Αν
και από την πρώτη στιγμή είχαν εκφραστεί φόβοι ότι η νίκη
Trump θα βάλει τέλος στην περαιτέρω άνοδο – κυριαρχία της
κινεζικής οικονομίας, έχουν πλέον αρχίσει να υπάρχουν
εκτιμήσεις ότι η πολιτική του D. Trump όχι μόνο δε θα κάνει
κακό στην Κίνα, αλλά και θα τη βοηθήσει. Χαρακτηριστικό ήταν
το σχόλιο των New York Times που έγραφαν πως ο «Τραμπ κάνει
την... Κίνα μεγάλη ξανά». Όπως σημειώθηκε το πρόσφατο ταξίδι
του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ σε πέντε κράτη της
Ασίας του έδωσε την ευκαιρία να προωθήσει καίρια αμερικανικά
συμφέροντα στους τομείς της οικονομίας και της ασφάλειας.
Ωστόσο, το αποτέλεσμα είναι ότι οι ΗΠΑ βυθίστηκαν στην
απομόνωση και στην υποχώρηση, παραδίδοντας αμαχητί στην Κίνα
την ηγεσία της «περιοχής του Ινδικού – Ειρηνικού». Το ταξίδι
ξεκίνησε με σημαντικές εμφανίσεις στην Ιαπωνία και στην
Κορέα, όπου ο Τραμπ υιοθέτησε μετριοπαθή ρητορική, αφήνοντας
στους συμμάχους των ΗΠΑ μια αίσθηση ανακούφισης για τις
αμερικανικές δεσμεύσεις στα ζητήματα ασφαλείας. Ωστόσο, η
Κίνα κατάφερε να τον χειραγωγήσει, τροφοδοτώντας τον
ανικανοποίητο εγωισμό του και αντικαθιστώντας την ουσία με
εντυπωσιασμούς. Στη συνάντησή του με τον Σι Τζινπίνγκ, ο
Αμερικανός πρόεδρος έγινε μάρτυρας μιας τυποποιημένης
απαγγελίας των κινεζικών θέσεων και απέτυχε να αποσπάσει
νέες δεσμεύσεις ή υποχωρήσεις.
Ο Τραμπ επιδόθηκε σε δουλοπρεπείς επαίνους για τον Σι, καθώς
τον αποκάλεσε «πολύ χαρισματικό άνδρα». Παράλληλα,
κατηγόρησε τους προκατόχους του για τα αμερικανικά εμπορικά
ελλείμματα και εξήρε την ενίσχυση της απολυταρχικής ισχύος
του Σι. Τέτοιες σκηνές υποταγής αποτέλεσαν ψυχρολουσία για
Ασιάτες συμμάχους των ΗΠΑ, οι οποίοι στηρίζονταν στη χώρα
μας ώστε να μετριαστεί η δύναμη της Κίνας. Μάλιστα, το
γεγονός ότι ο Τραμπ δεν εξέφρασε ανησυχίες για την
αμφισβητούμενη Θάλασσα της Νότιας Κίνας επέτεινε ακόμα
περισσότερο τη συλλογική απογοήτευση.
Σε αντιπαραβολή, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα είχε στείλει τους
δικούς του συμβούλους εθνικής ασφαλείας στην Κίνα πριν από
τις συναντήσεις. Το 2014, είχαμε συμφωνήσει σε μία σειρά από
ζητήματα που αφορούσαν, μεταξύ άλλων, σημαντικά στρατιωτικά
μέτρα και μια ιστορική συμφωνία για την κλιματική αλλαγή που
οδήγησε στη Συμφωνία του Παρισίων.
Οι τελευταίες επισκέψεις του Τραμπ στο Βιετνάμ και στις
Φιλιππίνες ήταν, ίσως, οι πιο προβληματικές. Στη σύνοδο
κορυφής της Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας – Ειρηνικού, ο
Τραμπ εκφώνησε ένα βιτριολικό, εθνικιστικό λόγο για το
εμπόριο, που οδήγησε τις ΗΠΑ σε ακόμα μεγαλύτερη απομόνωση.
Ταυτόχρονα, οι ηγέτες των υπόλοιπων 11 κρατών του Συμφώνου
Συνεργασίας των δύο πλευρών του Ειρηνικού ανακοίνωσαν ένα
ρυθμιστικό πλαίσιο ώστε να επανακαταρτιστεί η μεγαλύτερη
εμπορική συμφωνία (ΤΤΡ), αφήνοντας εκτός τις ΗΠΑ.
Εν ολίγοις, η αλαζονική προσφορά του Τραμπ να μεσολαβήσει
στις διαφορές της Κίνας με τους γείτονες στη Θάλασσα της
Νότιας Κίνας, η παράλειψή του να αναφερθεί στα ανθρώπινα
δικαιώματα και η εκνευριστική υπεράσπιση των ψεμάτων του
Πούτιν σχετικά με την ανάμειξη στις εκλογές μας, σε
συνδυασμό με την επίθεση εναντίον των αμερικανικών υπηρεσιών
πληροφοριών, κατέστρεψαν κάθε προσπάθεια να προβληθεί μια
αξιόπιστη αμερικανική ηγεσία.
Η ανεύθυνη υποστήριξη του Τραμπ προς τον πρόεδρο των
Φιλιππίνων, Ροντρίγκο Ντουτέρτε, ο οποίος ομολόγησε ότι είχε
δολοφονήσει έναν άνδρα σε ηλικία 16 ετών, ήταν το ναδίρ ενός
ταξιδιού, το οποίο ενείχε υψηλά διακυβεύματα σε πολλαπλά
επίπεδα και υποβάθμισε την αξία της αμερικανικής ηγεσίας
στην Ασία. Ισως, όμως, ήταν η ιδεώδης, αν και ακούσια,
ολοκλήρωση του ταξιδιού που θα μπορούσε να έχει τον τίτλο «Να
κάνουμε την Κίνα ξανά σπουδαία». |
