ότι αυτές οι τρεις χώρες έχουν πολύ διαφορετικά
συστήματα.
Στη Βρετανία το κράτος παρέχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
από το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Η Αυστραλία έχει σύστημα
παρόμοιο με το Medicare, που τους καλύπτει όλους και
ονομάζεται Medicare. Και η Ολλανδία έχει ένα σύστημα που θα
μπορούσαμε να αποκαλέσουμε Obamacare, το οποίο εφαρμόζεται
σωστά, δηλαδή οι πολίτες πληρώνουν την κάλυψή τους από
ιδιωτικές ασφαλιστικές οι οποίες υπόκεινται σε ρυθμίσεις και
επιδοτούνται για να καλύπτουν το κόστος. Το ολλανδικό
σύστημα λειτουργεί καλά, που σημαίνει πως θα μπορούσαμε να
επιτύχουμε πολλά με κάποιες βελτιώσεις στο πρόγραμμα
Obamacare και όχι με δραστικές αλλαγές. Το ίδιο συμπεραίνει
κανείς αν δει πως, παρά τις ατέλειες, το Obamacare
λειτουργεί πολύ καλά σε όσες πολιτείες έχουν προσπαθήσει να
το κάνουν να λειτουργήσει σωστά. Το γνωρίζατε πως σήμερα
μόνον το 5,4% των κατοίκων της Νέας Υόρκης παραμένει
ανασφάλιστο; Θα πρότεινα ενίσχυση του Obamacare και όχι
αντικατάστασή του, αν και θα πρότεινα επίσης να υπάρχει και
η επιλογή δημόσιου συστήματος υγείας. Στο μεταξύ, οι
προοδευτικοί θα έπρεπε να επεκταθούν σε άλλα κενά που
παρουσιάζει το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας στις ΗΠΑ. Οταν
συγκρίνει κανείς την κοινωνική ασφάλιση των ΗΠΑ με αυτήν
άλλων χωρών, διαπιστώνει την ανεπάρκεια φροντίδας για τα
παιδιά. Αλλες χώρες προσφέρουν γονικές άδειες και υψηλής
ποιότητας ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τα παιδιά με
γονείς εργαζομένους. Εμείς τίποτε από όλα αυτά. Οι δαπάνες
μας για την οικογένεια ανέρχονται στο 1/3 του μέσου όρου των
ανεπτυγμένων χωρών, στο ίδιο επίπεδο με το Μεξικό και την
Τουρκία. |
