Τετάρτη, 00:01 - 12/08/2020

  Tweet

Επειδή ακούγονται διάφορες απόψεις για τι έπρεπε να γίνει και τι όχι, τίθεται -το ρητορικό- ερώτημα: 

Εάν, δηλαδή, δεν υπογραφόταν η συμφωνία Ελλάδος και Αιγύπτου, η Άγκυρα θα σταματούσε κάθε δράση;

Υπενθυμίζεται συναφώς ότι μόλις συμφωνήθηκε η λεγόμενη αποκλιμάκωση, με παρέμβαση της Γερμανίας, η Τουρκία έστειλε το ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός» στην κυπριακή ΑΟΖ. Βέβαια, όπως έσπευσαν να αναφέρουν κάποιοι στην Αθήνα, «άλλο ‘’Ούρουτς Ρέις’’ κι άλλο ‘’Μπαρμπαρός’’». 

Μήπως, όμως, η  συμφωνία Ελλάδος και Αιγύπτου τίναξε στο αέρα τις προγραμματισμένες συνομιλίες με την Τουρκία, που η έναρξη τους ορίστηκε χρονικά στις 24 Αυγούστου; 

Η Άγκυρα συμφώνησε με τους Γερμανούς, που ως Προεδρία της Ε.Ε. παρενέβησαν, να προσέλθει σε διάλογο, μετά που πήρε ανταλλάγματα (π.χ. τουρισμός από Γερμανία). Περαιτέρω, έδωσε ένα μήνα χρονικό περιθώριο για «διπλωματική συνεννόηση» και μετά το τέλος θα επανερχόταν στα παλιά. Επιπροσθέτως, η Τουρκία δεν αποδέχθηκε να ακυρώσει το λεγόμενο τουρκολιβυκό μνημόνιο για να προσέλθει σε διάλογο με την Ελλάδα. Ως εκ τούτου δεν μπορεί να αντιδρά για την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία.

Γιατί, όμως, η Άγκυρα αντιδρά στη συμφωνία; Πόσο επηρεάζονται οι σχεδιασμοί της; Πολλά έχουν αναφερθεί για το περιεχόμενο της συμφωνίας. Είναι προφανές πως όσα δεν περιλήφθηκαν είναι σοβαρά και θα τα βρούμε μπροστά μας σε μελλοντικές διαπραγματεύσεις. Και με την Τουρκία, εάν και εφόσον υπάρξουν. Τούτο το έχουν αντιληφθεί εξαρχής οι Τούρκοι και ας φωνάζουν. 

Κι αυτό γιατί, μεταξύ άλλων, μια αμφισβητούμενη από την Τουρκία περιοχή, μια περιοχή που «γκρίζαρε» η κατοχική Τουρκία δεν έχει περιληφθεί στη συμφωνία μερικής οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Αυτά, λοιπόν, θα αποτελούν προηγούμενο και προφανώς θα τα αξιοποιήσει η κατοχική Τουρκία, κι ας φωνάζει σήμερα για την «μονομερή ενέργεια» της Αθήνας. Στην προκειμένη περίπτωση ταιριάζει απόλυτα η λαϊκή ρήση «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». 

Η συμφωνία Ελλάδος και Αιγύπτου έγινε προφανώς για να απαντηθεί -ως ισοδύναμο τετελεσμένο- στο ψευδομνημόνιο της κατοχικής Τουρκίας με τον εγκάθετο της στην Τρίπολη. Αλλά προφανώς και δεν εξουδετερώνεται το μνημόνιο καθώς η Άγκυρα δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τις παράλογες και παράνομες διεκδικήσεις της στην περιοχή. Δεν αποτελεί, δηλαδή, εργαλείο το οποίο αποτρέπει τις σχεδιαζόμενες έρευνες και στη συνέχεια γεωτρήσεις στην ελληνική ΑΟΖ. Ούτε ανατρέπει τον ευρύτερο σχεδιασμό της Άγκυρας, αυτόν που φέρει τον μεγαλεπήβολο κωδικό «Γαλάζια Πατρίδα». Ακόμη και όσοι πανηγυρικά υποδέχθηκαν την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία το αναγνωρίζουν. 

Η Ελλάδα, όπως αναφέρεται είχε ανάγκη αυτή τη συμφωνία και την ήθελε τώρα. Αυτό δεν σημαίνει πως συνομολογείται μια συμφωνία με εκπτώσεις. Τη συμφωνία προφανώς και την ήθελε η Αίγυπτος. Όπως μάλιστα αναφέρεται, οι γνωστές τεχνοκρατικές ενστάσεις του βαθέως κράτους, στο υπουργείο Εξωτερικών, κάμφθηκαν με παρέμβαση του Προέδρου Σίσι. Το Κάιρο έχει ανάγκη την Ελλάδα -και στο λιβυκό μέτωπο- πλην όμως αυτό δεν αξιοποιήθηκε. Και φαίνεται από το γεγονός ότι η συμφωνία είναι ετεροβαρής υπέρ της Αιγύπτου. 

Η επόμενη ημέρα αφορά την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας. Η διαχείριση αυτής της νέας κρίσης θα κρίνει εν πολλοίς και τη συνέχεια. Κατά πόσο, δηλαδή, θα οδηγηθούν Ελλάδα και Τουρκία σε στρατιωτική σύρραξη, σε ένα ελεγχόμενο θερμό επεισόδιο. Η κατοχική Τουρκία θα αξιοποιήσει όλα τα εργαλεία πίεσης που έχει για να στριμώξει την Ελλάδα. Και με τη συγκέντρωση δυνάμεων και με το μεταναστευτικό. 

Αυτή η κρίση θα οδηγήσει σε διάλογο; Και εάν ναι, υπό ποιες συνθήκες και ποιους όρους;

Μέσα σε αυτό το παιχνίδι της έντασης αναμένεται και παρέμβαση τρίτων. Ποιος θα είναι ο ρόλος της Μέρκελ, για παράδειγμα, ή άλλων δυνάμεων; Το σίγουρο είναι πως πολύ σύντομα η Ελλάδα και η Τουρκία θα βρεθούν αντιμέτωπες. Η κρίση έχει αρχίσει, κι αυτή τη φορά θα βιώσουμε την κορύφωση. 

Κώστας Βενιζέλος (philinews.com)