Παρασκευή, 00:01 - 25/09/2020

  Tweet

-------------------------

Η πανδημία του κορωνοϊού έχει επηρεάσει σχεδόν κάθε έθνος στον κόσμο, με αποτελέσματα τόσο ποικίλα όσο και η ανταπόκριση της κάθε κυβέρνησης. Ενώ ορισμένες χώρες αξιοποίησαν γρήγορα τις δυνάμεις της επιστήμης και της χρηστής διακυβέρνησης για να περιορίσουν τον ιό, άλλες απέφυγαν τις συμβουλές των ειδικών του τομέα της υγείας και απέτυχαν να επιβραδύνουν την εξάπλωση της νόσου. Οκτώ μήνες μέσα στην πανδημία, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται στην τελευταία κατηγορία, ηγούμενες στον κόσμο σε θανάτους COVID-19, τόσο σε απόλυτους όρους όσο και ως ποσοστό του πληθυσμού. Αλλά εάν η απάντηση των ΗΠΑ αξίζει να χαρακτηριστεί ως αποτυχία σε εθνικό επίπεδο, η εικόνα είναι πιο περίπλοκη στις 50 πολιτείες: ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ έχουν θέσει υπό έλεγχο τον βαθμό μόλυνσής τους, αξιοποιώντας τους δικούς τους πόρους για να αντισταθμίσουν την ομοσπονδιακή αναποτελεσματικότητα.

Ένας μασκοφόρος διαδηλωτής στην πόλη Ann Arbor, στην πολιτεία Michigan, τον Αύγουστο του 2020. Emily Elconin / Reuters
 

--------------------------------------------------------

Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, δύο έθνη ανταποκρίνονται σε έναν ιό. Η εθνική κυβέρνηση έχει παραιτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την ευθύνη για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Αλλά σε μια χώρα με ομοσπονδιακό σύστημα δημόσιας υγείας, οι πολιτείες που αγκαλιάζουν την επιστήμη και τις συμβουλές των ειδικών της υγείας κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να περιορίσουν τον ιό, ενώ τα ποσοστά μόλυνσης έχουν βγει εκτός ελέγχου σε εκείνες που δεν το κάνουν. Η απόκλιση αυτών των δύο Αμερικών αποκαλύπτει τα πλεονεκτήματα καθώς και τις αδυναμίες του ομοσπονδιακού συστήματος των ΗΠΑ εν μέσω της πιο θανατηφόρας επιδημίας σε έναν αιώνα.

ΔΥΟ ΕΘΝΗ, ΜΙΑ ΧΩΡΑ

Η απάντηση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ στην πανδημία ήταν ασθενική και σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματική. Αντί μιας προσπάθειας εθνικής συγκράτησης, η διοίκηση του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, άφησε τις πολιτείες να προφυλάξουν τον εαυτό τους, ενώ συγχρόνως διέδιδε παραπληροφόρηση και τροφοδοτούσε τα κινήματα κατά του lockdown. Το ομοσπονδιακό σύστημα των ΗΠΑ, το οποίο επιφυλάσσει στις πολιτείες εκείνες τις εξουσίες που δεν εκχωρούνται ρητά στην εθνική κυβέρνηση σύμφωνα με το Σύνταγμα, επέτρεψε σε μεμονωμένες πολιτείες να χαράξουν την δική τους πορεία μέσω της πανδημίας. Και εν τη απουσία υπεύθυνης εθνικής ηγεσίας, μια ομάδα πολιτειών υιοθέτησε μια σαφώς αντιεπιστημονική προσέγγιση, αγνοώντας τα στοιχεία και την επιδημιολογία. Ένας άλλος χαλαρός συνασπισμός πολιτειών έχει κινηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση, αφήνοντας την επιστήμη να καθοδηγήσει την πολιτική. Η διαφορά στα αποτελέσματα δεν θα μπορούσε να είναι πιο έντονη. Οι πολιτείες που έχουν επιλέξει να αγνοήσουν την επιστημονική συναίνεση έχουν υποστεί μεγάλες επιδημίες, έχοντας γίνει παγκόσμια πανδημικά επίκεντρα και ανταγωνιζόμενες τα κράτη με τις χειρότερες επιδόσεις, όπως η Βραζιλία. Αντίθετα, οι πολιτείες που κινητοποιούνται από την επιστήμη, έχουν ελέγξει τα κρούσματά τους σε μεγάλο βαθμό, με αργά μοτίβα μόλυνσης που μοιάζουν με εκείνα της Γερμανίας και άλλων ευρωπαϊκών εθνών που έχουν περιορίσει επιτυχημένα τον ιό.

Τα δεδομένα σχετικά με την κινητικότητα, τα διαγνωστικά τεστ και τις νέες μολύνσεις απεικονίζουν διαφορές μεταξύ των αντιδράσεων που βασίζονται στην επιστήμη και εκείνων που δεν βασίζονται στην επιστήμη, τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και διεθνώς. Από τα μέσα Μαρτίου έως τις αρχές Μαΐου, πολλές πόλεις και πολιτείες των ΗΠΑ επέβαλαν μερικό lockdown, κλείνοντας σχολεία και μη απαραίτητες επιχειρήσεις. Τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από την Google υποδηλώνουν ότι η κινητικότητα στις περισσότερες περιοχές μειώθηκε μεταξύ 30% και 50% λόγω αυτών των περιορισμών. Αλλά στην Βοστώνη και στη Νέα Υόρκη, για παράδειγμα, η κινητικότητα μειώθηκε κατά σχεδόν 75% στην κορύφωση του lockdown -ένα ποσοστό ισοδύναμο με πολλά ευρωπαϊκά έθνη που επέβαλαν πολύ σκληρότερους περιορισμούς. Η Ιταλία, για παράδειγμα, επέβαλε εθνικό lockdown δέκα εβδομάδων που είχε ως αποτέλεσμα μείωση κατά 90% της κινητικότητας σε πολλές περιοχές. Το ποσοστό μόλυνσης της Ιταλίας μειώθηκε δραματικά μετά από αυτό και παρέμεινε ως επί το πλείστον υπό έλεγχο, ακόμη και όταν τα κρούσματα στην Γαλλία και την Ισπανία έχουν αυξηθεί.

Τα δεδομένα σχετικά με τα διαγνωστικά τεστ και την ιχνηλάτηση δείχνουν μια παρόμοια παραλλαγή. Η Μασαχουσέτη και το Ρόουντ Άιλαντ, για παράδειγμα, έχουν αυξήσει την ημερήσια ικανότητα διαγνωστικών τεστ σε περισσότερα από πέντε τεστ ανά 1.000 άτομα, περισσότερα τεστ ανά άτομο από όσα διεξάγει η Γερμανία και πέντε φορές περισσότερα από τις αντιεπιστημονικές καταστάσεις όπως η Φλόριντα. Οι πολιτείες των ΗΠΑ που κινήθηκαν με βάση την επιστήμη -Κονέκτικατ, Ντέλαγουερ, Ιλινόις, Μέιν, Μασαχουσέτη, Νιού Χάμσαϊρ, Νιου Τζέρσεϋ, Νέα Υόρκη, Πενσυλβάνια, Ρόουντ Άιλαντ και Βερμόντ και η Περιφέρεια της Κολούμπια- εφαρμόζουν επιθετικές στρατηγικές ιχνηλάτησης και απομόνωσης. Συγκεκριμένα, η Μασαχουσέτη συνεργάστηκε με τη μη κερδοσκοπική Partners in Health για να δημιουργήσει μια αποτελεσματική υποδομή ιχνηλάτησης επαφών και να υποστηρίξει τους κατοίκους που τέθηκαν σε καραντίνα με τρόφιμα και επιχορηγήσεις για να καλύψουν το ενοίκιό τους. Αυτές οι παρεμβάσεις είχαν σαφώς θετικό αποτέλεσμα: τα νέα ποσοστά κρουσμάτων στη Μασαχουσέτη και σε άλλες επιστημονικής κλίσης πολιτείες είναι τώρα παρόμοια με εκείνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
 

Δυστυχώς, πολλές πολιτείες των ΗΠΑ επέλεξαν μια πολύ διαφορετική προσέγγιση, αρνούμενες να επενδύσουν στην ιχνηλάτηση επαφών και αντιστεκόμενες σε αυτό που ορισμένοι από τους κατοίκους τους βλέπουν ως επαχθείς υγειονομικούς περιορισμούς. Οι κυβερνήτες της Αριζόνα, της Φλόριντα, της Τζόρτζια, της Νότιας Καρολίνας και του Τέξας αγνόησαν σε μεγάλο βαθμό τις εκκλήσεις των επιστημόνων για καθολική χρήση μάσκας, τερματισμό των συγκεντρώσεων σε κλειστούς χώρους και βελτιώσεις στα διαγνωστικά τεστ. Σε ολόκληρη την χώρα, αλλά ειδικά σε αυτές τις πολιτείες, αρκετοί κρατικοί και τοπικοί αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας παραιτήθηκαν αφού δέχθηκαν απειλές ή παραμερίστηκαν. Ακόμα και όταν τα παιδιά επέστρεψαν στα σχολεία και ο αριθμός των νέων κρουσμάτων αυξήθηκε, ο κυβερνήτης Brian Kemp της Τζόρτζια αρνήθηκε να δώσει εντολή για μάσκες στις τάξεις και εμπόδισε τις προσπάθειες των δημοτικών Αρχών να απαιτήσουν χρήση μάσκας. Στην Τζόρτζια και σε άλλες πολιτείες των ΗΠΑ όπου οι ηγέτες υποτίμησαν τον ιό, τα κρούσματα και οι θάνατοι από COVID-19 αυξήθηκαν το καλοκαίρι. Τα επίπεδα μόλυνσης έχουν μειωθεί κάπως από τότε, αλλά παραμένουν υψηλά, θέτοντας το σκηνικό για πιθανή επανάκαμψη τις επόμενες εβδομάδες.

Ενώ οι πολιτείες που βασίζονται στην επιστήμη βρίσκονται τώρα σε τροχιά παρόμοια με εκείνη της Ευρώπης, οι αντιεπιστημονικές πολιτείες μοιάζουν όλο και περισσότερο με την χώρα από την Λατινική Αμερική που πλήττεται περισσότερο. Ο εθνικός οργανισμός δημόσιας υγείας της Βραζιλίας [1] -όπως τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (Centers for Disease Control and Prevention, CDC) στις Ηνωμένες Πολιτείες- είχε εξαιρετική φήμη πριν από την πανδημία και ένα επιτυχημένο ιστορικό στην διαχείριση εστιών νόσων, όπως ο Ζίκα και ο δάγκειος πυρετός. Αλλά στην Βραζιλία, όπως και στις αντιεπιστημονικές πολιτείες των ΗΠΑ, η υποδομή της δημόσιας υγείας δεν μπορεί να συγκριθεί με την καταστροφικά κακή εθνική ηγεσία. Όπως και ο Αμερικανός ομόλογός του, ο πρόεδρος της Βραζιλίας, Ζαΐρ Μπολσονάρο, υπονόμευσε την ανταπόκριση της χώρας του από την αρχή, διαδίδοντας παραπληροφόρηση, υποτιμώντας την απειλή που ενέχει η ασθένεια, και εφευρίσκοντας δικαιολογίες για την αδράνεια της κυβέρνησής του. Η Βραζιλία εισήλθε στον Μάιο με λιγότερα από πέντε καθημερινά κρούσματα ανά 100.000 άτομα, αλλά τα ποσοστά κρουσμάτων διπλασιάστηκαν τον Μάιο και διπλασιάστηκαν ξανά τον Ιούνιο. Η Φλόριντα και το Τέξας ακολούθησαν μια παρόμοια πορεία, και μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, η Φλόριντα είχε 20 νέα καθημερινά κρούσματα ανά 100.000 άτομα και το Τέξας είχε πάνω από 30.

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΜΟΥ

Η υποστήριξη του αμερικανικού φεντεραλισμού ιστορικά ήταν αντίστοιχη με πολιτικές γραμμές, με τους συντηρητικούς ως επί το πλείστον να στηρίζουν το σύστημα και τους φιλελεύθερους να αισθάνονται λιγότερο ενθουσιώδεις. Αυτό το ιδεολογικό και τώρα κομματικό χάσμα προηγείται του Εμφυλίου Πολέμου, όταν οι Νότιοι υπερασπίστηκαν την δουλεία ως ζήτημα των «δικαιωμάτων των πολιτειών» -δηλαδή, ότι οι πολιτείες πρέπει να είναι σε θέση να αποφασίζουν από μόνες τους. Οι πιο πρόσφατες συζητήσεις σχετικά με τα δικαιώματα των πολιτειών αφορούσαν την άρση των διακρίσεων λευκών και μαύρων στα σχολεία την δεκαετία του 1960 και την συνεχιζόμενη αντιδικία σχετικά με τα δικαιώματα σχετικά με τις αμβλώσεις. Σε αυτές και σε άλλες περιπτώσεις, οι συντηρητικοί υπερασπίστηκαν την εξουσία των πολιτειών, ενώ οι φιλελεύθεροι προσπάθησαν να διευρύνουν τις εξουσίες της εθνικής κυβέρνησης.

Η πανδημία μπορεί να αντιστρέψει αυτήν την μακροχρόνια πολιτική ευθυγράμμιση. Με έναν πρόεδρο που έρχεται σε αντίθεση με την επιστημονική κοινότητα, οι κυβερνήτες των πολιτειών έπρεπε να αποφασίσουν μόνοι τους τον καλύτερο τρόπο προώθησης της δημόσιας υγείας και έχουν επιλέξει εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις που οδήγησαν στα αποκλίνοντα αποτελέσματα που περιγράφονται παραπάνω. Οι περισσότερες από τις πολιτείες που έχουν αποκλίνει από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση για να επιβάλουν γρήγορα αυστηρά μέτρα περιορισμού είναι παραδοσιακά «μπλε» πολιτείες, όπου κυριαρχούν οι φιλελεύθεροι ψηφοφόροι που από καιρό έβλεπαν με καχυποψία τα δικαιώματα των πολιτειών. Το Μίτσιγκαν είναι μια αιωνίως ταλαντευόμενη πολιτεία [μεταξύ των δυο κομμάτων], αλλά η Δημοκρατική κυβερνήτης της, Γκρέτσεν Γουίτερ, κράτησε στην θέση του το lockdown της πολιτείας, ακόμη και αφού ο Τραμπ ενθάρρυνε τους οπαδούς του στο Twitter τον Απρίλιο να «Απελευθερώσουν το Μίτσιγκαν» («LIBERATE MICHIGAN»).

Οι Δημοκρατικοί τώρα αντιμετωπίζουν μια άβολη αλήθεια: χωρίς τα δικαιώματα των πολιτειών, θα υπήρχε μια αμερικανική απάντηση στην πανδημία -όχι δύο. Χωρίς την εξουσία να σχεδιάζουν και να εφαρμόζουν τοπικές στρατηγικές δημόσιας υγείας με γνώμονα την επιστήμη, ολόκληρη η χώρα θα ήταν στο έλεος της ομοσπονδιακής αδράνειας, των πολιτικών παιγνίων, και της ανικανότητας. Πολιτείες όπως η Μασαχουσέτη και η Νέα Υόρκη δεν θα είχαν την δυνατότητα να μετριάσουν τα σοβαρά αρχικά κρούσματά τους την άνοιξη, και κατά την διάρκεια του καλοκαιριού ολόκληρη η χώρα θα μπορούσε να έχει υποστεί τα ίδια υψηλά ποσοστά μόλυνσης με την Αριζόνα, την Φλόριντα και την Τζόρτζια. Ο φεντεραλισμός, με άλλα λόγια, μόνωσε τουλάχιστον μερικές πολιτείες από τις πιο ανεύθυνες αποφάσεις των ομοσπονδιακών ηγετών, επιτρέποντάς τους να ενεργήσουν ανεξάρτητα για να θέσουν υπό έλεγχο τον ιό. Με αυτόν τον τρόπο, το αμερικανικό ομοσπονδιακό σύστημα επέτρεψε στις πολιτείες να λειτουργήσουν ως «εργαστήρια δημοκρατίας», για να χρησιμοποιήσω τον όρο που έγινε δημοφιλής από τον Ανώτατο Δικαστή, Louis Brandeis. Οι πολιτείες που έχουν αγκαλιάσει την επιστήμη έχουν αναπτύξει στρατηγικές και πολιτικές για την καταπολέμηση του ιού που μπορούν να εφαρμοστούν πέρα από τα σύνορά τους. Το αν αυτά τα επιτυχημένα πειράματα μπορούν να ωφελήσουν την υπόλοιπη χώρα θα εξαρτηθεί από τις αποφάσεις των ηγετών στις αντιεπιστημονικές πολιτείες, όπου τα ποσοστά των κρουσμάτων παραμένουν ανεξέλεγκτα.

Αλλά εάν ο φεντεραλισμός επέτρεψε σε ορισμένες πολιτείες να ξεπεράσουν τις χειρότερες αποτυχίες της εθνικής κυβέρνησης, δεν θα μπορούσε ποτέ να λύσει τα προβλήματα της χώρας στο σύνολό της. Υπάρχουν όρια σε αυτά που μπορούν να επιτύχουν οι μεμονωμένες πολιτείες, που εργάζονται ανεξάρτητα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ιστορικά έχει συντονίσει τις προσπάθειες για την αντιμετώπιση προβλημάτων που πλήττουν ολόκληρο το έθνος. Ελλείψει ομοσπονδιακής ηγεσίας, οι πολιτείες έχουν παλέψει για να συντονίσουν τις απαντήσεις τους, καθιστώντας τις προσπάθειες κάθε πολιτείας τόσο αποτελεσματικές όσο εκείνες του λιγότερο επιτυχημένου γείτονα. Η ικανότητα της χώρας να κάνει διαγνωστικά τεστ για τον ιό –που είναι ακόμα το πιο αποτελεσματικό διαθέσιμο εργαλείο για την καταπολέμηση της νόσου- υπονομεύθηκε θανάσιμα από την απουσία ισχυρής ομοσπονδιακής ηγεσίας και συντονισμού. Οκτώ μήνες μέσα σε αυτήν την κρίση, ο αριθμός των τεστ για τον νέο κορωνοϊό στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν αυξάνεται αρκετά γρήγορα για να συμβαδίζει με τις αυξανόμενες επιδημίες στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας.

Η έλλειψη ομοσπονδιακής ηγεσίας έβαλε επίσης πολιτείες αντιμέτωπες τη μια με την άλλη και οδήγησε ανοδικά τις τιμές για κρίσιμα εφόδια. Όταν μεμονωμένες πολιτείες ανταγωνίζονται για περιορισμένους πόρους -είτε για επιχρίσματα και αντιδραστήρια για τεστ, είτε για αναπνευστήρες ή εξοπλισμό ατομικής προστασίας- οι πλουσιότερες πολιτείες ξεπερνούν τις φτωχότερες. Εάν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση συντόνιζε την ζήτηση από τις πολιτείες, θα μπορούσε να αποφύγει τους πολέμους προσφορών, και ακόμη και να δελεάσει ιδιωτικά εργαστήρια αλληλουχίας γονιδιώματος, όπως το 23andMe –που είναι ικανά να επεξεργάζονται καθημερινά ένα εκατομμύριο δείγματα από τεστ- για να προσαρμόσουν τις επιχειρήσεις τους στην καταπολέμηση της πανδημίας. Ομάδες πολιτειών αρχίζουν τελικά να ενώνονται για να συντονίσουν την πολιτική και να συναθροίσουν την ζήτηση και την αγοραστική δύναμη, αλλά η αποτυχημένη ηγεσία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης άφησε ένα χαίνον κενό για να το καλύψουν.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

Ποιο είναι το πιθανό αποτέλεσμα αυτού του υψηλών στοιχημάτων πειράματος στον φεντεραλισμό των ΗΠΑ; Υπάρχουν δύο πιθανά -αν και όχι απαραίτητα αμοιβαία αποκλειόμενα- αποτελέσματα. Οι πολιτείες ενδέχεται να καταλήξουν να δουν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση ως έναν αναξιόπιστο εταίρο και να αρχίσουν να χτίζουν την δική τους υποδομή για τον έλεγχο και την αντιμετώπιση των ασθενειών. Οι κυβερνήτες θα μπορούσαν να αποφασίσουν ότι χρειάζονται τα δικά τους στρατηγικά αποθέματα ιατρικών προμηθειών, ενισχυμένες υπηρεσίες δημόσιας υγείας και ούτω καθεξής, επιταχύνοντας τη μετατόπιση των πόρων από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση στις πολιτειακές κυβερνήσεις. Αυτού του είδους η «προχωρώ μόνος μου» προσέγγιση θα ήταν δαπανηρή και αναποτελεσματική και θα επιδείνωνε τις ανισότητες μεταξύ των πολιτειών. Αλλά θα παρέχει ένα μέτρο επιβεβαίωσης σε πολιτείες που εξακολουθούν να κλονίζονται από την καταστροφική ομοσπονδιακή απόκριση στην πανδημία COVID-19.

Μια δεύτερη, πιο ελπιδοφόρα πιθανότητα είναι ότι οι Αμερικανοί θα αναγνωρίσουν τα όρια του ομοσπονδιακού συστήματος στο να ανταποκρίνεται στις εθνικές και παγκόσμιες προκλήσεις και θα εργαστούν για την ανοικοδόμηση της ικανότητας και της στάσης της ομοσπονδιακής υποδομής δημόσιας υγείας. Το CDC ήταν μέχρι πρόσφατα η κορυφαία υπηρεσία δημόσιας υγείας στον κόσμο, συνδυάζοντας απαράμιλλη επιστημονική εμπειρογνωμοσύνη με ένα δίκτυο εργαστηρίων και συνεργατών δημόσιας υγείας που εργάζονταν σε ολόκληρη την χώρα για τον εντοπισμό, την παρακολούθηση και την αντιμετώπιση απειλών για την υγεία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ίσως να βγουν από την πανδημία αποφασισμένες να ανοικοδομήσουν την εξουσία του CDC και άλλων ομοσπονδιακών ιδρυμάτων δημόσιας υγείας, διασφαλίζοντας την πολιτική ανεξαρτησία τους, αποκαθιστώντας επαρκή χρηματοδότηση και αναζωογονώντας συνεργασίες με πολιτειακούς και τοπικούς οργανισμούς δημόσιας υγείας -με άλλα λόγια, ενισχύοντας την ικανότητα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να ανταποκρίνεται σε κρίσεις υγείας, ενώ παράλληλα θα οικοδομούν ένα ισχυρότερο τείχος προστασίας μεταξύ της επιστήμης και της πολιτικής διαδικασίας. Η υπόσχεση των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν πάντα ότι το σύνολο είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των επιμέρους στοιχείων. Για να αντιμετωπίσουν μελλοντικές πανδημίες, οι Αμερικανοί πρέπει να πιστεύουν όχι μόνο στις 50 πολιτείες αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο ASHISH JHA είναι κοσμήτορας της Σχολής Brown για την Δημόσια Υγεία.

Foreign Affairs

http://www.foreignaffairs.gr/articles/72917/ashish-jha/enas-ios-dyo-amerikes?page=show

https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/coronavirus-one-virus-two-americas