Τετάρτη, 00:01 - 11/11/2020

  Tweet

-Είδες πόσος κόσμος πανηγυρίζει στους δρόμους… επειδή κέρδισε ο Μπάιντεν;

- Επειδή έχασε ο Τραμπ.

Όλη η ανάλυση για το εκλογικό αποτέλεσμα στις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια εικόνα και έναν «απλοϊκό» διάλογο. Στις εκλογές-θρίλερ στις ΗΠΑ έχασε ο Τραμπ, ο οποίος κατάφερε να διχάσει ένα λαό και να προκαλέσει πολλά προβλήματα εντός και εκτός των ΗΠΑ.

Όπως αναμενόταν, στον απόηχο της νίκης Μπάιντεν, άρχισαν οι αναλύσεις και οι προβλέψεις για τις προθέσεις του νέου Προέδρου. Είναι νωρίς; Αλλάζουν πολιτικές από τη μια μέρα στην άλλη; Ούτε νωρίς είναι, ούτε πρόκειται να υπάρξουν ανατροπές στην ακολουθούμενη πολιτική των ΗΠΑ. 

Σε σχέση με «τα δικά μας», θα πρέπει να αποφευχθούν οι υπερβολές, που είναι ίδιον-φευ- του ελληνισμού. Δεν είναι, ωστόσο, πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Διαχρονικά αναζητείται ένα «σωσίβιο», ένα στήριγμα, κάποιος να ενεργήσει εκ μέρους μας. Αυτό έγινε και γίνεται με τους Γάλλους, τη Ρωσία και πριν μερικά χρόνια με την Ε.Ε. Αναζητείται προστάτης, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει. Αναζητείται δύναμη να αντιμετωπίσει την Τουρκία, καθώς εδώ προτιμάται ο καναπές και επιλέγονται οι ανέξοδες, βαρύγδουπες διακηρύξεις. Έτσι λειτουργεί το σύστημα, προτάσσοντας ως επιχείρημα το μέγεθος της χώρας και τις περιορισμένες δυνατότητες του, αναζητείται ισχυρός να κρυφτούν από πίσω του, για να κάνει τον… καυγά με την κατοχική Τουρκία. 

Υπενθυμίζεται ότι το 1976 ο ελληνισμός είχε επενδύσει στην εκλογή του Τζίμυ Κάρτερ, καθώς προεκλογικά είχε προβάλει θέσεις, για αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων. Γι αυτό, λοιπόν, όταν κέρδισε ο Κάρτερ στην Κύπρο κτύπησαν χαρμόσυνα οι καμπάνες. Γραφικότητες, υπερβολές και έτοιμος… σανός για «κατανάλωση». Θεωρήθηκε- φευ- ο Κάρτερ ως ο σωτήρας, που θα έλυνε το Κυπριακό. Θα έδιωχναν, πίστευαν, οι ΗΠΑ τον Αττίλα από την Κύπρο. Πώς θα γινόταν αυτό όταν το 1974 ήταν μέρος του σχεδίου, για το πραξικόπημα και την εισβολή; 

Δεν άργησαν, τότε, οι καμπάνες από χαρμόσυνα να ηχήσουν… πένθιμα. Σημειώνεται ότι το 1978 ήρθη και το εμπάργκο όπλων, το οποίο είχε επιβληθεί τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Από τον κ. Κάρτερ, τον «απελευθερωτή» μας!

Ο Τζο Μπάιντεν, θα είναι, ασφαλώς,  πολύ καλύτερος από τον Τραμπ. Όπως θα ήταν καλύτερος και όποιος άλλος αντίπαλος θα είχε απέναντί του ο απερχόμενος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. 

Ο Μπάιντεν γνωρίζει το Κυπριακό. Από τη δεκαετία του ΄70, στα πρώτα βήματα του στην πολιτική,  είχε εμπλοκή στα θέματα που αφορούν το εθνικό μας θέμα. Κι αυτή η εμπλοκή του κρίθηκε και τότε ως υποβοηθητική. Είχε ως αντιπρόεδρος στη διακυβέρνηση Ομπάμα, παρέμβει στο Κυπριακό,  επισκέφθηκε την Κύπρο, πήγε και στη Λεμεσό, φιλοξενήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτά δεν άλλαξαν τη στάση των ΗΠΑ έναντι της Τουρκίας. Ούτε και υπήρξε αλλαγή στάσης από πλευράς Άγκυρας, με τις παρεμβάσεις της Ουάσινγκτον.

Καμπάνες δεν πρόκειται να κτυπήσουν τώρα που έχει κερδίσει τις εκλογές ο κ. Μπάιντεν,  καθώς υπάρχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πεδίο δόξης λαμπρό, για πανηγύρια και πανηγυρισμούς.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαμορφώνουν τις πολιτικές τους στη βάση των στρατηγικών συμφερόντων  και των επιδιώξεων τους. Η Τουρκία παραμένει πολύτιμη σύμμαχος, παρά το γεγονός ότι η συμπεριφορά της προκαλεί προβλήματα. Αποφάσεις και ενέργειες της, προκαλούν αντιδράσεις στην Ουάσινγκτον, αλλά αυτό δεν την οδήγησε σε κυρώσεις, για την αγορά, για παράδειγμα, των ρωσικών πυραύλων, S-400. Οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να αφήσουν την Τουρκία να φύγει από το δυτικό μαντρί, εκτός κι εάν… σπάσει το φράχτη και «εξαφανιστεί». Αυτό δεν το θέλουν ούτε και οι Τούρκοι. 

Η Ελλάδα και η Κύπρος θεωρούνται για τους Αμερικανούς δεδομένες. Προσαρμόζονται και δεν έχουν ενστάσεις και απαιτήσεις. Το «πρόβλημα» είναι η Τουρκία, με την οποία αναμένεται ότι θα υπάρξει προσέγγιση. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα πρέπει να αξιοποιηθεί η εκλογή Μπάιντεν. Κανάλια επικοινωνίας υπάρχουν και με την αντιπρόεδρο και θα πρέπει να γίνουν κινήσεις. Χωρίς ψευδαισθήσεις, αλλά με αποφασιστικότητα να δηλωθεί η παρουσία μας και να αναδειχθεί ο ρόλος μας. 

Κώστας Βενιζέλος (philenews.com)