Αν και από τις τελευταίες εξελίξεις φαίνεται πως είναι
απολύτως ελεγχόμενος. Σε βαθμό που φαίνεται ο αμερικανός
πρόεδρος να χρησιμοποιεί την όλη ιστορία, στην προσπάθεια να
αυξήσει τα ποσοστά δημοτικότητας του. Δεν υπάρχει καμία
αμφιβολία πως το ζήτημα του εμπορικού πολέμου θα συνεχίσει
να απασχολεί την παγκόσμια κοινότητα και τους επενδυτές κατά
τα επόμενα χρόνια. Χαρακτηριστικά τα όσα έγιναν τις
τελευταίες ημέρες. Τις
προηγούμενες ημέρες ο Λευκός Οίκος αύξησε τους δασμούς σε
κινεζικά προϊόντα 200 δισ. δολαρίων από το 10% στο 25%. Και
ως αντίδραση, η Κίνα προχώρησε σε αντίποινα.
Όπως
σχολίασαν οι New York Times, ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ των
δύο ισχυρότερων οικονομιών του κόσμου έχει κλιμακωθεί αλλά,
ουσιαστικά, δεν αφορά το εμπόριο. Η Κίνα καλύπτει το
μεγαλύτερο μέρος των εμπορικών συναλλαγών των ΗΠΑ με τον
υπόλοιπο κόσμο. Εντούτοις, είναι πολλοί αυτοί που δεν
πιστεύουν πως το πρόβλημα απορρέει από τα ελλείμματα των
διμερών εμπορικών συναλλαγών.
Με την
πολιτική προστατευτισμού που ακολουθεί ο Αμερικανός πρόεδρος
Ντόναλντ Τραμπ, επιδιώκει περισσότερο την αλλαγή του
θεσμικού πλαισίου που επικρατεί στην Κίνα για τις επενδύσεις,
παρά να διορθώσει τις τακτικές εμπορίου του Πεκίνου.
Ειδικότερα, η κυβέρνηση Τραμπ θεωρεί πως οι κανόνες αυτοί
αναγκάζουν τις ξένες εταιρείες να μοιραστούν την τεχνολογία
τους με τις κινεζικές, παρέχοντας στήριξη με αθέμιτους
τρόπους. Αυτό, όμως, που φαίνεται να παραβλέπει ο
Αμερικανικός πρόεδρος και οι στενοί σύμβουλοί του είναι πως
το παγκόσμιο εμπορικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα, έτσι
όπως δημιουργήθηκε μεταπολεμικά, ενεργά ενθαρρύνει τη
διάχυση της τεχνολογίας από τον ανεπτυγμένο στον
αναπτυσσόμενο κόσμο. Βάσει των συμφωνιών για την προστασία
των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας που έχουν συναφθεί
υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, οι
ανεπτυγμένες χώρες έχουν «υποχρέωση» να δίνουν κίνητρα στις
εταιρείες τους για να μοιράζονται την τεχνολογία τους με τις
λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες.
Αυτή η
μεταφορά τεχνολογίας θεωρούνταν πως εξυπηρετούσε και τα
συμφέροντα της Δύσης. Ηταν προτιμότερο για να επιτύχει ο
αναπτυσσόμενος κόσμος έναν βαθμό βιώσιμης ανάπτυξης, παρά να
εξαρτάται μονίμως από εξωτερική βοήθεια. Αλλά η Κίνα
εξελίχθηκε ακόμη περισσότερο.
Στα τέλη
της δεκαετίας του 2000, η Κίνα ήταν πλέον ισχυρή και
εξελισσόταν σε απειλή. Η Δύση έδινε μάχη για να ξεπεράσει
μια βαθιά χρηματοπιστωτική κρίση. Σήμερα, η αρχή των
αμοιβαίων συμφερόντων από τη μεταφορά τεχνολογίας άρχισε να
αμφισβητείται λόγω της ανάδυσης μιας πανίσχυρης Κίνας. Μήπως
η Κίνα θα πρέπει να αποτελεί την εξαίρεση αυτής της αρχής;
Οι
Αμερικανοί αξιωματούχοι που συμμετέχουν στις εμπορικές
διαπραγματεύσεις, διαμαρτύρονται για τις επενδυτικές
πρακτικές της Κίνας. Θεωρούν πως είναι άδικες. Επίσημα
στοιχεία δείχνουν πως η Κίνα αντιπροσωπεύει το 50% με 80%
όλων των περιπτώσεων κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας. Σε
έκθεση του Λευκού Οίκου, η Κίνα κατηγορείται για την
εκμετάλλευση κοινοπραξιών ώστε να αποκτήσει πρόσβαση στην
τεχνολογία ξένων εταιρειών. Η αλήθεια, όμως, είναι λίγο πιο
περίπλοκη εάν αναλογιστεί κανείς πως αμερικανικές εταιρείες
σε αντάλλαγμα έχουν αποκτήσει πρόσβαση στην εκμετάλλευση του
ορυκτού πλούτου, στην αγορά αυτοκινήτου, στον
χρηματοοικονομικό τομέα και στον τομέα υγείας της Κίνας.
|
