|
Όπως πιστεύουν αρκετοί αναλυτές και εμείς στο
GFF,
οι επόμενοι μήνες θα μπορούσαν αν είναι αρκετά καλοί για το
ευρωπαϊκό νόμισμα, με την εκτίμηση μας να είναι ότι ο
επόμενος στόχος για την ισοτιμία ευρώ / δολάριο είναι οι
αντιστάσεις στο 1,19 – 1,20. Σε αυτό το επίπεδο θα
επαναξιολογηθεί η κατάσταση.
Και στα πλαίσια αυτής της εκτίμησης την οποία έχουμε κάνει
εδώ και κάποιες εβδομάδες, αυτό που ξεχώρισε από τις
τελευταίες ημέρες ήταν οι αναφορές της γερμανίδας
καγκελαρίου στο ευρώ, χαρακτηρίζοντας του υποτιμημένο.
Αυτή ήταν μια δήλωση που σχολιάστηκε ιδιαιτέρως από το
διεθνή οικονομικό και όχι μόνο τύπο. Όπως έγραψε το
Bloomberg,
για πολύ καιρό, η Καγκελάριος της Γερμανίας Angela Merkel
απέφευγε να διαφωνεί δημόσια με τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής
Κεντρικής Τράπεζας, Mario Draghi. Φέτος, ωστόσο, η παράδοση
έσπασε και η Merkel δείχνει να θέλει να διασφαλίσει ότι ο
διάδοχος του Draghi θα είναι πιο αποδεκτός στη Γερμανία, ή
ίσως και Γερμανός.
Τη Δευτέρα, για δεύτερη φορά φέτος, η Καγκελάριος κατηγόρησε
την ΕΚΤ ότι το ευρώ είναι "πολύ αδύναμο" για τη Γερμανία.
Αντίστοιχα σχόλια είχε κάνει για πρώτη φορά το Φεβρουάριο,
όταν απάντησε στις καταγγελίες των ΗΠΑ ότι η Γερμανία
χρησιμοποιεί το αδύναμο ευρώ για να αποκτήσει αθέμιτο
ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Έκτοτε, η απειλή ενός
κατσαδιάσματος από την κυβέρνηση Trump κατά της Γερμανίας
αλλά και γενικότερα κατά των εισαγωγών από την Ευρώπη δεν
έχει υποχωρήσει και οι γερμανικές εκλογές πλησιάζουν.
Το υποτιμημένο ευρώ μπορεί να ωθήσει τις γερμανικές εξαγωγές
και να βοηθήσει την οικονομία της χώρας να πετύχει καλύτερες
επιδόσεις από τις γειτονικές, αλλά είναι εκλογικό πρόβλημα
για το κόμμα της Merkel, το οποίο αντιπροσωπεύει τη μεγάλη
τάξη των Γερμανών αποταμιευτών. Οι αποταμιευτές απεχθάνονται
τα σχεδόν μηδενικά επιτόκια, τα οποία έχουν συγκρατήσει το
ευρώ. Ενώ η κριτική της Merkel για τον Draghi μπορεί να
παραμένει "βουβή", οι σύμμαχοί της έχουν αντιδράσει πιο
έντονα. Ο υπουργός Μεταφορών Alexander Dobrindt χαρακτήρισε
κάποτε τον Ιταλό ως "πλαστογράφο", ενώ ο υπουργός
Οικονομικών Wolfgang Schaeuble, το μεγάλο στήριγμα της
Merkel στο Κόμμα της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης, έχει
κατηγορήσει τον Draghi για την άνοδο του λαϊκίστικου
κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (ΑfD) -πράγματι, το AfD
χρησιμοποίησε τη χαλαρή νομισματική πολιτική της ΕΚΤ ως το
κορυφαίο επιχείρημα κατά της συμμετοχής στην Ευρωζώνη.
Η Merkel διαπίστωσε ότι πρέπει να πλησιάσει την παραδοσιακή
συντηρητική γραμμή του CDU αν θέλει να κερδίσει τον
Σεπτέμβριο και να κρατήσει χαμηλά το AfD, οπότε με τον δικό
της ιδιαίτερο τρόπο, εκφράζει τώρα και εκείνη τη δυσαρέσκειά
της.
Αλλά το βλέμμα της Merkel βρίσκεται καρφωμένο και σε ένα
άλλο έπαθλο: η ΕΚΤ μετά το Draghi. Στο τελευταίο τεύχος του,
το εβδομαδιαίο περιοδικό Der Spiegel, γνωστό για το
αξιόπιστο ρεπορτάζ του σε θέματα που αφορούν τη γερμανική
κυβέρνηση, ανέφερε ότι η Merkel και ο Schaeuble πιέζουν ώστε
να είναι ο Jens Weidmann, ο επικεφαλής της γερμανικής
κεντρικής τράπεζας, αυτός που θα διαδεχτεί τον Draghi.
Σε οποιονδήποτε, εκτός από τους Γερμανούς, η πρόταση
ακούγεται ανόητη. Ο Weidmann είναι διαβόητος για την
αδιάλειπτη κριτική που ασκεί στον Draghi στις συνεδριάσεις
του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ. Υπό την ηγεσία του, η
Bundesbank έχει υιοθετήσει μια πολύ γκρίζα εικόνα για το
πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ, υποστηρίζοντας ότι
αναμειγνύει άσκοπα τη νομισματική και τη χρηματοοικονομική
πολιτική. Έτσι, ο Weidmann αντιτάχθηκε εξαρχής στο πρόγραμμα,
καταψηφίζοντας διαρκώς και απωθώντας συστηματικά τις
προσπάθειες του Draghi να τον πείσει τόσο σε επίσημες όσο
και σε ανεπίσημες περιστάσεις ("Σίγουρα κανείς δεν περίμενε
ότι ένα ποτήρι κρασί ή ένα σακουλάκι πατατάκια θα άλλαζε τη
γνώμη μου", είπε ωμά ο Weidmann σε πρόσφατη συνέντευξη). Για
τους νότιους Ευρωπαίους, ο Weidmann είναι κάτι σαν γερμανική
γελοιογραφία, με βαρετές, στενόμυαλες απόψεις περί
πειθαρχίας για τις λειτουργίες τις κεντρικής τράπεζες. Καμία
ευελιξία και καθόλου αίσθηση του χιούμορ. Το ότι επιμένει να
καρφώνει το ίδιο καρφί στον ίδιο τοίχο παρά την
επανειλημμένη απόρριψη της άποψής του καταφέρνει μόνο να
ενισχύσει αυτή την εικόνα, αν και για τον Weidmann, είναι
απλά ένδειξη της σιγουριάς του.
Όταν η θητεία του Draghi λήξει τον Οκτώβριο του 2019, ο
διάδοχός του θα επιλεγεί με ειδική πλειοψηφία από το
Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που περιλαμβάνει τους
ηγέτες των κρατών μελών. Αυτό σημαίνει ότι ένας υποψήφιος
πρέπει να επιλεγεί από το 55% των χωρών μελών και οι ψήφοι
αυτές να αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 65% του συνολικού
πληθυσμού της ΕΕ. Χωρίς τη στήριξη των χωρών του Νότου και
της Γαλλίας, η εκλογή του Weidmann δεν μοιάζει να είναι
πιθανή. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Γαλλία πιέζει τον διοικητή
της δικής της κεντρικής τράπεζας, Francois Villeroy de
Galhau, να διεκδικήσει τη θέση.
Η Γερμανία, ωστόσο, έχει ισχυρό λόγο να εμπλέκεται στην
επόμενη προεδρία. Οι τρεις άνδρες που έχουν μέχρι στιγμής
αναλάβει καθήκοντα Προέδρου προέρχονταν από την Ολλανδία, τη
Γαλλία και την Ιταλία -και, τελικά, η Γερμανία είναι αυτή
που έχει το μεγαλύτερο μερίδιο στο κεφάλαιο της ΕΚΤ, σχεδόν
18%, έναντι 14% της Γαλλίας. Συμβολικά αλλά και πρακτικά, η
Γερμανία είναι η χώρα που έχει επενδύσει περισσότερο στο
κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Οι Γερμανοί δεν θα δεχτούν ποτέ ότι
δημιουργούν προβλήματα στο ευρώ. Θεωρούν τον εαυτό τους ως
τον ισχυρότερο πυλώνα στήριξης.
Ερωτηθείς σε πρόσφατη συνέντευξή σχετικά με το εάν είναι
απίθανο να αναλάβει ένας Γερμανός τα ηνία της ΕΚΤ στο μέλλον
-μια άποψη την οποία μοιράζονται πολλοί εκτός της Γερμανίας-
ο Weidmann φάνηκε δυσαρεστημένος:
Εννοείτε, δηλαδή, τότε πως θα είναι η μοναδική κορυφαία θέση
στην Ευρώπη που θα προσφέρεται σε ανθρώπους συγκεκριμένης
εθνικότητας; Όχι, σοβαρά, ο Πρόεδρος της ΕΚΤ πρέπει να
επιλεγεί για τις δυνατότητές του και όχι για την εθνικότητά
του.
Με τον Draghi να έχει ακόμη περισσότερα από δύο χρόνια
θητείας, ο Weidmann δεν μπαίνει στη διαδικασία να συζητήσει
εάν θέλει τη δουλειά. λέγοντας ότι θα ήταν άδικο για τον
σημερινό Πρόεδρο. Η Merkel και οι σύμμαχοί της, ωστόσο,
σαφώς δεν αισθάνονται ότι είναι πολύ νωρίς για να ξεκινήσει
η συζήτηση. Κάνουν σαφή τη στάση τους πριν από τις εκλογές,
ενώ ενημερώνουν και τους εμπορικούς τους εταίρους τι πρέπει
κατά την άποψή τους, να γίνει για να μειωθεί το πλεόνασμα
του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας. Εξάλλου,
εάν πρόκειται ποτέ οι νότιοι Ευρωπαίοι να ζεσταθούν με την
ιδέα ενός Γερμανού Προέδρου της ΕΚΤ, είναι λογικό να
σοκαριστούν τώρα που είναι νωρίς με έναν υποψήφιο σαν τον
Weidmann και στη συνέχεια, όταν ξεκινήσουν ειλικρινώς οι
συζητήσεις περί διαδοχής, να προταθεί μια πιο συμβιβαστική
λύση που ίσως να μην είναι καν Γερμανός αλλά ένας Κεντρικός
Τραπεζίτης παρόμοιας φιλοσοφίας από κάποια άλλη χώρα της
Βόρειας Ευρώπης.
Το ευρώ ενισχύθηκε έναντι του αμερικανικού δολαρίου όταν η
Merkel είπε πως είναι πολύ αδύναμο. Αλλά οι γερμανικές
πολιτικές δηλώσεις και μανούβρες δεν δημιουργούν μεγάλες
πιέσεις για τον Draghi. Τον Απρίλιο, η ΕΚΤ αγνόησε τις
γερμανικές ενστάσεις για το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων και το
αρνητικό επιτόκιο καταθέσεων.
Δεν πρόκειται να πάρει κανένα πολιτικό ρίσκο εάν αυτό
επαναληφθεί τον Ιούνιο. Διατηρώντας, ωστόσο, την κριτική του,
ο Weidmann βοηθά την Merkel πολιτικά και εκείνη τον βοηθά
προβάλλοντας το επιχείρημά του. Είναι ένας φιλικός
διακανονισμός. Αναμένατε περισσότερη γερμανική περιφρόνηση
κατά του Draghi και περισσότερες υποθέσεις πως η Merkel θα
δράσει πιο δυναμικά από ό,τι συνήθως με στόχο έναν Γερμανό
διάδοχο. |
