Δευτέρα, 00:01 - 21/09/2020

  Tweet

Οι έννοιες της αλληλεγγύης, της προσφοράς, της συλλογικότητας, της κοινωνικής και ατομικής ευθύνης βρέθηκαν στο επίκεντρο εν μέσω της πανδημίας και αποτελούν βασικά συστατικά αυτού του νέου κοινωνικού συμβολαίου που θα το έχουμε μπροστά μας για τα επόμενα χρόνια και θα μας συντροφεύει.

Συμφωνούμε όλοι τις προαναφερθείσες έννοιες; Πόσο αλληλέγγυοι είμαστε με τον συνάνθρωπό μας; Πόσο προσφέρουμε στον διπλανό μας. Υπάρχει συλλογικότητα σε σειρά δράσεων και κινήσεων και σε ποιο βαθμό; Ποια τα όρια της ατομικής και ποια της κοινωνικής ευθύνης; Η ευθύνη της Πολιτείας που είναι στο σημερινό περιβάλλον;

Γιατί είναι θετικό όντως να υπάρξει ένα κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ Πολιτείας και πολιτών, κοινωνικών ομάδων, αλλά πρέπει, έστω άτυπα, να συμφωνήσουμε σε ορισμένες κεντρικές αρχές και ορισμένους κρίσιμους άξονες.

Στο πλαίσιο αυτό οφείλουμε να φέρουμε στο επίκεντρο της συζήτησης ζητήματα που είχαν ξεχαστεί, όπως π.χ. την ενίσχυση των δημόσιων πολιτικών με στήριξη του ΕΣΥ και ορισμένων βασικών κρίσιμων υποδομών του Κράτους.

Αυτό θα διαφοροποιούσε το νέο κοινωνικό συμβόλαιο διότι θα λάμβανε υπόψη του τις ανάγκες των πολιτών. Γιατί όταν ακούν οι πολίτες ότι φθάνουν στα όριά τους οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) αισθάνονται κοροϊδία. Και αυτό διότι από το Μάρτιο με πόσες ΜΕΘ ενισχύθηκε το Εθνικό Σύστημα Υγείας; Υπήρξε ουσιαστική ενίσχυση του ΕΣΥ με ιατρικό, παραϊατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, αλλά και με τα αναγκαία νοσοκομειακά υλικά;

Κάτι δεν έχει γίνει καλά όλους αυτούς τους μήνες. Και αυτό διότι δεν είναι δυνατόν να έχεις στην Αττική το μισό περίπου πληθυσμό της χώρας και οι 53 νοσηλευόμενοι στις ΜΕΘ να οδηγούν το ΕΣΥ στα όριά του.

Άρα για να υπάρξει κοινωνικό συμβόλαιο σοβαρό πρέπει και το Κράτος, η Πολιτεία να είναι συνεπής σε αυτά που υπόσχεται και κυρίως να κάνει πράξεις για να αντιμετωπίζει προβλήματα, όπως είναι η άμεση και ουσιαστική ενίσχυση του ΕΣΥ χωρίς δεύτερη συζήτηση.

Αρης Ραβανός (in.gr)