Δευτέρα, 00:01 - 03/02/2020

  Tweet

«Στην περίπτωση που το άρρωστο κλίμα συνεχιστεί, θα υποχρεωθούμε να διακόψουμε τη Super League, γιατί είναι καλύτερα να μην έχουμε κανένα πρωτάθλημα, από το να έχουμε αυτό το πρωτάθλημα. Η κυβέρνηση θα αποταθεί στη FIFA και την UEFA. Οι πρόεδροι των δύο ομοσπονδιών θα προσκληθούν προσωπικά για να συντάξουν μαζί μας ένα μνημόνιο. Ναι, μνημόνιο ανάταξης και επανεκκίνησης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτή τη φορά, μη σας φοβίζει η λέξη. Μνημόνιο σημαίνει κανόνες και διεθνής παρακολούθηση. Στοιχεία που πρέπει να εισαχθούν και εδώ από την παγκόσμια εμπειρία. Θα ξεκινήσει η ανασύνταξη του πρωταθλήματος. Αν οι παράγοντες δεν συμμετάσχουν στην προσπάθεια κάθαρσης, θα υποστούν απώλειες εσόδων. Και θα αναλάβουν το βάρος του αποκλεισμού από τους διεθνείς αγώνες».

Ωραία όλα αυτά, όμως ο αν ο κ. Μητσοτάκης θέλει να εφαρμοστούν όσα εξήγγειλε από τη Βουλή για το ποδόσφαιρο, ένας τρόπος υπάρχει: Το σχέδιο FIFA – UEFA να ετοιμαστεί από τα επιτελεία τους, στην Ελβετία, να το νομοθετήσει η ελληνική κυβέρνηση, αλλά να το εφαρμόσει μια ξένη τρόικα. Να δοθεί δε στους τέσσερις μεγάλους του ποδοσφαίρου μας, με τη μορφή take it, or leave. Grexit δηλαδή, χωρίς καμία διαπραγμάτευση. Οπως έγινε με τα μνημόνια για την οικονομία επί δέκα χρόνια. Ας ελπίσουμε να μη χρειαστούν τόσα… Πράγματι, οι αναλογίες είναι σχεδόν ταυτόσημες με εκείνες που οδήγησαν τη χώρα στην οικονομική και πολιτική χρεοκοπία. Εκδηλώνονται σε πρώτο πλάνο όλες εκείνες οι παθογένειες από τις οποίες συνεχίζει να πάσχει το πολιτικό μας σύστημα: κοινωνική διαμαρτυρία για να μην εφαρμοστούν οι νόμοι, προπηλακισμοί βουλευτών, δηλώσεις άλλων που νομιμοποιούν τη βία, απειλές διχασμού, τοξικός λόγος – και παράλληλα αδυναμία του οργανωμένου κράτους να επιβάλει τη νομιμότητα. Οι νοοτροπίες και πελατειακές αντιλήψεις του πολιτικού συστήματος μπορεί να μη φαίνονται στη βιτρίνα της μεταμνημονιακής Ελλάδας, ωστόσο παραμένουν βαθιά ριζωμένες στους αρμούς της κοινωνίας και με το παραμικρό υπενθυμίζουν ένα μέρος της πραγματικότητας στη χώρα. Για να μην ξεχνιόμαστε! Πολύ σωστά ο Πρωθυπουργός τόνισε ότι «ο αθλητισμός υπάρχει για να ενώνει, όχι να χωρίζει τους ανθρώπους. Είναι σημαντικό το ποδόσφαιρο, αλλά τα καλά σχολεία και τα νοσοκομεία είναι πιο σημαντικά». Μπορεί όμως να το αποδείξει; Διότι ως τώρα αποδεικνύεται το αντίθετο. Οι αντιδράσεις όλων σε αυτήν την «αθλητική» ιστορία με τον ΠΑΟΚ και την Ξάνθη έδειξαν ότι η εθνική ενότητα είναι υπό αίρεση, ότι τα σημαντικά σχετικοποιούνται και ότι η πολυπόθητη κανονικότητα είναι κάτι το ασαφές, αν όχι φούσκα. Ο επιθυμητός εξευρωπαϊσμός της χώρας πόρρω απέχει. Πολλοί εξάλλου είναι αυτοί που θα ήθελαν τα πράγματα να μείνουν όπως τα έμαθαν. Η υπόθεση αυτή αναδεικνύει εκείνη την Ελλάδα που μας έριξε στην κρίση, που έχει πολλούς νοσταλγούς, ακόμη και αν δεν το ομολογούν. Την Ελλάδα της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας που διαπλέκεται με το κομματικο-πελατειακό σύστημα, την Ελλάδα της σύγκρουσης επιχειρηματικών συμφερόντων μέχρις εσχάτων, την Ελλάδα της επιλεκτικής απόδοσης δικαιοσύνης, την Ελλάδα της αποδοχής ακραίων συμπεριφορών ως κανονικότητα, της διάχυτης παραβατικότητας σαν φυσική λειτουργία της καθημερινότητας, την Ελλάδα όπου ο τοπικισμός είναι πάντα πάνω από τη χώρα. Η κυβέρνηση, από λανθασμένους χειρισμούς αρμοδίων, ενεπλάκη ως μη όφειλε. Δεν είναι δουλειά κανενός άλλου να ασχοληθεί, πλην όσων μετέχουν στα θεσμοθετημένα δικαιοδοτικά όργανα. Η κυβέρνηση, διαβλέποντας την κρίση να βαθαίνει και το χάσμα να γίνεται οριστικά αγεφύρωτο, πήρε την πρωτοβουλία που ανακοίνωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Είναι ίσως μια λύση. Και μάλλον η τελευταία που υπάρχει.

Μιχάλης Μιχαήλ (Protagon)