Τρίτη, 00:01 - 07/01/2020

  Tweet

Την ίδια στιγμή, επικρατούσε η άποψη ότι ήταν θέμα χρόνου να υπάρξει κάποια «ακραία ενέργεια» στην εξωτερική πολιτική από μέρους του Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, τόσο για να επισκιάσει τη διαδικασία παραπομπής – καθαίρεσης, όσο και εν όψει των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου.

Το 2020 ξεκίνησε λοιπόν με πρωτοφανή κλιμάκωση στις αμερικανο-ιρανικές σχέσεις και με ορατό τον κίνδυνο για γενικότερη παγκόσμια αποσταθεροποίηση.

Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς και πότε θα εκδηλωθεί η εκδίκηση της Τεχεράνης. Ο κυβερνοπόλεμος δεν αποκλείεται να αποτελέσει το βασικό «πεδίο δράσης» των ιρανικών αντιποίνων.

Πάντως, όπως εκτιμούν πολλοί ειδικοί, στη νέα δεκαετία αναμένεται να δοκιμαστούν όλες οι μορφές διακυβέρνησης, καθώς ανασυγκροτείται το διεθνές πολιτικο-οικονομικό σύστημα. Παράλληλα, θα αναπτυχθούν διάφορες μορφές ηλεκτρονικής τρομοκρατίας, διαμορφώνοντας ένα περιβάλλον ανασφάλειας και φόβου.

Η Δημοκρατία και το Κράτος Δικαίου φαίνεται ότι θα απειληθούν περαιτέρω, ειδικά σε χώρες-κλειδιά για περιφερειακούς ελέγχους και ευρύτερα σε διεθνές επίπεδο (Ρωσία, Κίνα, Τουρκία, Βραζιλία, αραβικά κράτη κ.λπ.).

Δεξαμενές σκέψης υποστηρίζουν ότι όσο αποδυναμώνονται οι ΗΠΑ σε σχέση με την παγκόσμια επιρροή τους, τόσο λιγότερη έμφαση δίνεται από πολλά κράτη στον τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Η προεδρία Τραμπ και η βαθιά διχασμένη αμερικανική κοινωνία έχουν ενισχύσει τις αμφισβητήσεις για τον διεθνή ρόλο της Ουάσινγκτον. Και η απόφαση του σημερινού ένοικου του Λευκού Οίκου για τη δολοφονία του Σουλεϊμανί δεν αποκλείεται να κάνει ακόμα πιο προβληματικές τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.

Όπως είναι πλέον αποδεδειγμένο, τα έθνη διασυνδέονται όλο και περισσότερο και όλα σχεδόν εξαρτούν την ασφάλεια και τη λειτουργικότητά τους από τον κυβερνοχώρο. Τα γεγονότα σε μια περιοχή μπορούν πιο εύκολα να έχουν συνέπειες σε μια άλλη και μερικές φορές σε όλο τον πλανήτη.

Η αύξηση των πυρηνικών δυνάμεων και τα κενά στον έλεγχο και τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων αυξάνουν συνεχώς και τις πιθανότητες να συμβεί πυρηνικό ατύχημα ή να εκδηλωθεί πυρηνικό τρομοκρατικό χτύπημα.

Ο βίαιος εξτρεμισμός, η τρομοκρατία, η κατάργηση δημοκρατικών θεσμών και τα αυταρχικά συστήματα διακυβέρνησης, αντί να αντιμετωπιστούν συλλογικά και αποφασιστικά από τη διεθνή κοινότητα (ΟΗΕ), αποτελούν «στοιχεία αξιοποίησης» στο πλαίσιο του έντονου ανταγωνισμού ανάμεσα σε κράτη και επιχειρηματικούς κολοσσούς.

Οι μετακινήσεις πληθυσμών από Μέση Ανατολή, Αφρική, Κεντρική Ασία και Λατινική Αμερική δημιουργούν πολυσύνθετα προβλήματα όχι μόνο στις χώρες που εγκαταλείπουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, αλλά και στις χώρες που καταφεύγουν ή αναζητούν σωτηρία και ελπίδα.

Μια μικρή ομάδα ατόμων και εταιρειών που ελέγχει το παγκόσμιο πολιτικο-οικονομικό σύστημα εξουσίας επιδιώκει συνεχώς να προσαρμόζει τους «κανόνες του παιγνιδιού» και του διεθνούς πλαισίου με τρόπο που να εξυπηρετεί μόνο τα δικά της συμφέροντα και όχι των χωρών και των λαών.

Και η περίπτωση με την εκτέλεση του Ιρανού στρατηγού, μετά από εντολή του Αμερικανού ηγέτη, μπορεί να ανοίξει ένα νέο δραματικό κεφάλαιο για «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» που δεν εξυπηρετούν τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια.

Πανίκος Παναγιώτης

Πρώτη δημοσίευση στην Hellas Journal