| Ειδήσεις - Αναλύσεις | Ο Κυνηγός | Λεωφόρος Αθηνών | "Κουλου - Βάχατα" | +/- | Fundamentalist | Marx - Soros | Start Trading |

 

 

Δείτε όλα τα άρθρα

Ανάλυση : Χάγη, βήμα προς την εξομάλυνση; / Φίλης Κωνσταντίνος

 

Πέμπτη, 00:01 - 29/10/2020

 

   Share

 

Σήμερα, το κυριότερο ζήτημα/πρόβλημα ανάμεσα σε Αλβανία και Ελλάδα είναι το κλίμα καχυποψίας που τροφοδοτείται από συγκεκριμένους κύκλους. Στην Αλβανία δυστυχώς έχει παγιωθεί ένα κλίμα ανθελληνισμού, που ασφαλώς δεν εκφράζει το σύνολο της αλβανικής κοινωνίας, αλλά ωστόσο πάνω σε αυτό προσκρούουν οι όποιες προσπάθειες διευθέτησης των διαφορών μας. Διαπιστώνουμε ότι η εναντίωση στην Ελλάδα «πουλάει» και γίνεται προϊόν εκμετάλλευσης από πολιτικές δυνάμεις, ανάλογα με το αν βρίσκονται στην εξουσία ή στην αντιπολίτευση.

 

 

Είναι χαρακτηριστικό ότι για το θέμα της οριοθέτησης ΑΟΖ η τωρινή κυβέρνηση της Αλβανίας, κατηγορώντας τη νυν αξιωματική αντιπολίτευση, προσέφυγε στο Συνταγματικό Δικαστήριο επιτυγχάνοντας την ακύρωσή της, ενώ σήμερα οι ρόλοι έχουν αλλάξει, με την αντιπολίτευση να κατηγορεί την κυβέρνηση για ανοχή/ενδοτισμό έναντι της Ελλάδας, μετά την προαναγγελία εκ μέρους του έλληνα Πρωθυπουργού της πρόθεσης της Αθήνας να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12 ν.μ. στο Ιόνιο. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε τα εξής:

 

Πρώτον, η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης αποτελεί μονομερές κρατικό δικαίωμα με βάση τη σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 (Montego-Bay). Παρ’ όλα αυτά, σε ένδειξη σεβασμού απέναντι στους γείτονές της, η ελληνική πλευρά ενημέρωσε προκαταβολικά τόσο την Αλβανία όσο και την Ιταλία για την πρόθεσή της να προβεί στην εν λόγω κίνηση. Μάλιστα, το κομμάτι που θα απομείνει προς διευθέτηση με τα Τίρανα είναι περιορισμένο κατόπιν της επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης μας.

 

Δεύτερον, η Ελλάδα ακολουθεί τον ορθό δρόμο προκειμένου να καταλήξει σε συμφωνίες οριοθέτησης με όμορα κράτη, που δεν είναι άλλος από τη διαπραγμάτευση με καλή πίστη και διάθεση εξεύρεσης μιας κοινά αποδεκτής φόρμουλας. Η Ελλάδα δεν επιχειρεί να επιβάλλει τις επιθυμίες της, ούτε υπογράφει αντικανονικές συμφωνίες. Τρανή απόδειξη, η Συμφωνία των Πρεσπών με τη Βόρεια Μακεδονία, που διευθέτησε μια χρονίζουσα διαφορά, οι συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο, καθώς και ο πλήρης σεβασμός της εσωτερικής διαδικασίας της Αλβανίας, η οποία εν τέλει αναίρεσε (με τουρκικό δάκτυλο) την εξαιρετική για εμάς συμφωνία που είχε επιτευχθεί το 2009.

 

Μάλιστα, η Αθήνα είχε ξεκαθαρίσει πριν από την επίσκεψη Δένδια ότι εφόσον διαπιστωνόταν ότι οι διαπραγματεύσεις με τα Τίρανα δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν, τότε η εύλογη επιλογή θα ήταν η από κοινού παραπομπή του ζητήματος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Εν τέλει, συναποφασίστηκε να προσφύγουμε στη Χάγη εν γνώσει μας ότι πιθανόν η απόφαση να μην είναι εξίσου ευνοϊκή με τη συμφωνία του 2009. Αλλά η ελληνική πλευρά σωστά προκρίνει τη διευθέτηση μίας ακόμη εκκρεμότητας με ένα γειτονικό κράτος, ειδάλλως θα εγκλωβιζόμασταν σε ατέρμονες διαπραγματεύσεις.

 

Ακόμη και τώρα δεν είναι εξασφαλισμένο ότι η άλλη πλευρά, υπό την πίεση της Αγκυρας, δεν θα θέσει προσκόμματα, αλλά κατόπιν της δημόσιας δήλωσης του Ράμα θα της είναι πιο δύσκολο. Ας σημειωθεί εδώ ότι η Ελλάδα δεν αξιοποίησε/χρησιμοποίησε καθόλου το «ευρωπαϊκό χαρτί» για να πιέσει την Αλβανία να κάνει ενδεχομένως ανεπιθύμητες για αυτή παραχωρήσεις για το θέμα των θαλασσίων ζωνών. Είναι περιττό να αναφέρουμε ότι γειτονικές χώρες, που δεδομένα κινούνται με επιθετικό και αναθεωρητικό τρόπο, στη θέση της Ελλάδας θα είχαν εκβιάσει την πλευρά της Αλβανίας για να εξασφαλίσουν υποχωρήσεις εκ μέρους της.

 

Ως προς την ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ, αυτή αποτελεί δεδομένη επιθυμία της ελληνικής πλευράς, η οποία μάλιστα, ως η πλέον έμπειρη περί τα θεσμικά ζητήματα και του τρόπου λειτουργίας της Ενωσης, έχει εκφράσει την επιθυμία της να συνδράμει τις αλβανικές αρχές ώστε η ευθυγράμμιση με τα ευρωπαϊκά κεκτημένα να γίνει ομαλά και αποτελεσματικά. Επειδή η ένταξη στην ΕΕ προϋποθέτει την ολοκλήρωση 35 κεφαλαίων, είναι βέβαιο ότι η Αλβανία όπως και η Βόρεια Μακεδονία θα χρειαστούν την υποστήριξη και τη βοήθεια της Ελλάδας, η οποία βρίσκεται στον στενό πυρήνα της ΕΕ και είναι μέλος της από το 1980, σε κάθε βήμα προόδου που θα τους φέρνει πιο κοντά στην ΕΕ. Στο θέμα της διεύρυνσης, είναι σαφές ότι υπάρχει κόπωση και προβληματισμός αλλά και διαπίστωση της αναγκαιότητας η ένταξη Αλβανίας και Βόρειας Μακεδονίας να ολοκληρωθεί με τον ορθό τρόπο, αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος.

 

Εν τέλει, Αθήνα και Τίρανα καλούνται να διορθώσουν αστοχίες του παρελθόντος και να εδραιώσουν τους διαύλους επικοινωνίας στην κατεύθυνση αποφόρτισης από ακραίες φωνές εντός και κυρίως εκτός των δύο χωρών που δεν επιθυμούν την ανάπτυξη μιας στρατηγικής σχέσης. Η προσφυγή στη Χάγη, αν μη τι άλλο, καταδεικνύει την πρόθεση της Ελλάδας να δεχτεί έναν συμβιβασμό χωρίς να επιμείνει στην επιβολή της άποψής της και έτσι πρέπει να διαφημιστεί και προς την αλβανική κοινή γνώμη. Βελτιώνοντας σταδιακά αλλά σταθερά την εικόνα μας στην αλβανική κοινωνία (απαιτείται πολλή δουλειά σε αυτή την κατεύθυνση), αυξάνουν οι πιθανότητες κλιμακωτής ανάσχεσης του έντονου ανθελληνικού ρεύματος, το οποίο κεφαλαιοποιεί συστηματικά η Τουρκία. Ασφαλώς, η μεταχείριση της ελληνικής μειονότητας παραμένει η μεγάλη προτεραιότητα της ελληνικής πολιτείας.

 

Ο κ. Κωνσταντίνος Φίλης είναι εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου.
 

(Τμήμα του άρθρου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Panorama» της Αλβανίας στις 19/10/2020.)

Φίλης Κωνσταντίνος (Το Βήμα)

H Γερμανία θα αναγκαστεί να ξυπνήσει / Ανδρέας Ζαμπούκας

 

Οι ισπανικές τράπεζες είναι αυτές που εμπλέκονται περισσότερο απ όλες στην τουρκική οικονομία. Συνολικά με 52 δις ευρώ σε δάνεια και επενδύσεις στο τουρκικό τραπεζικό σύστημα. Μια οικονομική κατάρρευση της Τουρκίας  θα παρέσυρε τους Ισπανούς όπως και άλλα ευρωπαϊκα τραπεζικά συστήματα που έχουν επενδύσεις στη Τουρκία.

 

Όσον αφορά τη Γερμανία, ο όγκος των διμερών εμπορικών συναλλαγών με την Τουρκία κινείται περίπου στα 40 δισ. ευρώ, αυξημένος κατά 4% σε ετήσια βάση. Και δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για την  εξοπλιστική συνεργασία των δύο χωρών. 

 

 

Η Ιταλία είχε το 2019 εξαγωγές 9,3 δις δολαρίων προς την Τουρκία, ενώ περίπου 1300 ιταλικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στη χώρα. Η γειτονική μας χώρα αποτελεί τον τρίτο μεγαλύτερο εισαγωγέα ιταλικών οπλικών συστημάτων στον κόσμο, με εισαγωγές που το 2018 έφθασαν στα 632 εκατ. ευρώ.

 

Είναι  ξεκάθαρο πως κανείς από αυτούς δεν θέλει να διαταράξει τις σχέσεις του με την Τουρκία.

 

Ποια Τουρκία όμως; Γιατί προφανώς, και ο Σάντσες και ο Κόντε και η καγκελάριος Μέρκελ φαντασιώνονται ακόμα και σήμερα, τον προνομιούχο εταίρο των προηγούμενων χρόνων.

 

Την ίδια στιγμή, στην Γαλλία, οι ισλαμιστές κόβουν κεφάλια. Ο πρόεδρος Μακρόν είναι έξαλλος με τον Ερντογάν, η ακροδεξιά καιροφυλακτεί και οι μεταναστευτικές ροές δεν προβλέπεται να μειωθούν.

 

Αλλά και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν δείχνουν να ανησυχούν  για την προσπάθεια του Τούρκου προέδρου να ηγηθεί του μουσουλμανικού κόσμου. Κάτι που έγινε φανερό με την υστερική αντίδραση στον Μακρόν, όταν εκείνος έδωσε την άδεια να αναρτηθούν σε κυβερνητικά κτίρια σατιρικά σκίτσα του προφήτη Μωάμεθ.

 

Θα σηκώσει μόνος του ο Γάλλος πρόεδρος το βάρος της αντίστασης της Ευρώπης στον ισλαμικό ολοκληρωτισμό; Δίπλα σε μία Γερμανίδα καγκελάριο που θα περιμένει να ηρεμήσει ο Ερντογάν;

 

Δυστυχώς για την Ευρώπη,  κυρίαρχη «εθνική ιδεολογία» των Γερμανών είναι οι εξαγωγές και η παραγωγικότητα. Οι μεταπολεμικές ενοχές δεν τους επέτρεπαν μέχρι τώρα, τίποτε άλλο. Και κάτι ανάλογο παρασύρει και τις ηγεσίες σε Ισπανία και Ιταλία.

 

Αυτό όμως τους εμποδίζει να ηγηθούν της Ευρώπης ή τουλάχιστον, να συμμετέχουν στην ηγεσία της. Και όσες φορές διπλωματικά το επιχειρούν, συνήθως αποτυγχάνουν.

 

Η κυρία Μέρκελ ελπίζει ότι η Τουρκία έχει ακόμα περιθώρια για ένα φιλοδυτικό μέλλον. Αλλά οι προσδοκίες καθημερινά διαψεύδονται. Γιατί τίποτε δεν δείχνει ότι το καθεστώς Ερντογάν σύντομα θα ανατραπεί.

 

Ενώ οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες καταγράφουν τις πρωτοφανείς επεκτατικές διαθέσεις του Τούρκου προέδρου, δια της παγκόσμιας ισλαμικής πατρονίας, στην καγκελαρία προσποιούνται ότι δεν το βλέπουν.

 

Σε αντίθεση με την παρελκυστική υποκρισία των Ευρωπαίων, η ελίτ της Τουρκίας, ποτέ δεν πίστεψε ότι μπορεί η χώρα να ενταχθεί στην Ευρώπη. Και για αυτό το σημερινό καθεστώς επέλεξε  ότι είναι πιο εύκολο να την εκτουρκίσει ή τουλάχιστον να την εξισλαμίσει.

 

Είναι προφανές ότι κανείς δεν θέλει μία απομονωμένη ισλαμική Τουρκία. Ούτε η Ελλάδα ούτε η Γερμανία. Και αυτό θα συνέβαινε, αν στο τιμόνι της χώρας ήταν ο τωρινός δήμαρχος Κωνσταντινούπολης Ιμάμογλου.

 

Ως τότε όμως, μπορεί να συμβούν  πολλά και δραματικά. Και όχι μόνο για την Ελλάδα. Αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη, σε περίπτωση που η Γαλλία εγκαταλείψει την πολιτική της εγκράτειας και αποφασίσει μία δυναμικότερη υπεράσπιση της εθνικής της αξιοπρέπειας.

 

Η κατάσταση περιπλέκεται, αν σκεφτεί κανείς ότι, στα επόμενα χρόνια, η Τουρκία δεν θα διαθέτει μόνο τον δικό της στρατό. Αλλά και μεγάλες μάζες μισθοφόρων από τα ισλαμικά προτεκτοράτα, μέσα και έξω από την Ευρώπη.  

 

Η καγκελάριος Μέρκελ πρέπει πολύ γρήγορα να αποφασίσει τι θέλει. Στο όνομα της ίδιας της γερμανικής κοινωνίας που δεν θα μείνει στο απυρόβλητο από την «σύγκρουση των πολιτισμών» που  ο Ερντογάν θα επιδιώξει. Η γερμανική «εθνική ιδεολογία» των εξαγωγών δεν θα μπορεί πλέον, να αντιμετωπίσει τον εθνοθρησκευτικό επεκτατισμό της Τουρκίας.  

 

Οι καλοί «πελάτες» έχουν πάντα δίκιο, από τη στιγμή που μπορούν  να αγοράζουν τα όπλα που τους πουλάς. Τι θα συμβεί όμως, όταν τα στρέψουν εναντίον σου..;

 

Ανδρέας Ζαμπούκας (Athens Voice)

 

Greek Finance Forum

 

Σχόλια Χρηστών

 
 

 

 

 

 

 

 
   

   
   

Trading σε ελληνικές μετοχές μέσω της Πλατφόρμας Συναλλαγών Plus 500 (Κάντε Click και Κατεβάστε την μοναδική πλατφόρμα συναλλαγών, χωρίς καμία οικονομική υποχρέωση, περιλαμβάνει και λογαριασμό "επίδειξης" - Demo). 

Λήψη τώρα!

 © 2016-2017 Greek Finance Forum

Αποποίηση Ευθύνης....