Κάποια πράγματα αφορούν ιστορίες που τραυμάτισαν όσο οτιδήποτε άλλο αυτή τη χώρα.

Μια χώρα που πέρασε έναν αιματηρό Εμφύλιο.

Που δίχασε την ελληνική κοινωνία.

Που σήμαινε χιλιάδες νεκρούς και από τις δύο παρατάξεις.

Που άφησε σαν κληρονομιά ένα αυταρχικό κράτος, με εξορίες και πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων.

Που οδήγησε σε μια Χούντα καθυστερώντας ακόμη περισσότερο το να αποκτήσουμε μια κανονική κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Όλα αυτά υποτίθεται ότι ένα σύνολο πολιτικών σχηματισμών αποφάσισαν να τα αφήσουν πίσω.

Ξεκινώντας από τη Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή στη Μεταπολίτευση.

Προφανώς δεν σταμάτησε να υπάρχει ακροδεξιά.

Αλλά θεωρήθηκε ότι είναι «εκτός παιχνιδιού».

Τα τελευταία χρόνια τα πράγματα άλλαξαν.

Και αυτό γιατί είχαμε μια πολύ πιο επιθετική επιστροφής της ακροδεξιάς και δη σε μια φασιστική και νεοναζιστική εκδοχή, αυτή της Χρυσής Αυγής.

Που αποδείχτηκε ότι ήταν μια εγκληματική οργάνωση.

Και που στο τέλος ηττήθηκε από ένα μεγάλο αντιφασιστικό κίνημα και καταδικάστηκε από τη δικαιοσύνη.

Όμως, εκεί που θα περίμενε κανείς η αποκρουστική και δολοφονική δράση της Χρυσής Αυγής να κάνει τους πολιτικούς των κομμάτων του «συνταγματικού τόξου» να υπογραμμίσουν ακόμη περισσότερο τη διαχωριστική γραμμή με την ακροδεξιά, μερικοί σκέφτηκαν να κάνουν το ακριβώς αντίθετο.

Δηλαδή, πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να παίξουν τον ρόλο της ακροδεξιάς εντός κομμάτων του «συνταγματικού τόξου».

Με όλη τη ρητορική του αντικομμουνισμού και του εμφυλιοπολεμικού κλίματος.

Παραβιάζοντας «κόκκινες γραμμές» που δεν αφορούν απλώς κάποιες πολιτικές των κομμάτων.

Αλλά τις ίδιες τις ισορροπίες που ορίζουν την κοινοβουλευτική δημοκρατία στη χώρα μας.

Που επιτρέπουν στα κόμματα να μπορούν να συγκρούονται πολιτικά στη Βουλή αλλά και να συνυπάρχουν.

Όπως ακριβώς η Χρυσή Αυγή κάποτε τέθηκε συνειδητά από όλα τα κόμματα στο περιθώριο στη Βουλή.

Το ίδιο πρέπει να ισχύει και για βουλευτές που διεκδικούν αντίστοιχο ρόλο.

Γι’ αυτό και όταν φέρονται έτσι πρέπει και αυτοί να απομονώνονται πολιτικά.

Και αυτό εξηγεί γιατί ορθά τέθηκε εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ ο Κ. Μπογδάνος.

Έως που καθυστέρησε κιόλας αυτή η απόφαση.

Γιατί με κάποια πράγματα δεν παίζουμε

Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος (Το Βήμα)