Δευτέρα, 00:01 - 16/11/2020

  Tweet

Σε πλήρη αντίθεση με τον Τραμπ, εκείνος που αποδέχτηκε την ήττα ίσως πιο υποδειγματικά από οποιονδήποτε άλλον, ήταν ο Γερουσιαστής από την Αριζόνα, Τζον Μακέιν. Από το 2015 και μέχρι τον θάνατό του το 2018, ο Τραμπ είχε ανοίξει μια ιδιότυπη βεντέτα με τον Μακέιν στα πλαίσια των εκλογών του 2016, αποξενώνοντας τον πρώην Προεδρικό υποψήφιο και αντίπαλο του Μπαράκ Ομπάμα από το κόμμα που υπηρέτησε για σχεδόν 40 χρόνια. Όμως, στο τέλος, ο Μακέιν κέρδισε.

Ο μύθος και η καριέρα του Τζον Μακέιν

Έχοντας ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση, ο Μακέιν εντάχθηκε στο αμερικανικό πολεμικό ναυτικό και υπηρέτησε στον πόλεμο του Βιετνάμ. Εκεί, φυλακίστηκε από τους Βιετκόνγκ, βιώνοντας φρικτά βασανιστήρια για έξι ολόκληρα χρόνια· όταν ανακάλυψαν πως ο πατέρας του, Τζον Σ. Μακέιν, ήταν επικεφαλής του Αμερικανικού πολεμικού ναυτικού στον Ειρηνικό, του προσέφεραν τη δυνατότητα να αποφυλακιστεί πρόωρα – κυρίως για λόγους προπαγάνδας. Όμως, ο Μακέιν επέλεξε να τηρήσει τον κώδικα των Αμερικανικών δυνάμεων, αρνούμενος να αφεθεί ελεύθερος πριν από τους Αμερικανούς αιχμαλώτους  που είχαν συλληφθεί νωρίτερα από εκείνον.

Μετά τα πρώτα χρόνια της επιστροφής στις ΗΠΑ, ο Μακέιν εκπροσώπησε την Αριζόνα στην Ουάσιγκτον. Αρχικά κατέβηκε στο  Κογκρέσο, ενώ από το 1987 και μέχρι τον θάνατο του εκλεγόταν συστηματικά στη Γερουσία. Παρά τις συντηρητικές του θέσεις, ο Μακέιν ήταν από τους Ρεπουμπλικάνους Γερουσιαστές που ψήφιζαν σε συμφωνία με τους Δημοκρατικούς αντιπάλους τους σχεδόν μία στις τρεις φορές, ενοχλώντας συχνά την πολύ συντηρητική πλευρά του κόμματος του – η οποία όμως ακόμα παρέμενε ανοργάνωτη.

Το 2000 ο Μακέιν διεκδίκησε το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων, απέναντι στον Μπους τον νεότερο – και τον πανίσχυρο μηχανισμό του πατέρα του. Παρότι τον ζόρισε αρκετά, ο Μακέιν έχασε, βλέποντας τελικά τον Μπους να κερδίζει την Προεδρία. Το 2008 διεκδίκησε ξανά το χρίσμα του κόμματος του, αυτή τη φορά με επιτυχία· όμως, στην Προεδρική κούρσα είχε αντίπαλο τον Μπαράκ Ομπάμα που ερχόταν με φόρα, υποσχόμενος να περάσει τις ΗΠΑ σε μια νέα σελίδα μετά την οκταετία Μπους. 

Η αντίθεση ανάμεσα στον Ομπάμα και τον Μακέιν ήταν εντυπωσιακή. Ο Ομπάμα ήταν νέος ενώ εκείνος ήταν ήδη πολύ μεγάλος, ο Ομπάμα είχε ένα εξωφρενικό επικοινωνιακό χάρισμα ενώ εκείνος παρέμενε μονίμως άβολος, ο Ομπάμα είχε τη στήριξη των Δημοκρατικών που έβλεπαν την εξουσία να έρχεται, ενώ εκείνος είχε τη χλιαρή υποστήριξη των Ρεπουμπλικάνων που ένιωθαν την κούραση και τον θυμό του εκλογικού σώματος για τον πόλεμο στο Ιράκ. Παράλληλα ο Μακέιν αντιμετώπισε τον σταδιακό ριζοσπαστισμό μερίδας των Ρεπουμπλικάνων, στον οποίο εναντιώθηκε παρά το πολιτικό κόστος. Σε ένα ιστορικό στιγμιότυπο, δύο ψηφοφόροι κατηγόρησαν τον Ομπάμα ως «Άραβα» και «φίλο της εσωτερικής τρομοκρατίας» με τον Μακέιν να τους διακόπτει λέγοντας πως αντίπαλος του είναι ένας «τίμιος άνθρωπος, που δεν πρέπει να φοβάστε, και με τον οποίο απλώς έχουμε θεμελιώδεις διαφορές».

Άγης Παπαγεωργίου (Athens Voice)