|
Για όσους παρατήρησαν
αυτή την ψυχρή
λεπτομέρεια, σε σχέση με
τα εισοδήματα του
εντελώς αυτοδημιούργητου
Σταύρου πριν και μετά
την πολιτική, έγινε
αμέσως κατανοητό γιατί
αποφάσισε να μεταφέρει
την κρατική επιχορήγηση
του Ποταμιού στο ΕΚΠΑ.
Θέλησε να ρίξει την
αυλαία με έναν τρόπο που
να δείχνει συνέπεια στις
βασικές αρχές του
κόμματος που δημιούργησε
για να «τα αλλάξουμε όλα
χωρίς να γκρεμίσουμε τη
χώρα»: Προτεραιότητα στο
εθνικό συμφέρον,
απόσταση από τον
παλαιοκομματισμό, τον
πελατειασμό και τον
κρατισμό, πίστη και
σεβασμός στη νέα γενιά,
στην έρευνα και στην
καινοτομία, εμπιστοσύνη
στο δημόσιο πανεπιστήμιο,
ανιδιοτέλεια.
Το Ποτάμι τιμωρήθηκε
πολύ πιο σκληρά απ’ ό,τι
του άξιζε. Πλήρωσε τα
λάθη του με εξαφάνιση
από τον κοινοβουλευτικό
χάρτη παρόλο που
χρωστάμε στην ψήφο του
τις Πρέσπες και όλα τα «δικαιωματικά»
νομοσχέδια (σύμφωνο
συμβίωσης, ταυτότητα
φύλου, ιθαγένεια κοκ).
Σε όλες τις κρίσιμες
στιγμές το Ποτάμι
στάθηκε στη σωστή όχθη
αγνοώντας το πολιτικό
κόστος και κρατώντας
αντίσταση στον πειρασμό
του λαϊκισμού.
Στα τελευταία μέτρα τις
διαδρομής του, η
αποσύνθεση έγινε παρακμή.
Άλλοι μπήκαν στα
ψηφοδέλτια της ΝΔ τη
δωδεκάτη ώρα, άλλοι
βολεύτηκαν στην
κυβέρνηση, αρκετοί
ψάχνονται ακόμη, οι
περισσότεροι
απογοητεύτηκαν και
σιώπησαν, κάποιοι
άρχισαν να ονειρεύονται
ένα νέο Ποτάμι υπό άλλη,
τη δική τους, ηγεσία.
Μακάρι να προκύψει. Θα
’ναι καλό για το
πολιτικό σύστημα ακριβώς
επειδή δεν θα υπάρχει
κρατικό χρήμα για να
αξιοποιηθεί. Όποιοι το
κάνουν θα το κάνουν
επειδή το πιστεύουν και
το εννοούν. Όχι γιατί
βρήκαν μια καλή ευκαιρία
καριέρας που εξασφαλίζει
προβολή, επιρροή και
αφήγημα. Θα το κάνουν,
δηλαδή, όπως το έκανε ο
Σταύρος στο ξεκίνημα.
Γνωρίζοντας ότι θα
μετρήσουν απώλειες.
Άλλες μικρές. Άλλες
μεγάλες. Όλες οδυνηρές.
Αγγελική Σπανού (Athens
Voice) |
